Jazz & Τζαζ – 20 χρόνια

Όταν το 1946 μια ομάδα αποτελούμενη από φίλους της τζαζ ίδρυσαν  τη Ρυθμική Λέσχη κάπου στη λεωφόρο Αλεξάνδρας τα μέλη της δεν θα φαντάζονταν ότι κάποτε η μουσική αυτή θα κυρίευε τον πλανήτη και θα γινόταν η «κλασική του 20^ου αιώνα».  Αν σκεφτούμε το κλίμα της εποχής και τον αντιαμερικανισμό, απότοκο της  έκρυθμης  πολιτικής κατάστασης , ήταν φυσικό οι φίλοι της τζαζ να αισθάνονται για χρόνια κάτι σαν παράνομη ομάδα. Η μεταπολίτευση έβαλε τα πράγματα στη θέση τους και το ιστορικό τζαζ κλαμπ του Μπαράκου στις υπώρειες της Ακρόπολης  έγινε το στέκι της νέας γενιάς των φίλων αυτής της μουσικής. Ο Μάνος Χατζιδάκης στο Γ΄ Πρόγραμμα, ο Σάκης Παπαδημητρίου με τις εκπομπές και τα βιβλία του, το Half Note –  ακόμα ένα τζαζ κλαμπ που άνοιξε το 1977 και παραμένει , οι συναυλίες ξένων καλλιτεχνών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη άνοιξαν έναν δρόμο για να διαδοθεί η τζαζ.  Συνεκτικό στοιχείο ανάμεσα στους φίλους της τζαζ υπάρχει και ξεχωρίζει ένα περιοδικό : Το Jazz&Τζαζ, του Γιώργου Χαρωνίτη, που φέτος έκλεισε είκοσι  χρόνια συνεχούς παρουσίας.  Η πορεία του μέχρι εδώ πρέπει να γεμίζει ικανοποίηση τη συντακτική του ομάδα αφού από τον Απρίλιο του 1993 μέχρι σήμερα τα πράγματα στην εγχώρια τζαζ σκηνή έχουν αλλάξει πολύ. Εκατοντάδες είναι οι μουσικοί που σε διάφορα σχήματα τζαζ  δίνουν συναυλίες σε μικρούς και μεγάλους χώρους ενώ και τα πιο σοβαρά και παλιά ωδεία στη χώρα  έχουν εντάξει την τζαζ επίσημα στα μαθήματά τους. Επιπλέον το περιοδικό με το προχωρημένο ντιζάιν , τα επιλεγμένα cd που το συνοδεύουν  ήταν και είναι ένα ξεχωριστό αντικείμενο αγάπης για τους τζαζόφιλους. Στο επετειακό τεύχος του περιλαμβάνει κι ένα σημαντικό βιβλιαράκι. Είναι η ιστορία της ελληνικής τζαζ μέσα από την ελληνική τζαζ δισκογραφία 1961-2013. Δεν είναι πολύ γνωστό ότι οι  πρώτες μελωδίες τζαζ ακούστηκαν στην αρχή του 20^ου αιώνα στις  οπερέτες  (τραγούδια του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, του Ιωσήφ Ριτσιάρδη, η περίφημη Κική Κοκό κ.α). Στο βιβλιαράκι αυτό καταγράφονται οι διαμάχες για τη νέα μουσική, οι απαγορεύσεις και η δύσκολη πορεία των πρωτοπόρων του είδους. «Έκρυβα ότι ήμουν καλός τζαζίστας γιατί θα με έλεγαν αμερικανάκι», λέει ο Μίμης Πλέσσας.  Το βιβλίο αυτό εκτός του ότι αποτίει ένα φόρο τιμής στους πρωτοπόρους μουσικούς που υπηρέτησαν την τζαζ  στη χώρα  όπως οι  Γιάννης Σπάρτακος,  Κώστας Καπνίσης, Νίκυ Γιάκοβλεφ, Γιώργος Μουζάκης, Τάκης Μωράκης κ.ά,  καταγράφει και όλους τους νεότερους με τη δισκογραφία τους . Ας ελπίσουμε ότι οι δύσκολοι καιροί δεν θα πτοήσουν το Jazz&Τζαζ  και θα συνεχίσει να μας εκπλήσσει.

Γιάννης Ν. Μπασκόζος

(δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ, 5/5/13)