«Οι χαρταετοί»
Σε ορισμένους τόπους ονομάζουν τα χέρια χέρες. Στα Ακρο-
κεραύνεια πετούν γυπαετοί. Στις πανωσιές σουρώνει η θάλασ-
σα και αναγαλλιάζει. Στις ανοικτές πλατείες τα παιδιά πε-
τούν το Μάρτη χρωματιστούς αετούς από χαρτί.
Κόκκινοι, πράσινοι, κίτρινοι και κάποτε γαλάζιοι, οι
Χάρτινοι αετοί λυσίκομοι και με μακριές ουρές, πετούν επάνω
Από την πόλη, όπως επάνω από την φτέρη των υψηλών βου-
νών οι αετοί.
Εκστατικά υψώνουν τα παιδιά τα χέρια. Δείχνουν τους
χάρτινους κομήτες με τις μακριές ουρές. Ουράνιοι δράκοι
πιο ψηλά τα αεροπλάνα, βροντούν και γράφουν στο στερέω-
μα με άσπρους καπνούς τις λέξεις:
ΚΑΛΑ ΛΕΟΝΑ ΝΟΛΑ ΠΥ.
Είναι η ώρα κάτασπρη, η έκστασις γαλάζια. Η πόλις
αχνίζει από ηδονή. Κουνούν τις χέρες τα παιδιά και, ακόμα,
από τα στόματά των πηδούν σαν πίδακες οι λέξεις:
ΚΑΛΑ ΛΕΟΝΑ ΝΟΛΑ ΠΥ.
Ανδρέας Εμπειρίκος (Οκτάνα, εκδ. Ίκαρος)
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΑΣ ΣΗΜΑΔΕΨΕ, ΣΤΟΛΙΣΕ, ΞΑΝΟΙΞΕ, ΠΛΟΥΤΙΣΕ , ΣΥΝΤΡΟΦΕΨΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ. ΕΙΧΑ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΒΑΛΙΤΣΑ ΓΕΜΑΤΗ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ ΜΟΥ……ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΕΛΕΓΑ ΠΩΣ ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΤΕ, ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΙΧΑ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ…….