Πώς νομίζεις ότι θα φαντασιωθείς τη στιγμή
που θα ‘χεις απαλλαγεί από το ποίημα;
Πάρ’ το απόφαση.
Μέσα στο τρένο
θα ‘χεις στο στήθος το τρένο.
Θα σου δίνουν νερό και θα πίνεις έρωτα.
*
Οι ορισμοί μας για την αγάπη δε φτιάχτηκαν εκ του μη όντος. Κάποτε είχα ρομάντζο μ’ έναν βασιλιά της Παλαιάς Διαθήκης.
*
Κρατάω ένα ολόκληρο ρόδι στο στόμα. Ανάγκασέ με να μιλήσω.
*
Υπερβάλλω για να με πιστέψουν. Το φυσιολογικό δεν είναι προσωπικό. Υπερβάλλω για να ζήσω.
*
Μην αγαπάτε. Περπατήστε αεράκια ανεπαίσθητα,
που δεν κάνουν διαφορά.
Μην ταφείτε μ’ επιγράμματα – γίνετε το ανθάκι “κλέφτης”
μια αχτίδα με τη σκόνη της
το κόκκινο κοκοράκι.
*
Οι ώρες που έχασα με κάνουν άνθρωπο
Κι άγγελο οι κέδροι που έστεκαν σκοτεινοί
τις ίδιες ώρες.
*
Δεν είναι ποίημα την ώρα που γράφεται – είναι
η εκτροπή ενός ποταμού μέσα στον ύπνο των προγόνων.
*
Δες τους ανθρώπους να περπατάνε σιωπηλοί. Καθένας τους είναι μια βεβήλωση του ιερού επιχειρήματος των άλλων. Ο θεός μας έπλασε ως απολογίες της αγάπης.
*
Ενθουσιάζομαι με τα κομπιουτεράκια. Τα κουβαλάω στην τσάντα. Όταν έρχεται καταπάνω μου το χάος χτυπάω τρεις φορές την τετραγωνική ρίζα ενός τυχαίου αριθμού.
*
Η απάντηση στο γιατί κλαις
είναι ανθρωπομορφισμός. Μείνετε σιωπηλοί σαν το σύμπαν.