Ιστορίες τριών τετάρτων (διήγημα του Κωνσταντίνου Αικατερίνη)

0
235

Κωνσταντίνος Αικατερίνης (*)

Κανόνισαν να πηγαίνουν μαζί στη δουλειά. Αυτός, αυτή και ο συνάδελφος που είχε αυτοκίνητο. Μια φορά τη βδομάδα για τρεις μήνες Αθήνα Κερατέα τρία τέταρτα. Με το που μπήκαν στο αυτοκίνητο άρχισε να λέει για τον θάνατο του αδελφού της. Τροχαίο με μηχανή. Πάνε τρία χρόνια. Της έλειπε πολύ, αλλά καλύτερα που έμεινε στον τόπο, παρά να τον σέρνουν με καροτσάκι, δεν θα το άντεχε. Ούτε εκείνος, περήφανος άνθρωπος και δύο μέτρα παλλήκαρος. Διαλύθηκε στην άσφαλτο… Η μάνα της δεν άνοιξε το στόμα της έκτοτε. Αν δεν έλεγε και τα στοιχειώδη, θα νόμιζαν ότι μουγκάθηκε στ’ αλήθεια. Κι εκείνη τον πρώτο χρόνο έμεινε πετσί και κόκκαλο, έχασε είκοσι κιλά σε τέσσερις μήνες. Της πήρε τρία χρόνια να συνέλθει. Κάθε τόσο πήγαινε στο δωμάτιό του να του πει τα νέα της… Η απουσία του την συνέθλιβε κάθε μέρα από την αρχή. Στ’ αλήθεια τώρα έβγαινε από το πένθος και ευχαριστούσε πολύ που την έβαλαν στην παρέα τους. Έστω για το πήγαινε, διότι επιστροφή είχε κανονίσει με άλλους, δεν ήθελε να τους βαραίνει.

Την είχε συμπονέσει πολύ. Μεγάλη απώλεια να χάνεις αδελφό. Η απώλεια του γονιού πονάει πολύ, αλλά ο θάνατος του αδελφού διαταράσσει την τάξη του κόσμου. Είναι απουσία που δεν συνηθίζεται. Έτσι δεν πείραζε που η Αμαλία επί τρία τέταρτα μιλούσε για τον αδελφό της. Ένα τροχαίο με μηχανή δεν είναι το πιο ευχάριστο θέμα πρωί πρωί, αλλά τουλάχιστον θα της είχε προσφέρει κάποια ανακούφιση.

Ως την επόμενη βδομάδα είχε ξεχάσει τον αδελφό της Αμαλίας. Την ίδια την ξαναβρήκε την καθορισμένη μέρα στις 8.00 το πρωί προς Κερατέα. Μετά τις πρώτες τυπικές κουβέντες η Αμαλία άρχισε να μιλάει για την αγαπημένη της θεία, που είχε κάνει λαμπρές σπουδές στη μουσική και μετά από μια πολύ ενδιαφέρουσα περιοδεία ως σοπράνο σε διάφορες σκηνές της Ευρώπης κατέληξε στη Λυρική Σκηνή της Αθήνας. Και εκεί έκανε λαμπρή καριέρα για 8 χρόνια.

–Και μετά γιατί έφυγε; Βρήκε καλύτερη σκηνή;

–Έφυγε για Αλλού. Καρκίνος επιθετικός στους πνεύμονες και από εκεί μετάσταση, τα γνωστά. Υπέφερε πάρα πολύ τους τελευταίους μήνες αλλά ευτυχώς δεν κράτησε πολύ. Σε τρεις μήνες καθάρισε. Όταν έγινε αυτό φοιτούσα στη σχολή και έπαθα μεγάλο σοκ. Της είχα αδυναμία. Άφησα τη σχολή και εγκαταστάθηκα δίπλα της ολημερίς. Της έβαζα να ακούει τις αγαπημένες της μουσικές, την άκουγα να μου λέει για τους έρωτές της, δεν θέλησε ποτέ να παντρευτεί αλλά έζησε τη ζωή της με 1000. Η μάνα μου έλεγε πως ο καρκίνος ήταν η τιμωρία της για τους άντρες που πλήγωσε. Μάλλον τη ζήλευε… Ήταν πολύ όμορφη. Τουλάχιστον πέθανε όμορφη, με ωραία κορμοστασιά που δεν χάλασε από γέννες, ούτε αναλώθηκε σε μάταιες δουλειές…

Επί τρία τέταρτα έμαθαν όλες τις λεπτομέρειες του τέλους της άτυχης σοπράνο. Ο θαυμασμός της Αμαλίας για τη θεία της προκαλούσε μια καταιγιστική αφήγηση. Η μνήμη της ήταν φωτογραφική και οι περιγραφές της ανατριχιαστικές. Ντράπηκε να της πει να σταματήσει. Μια δυο φορές ανακατώθηκε. Πρωί πρωί έμεινε με τον καφέ στο χέρι άθικτο… Όταν έφτασαν πετάχτηκε με αγαλλίαση να αναπνεύσει τον καθαρό αέρα της Κερατέας.

Μέσα στη βδομάδα σκέφτηκε κάμποσες φορές την πληγωμένη του συνάδελφο. Δεν θυμόταν πότε πέθανε η θεία της, αλλά για να το συζητάει με τόση επιμονή μάλλον κοντά με τον αδελφό της θα έφυγε κι εκείνη. Έτσι εξηγείται τόσο πένθος… Και πάλι καλά, διότι δεν έκλαψε ούτε μια φορά, οι περιγραφές της ήταν απροσδόκητα αποστασιοποιημένες.

Την επόμενη εβδομάδα η δουλειά τους αναβλήθηκε και έτσι έχασαν επαφή με την Αμαλία. Την τέταρτη βδομάδα ασυνήθιστα χαμογελαστή και αεράτη, με το που μπήκε στο αυτοκίνητο άνοιξε μια τσάντα-ψυγειάκι και τους πρόσφερε από ένα μοσχομυριστό σακουλάκι και από ένα κουταλάκι.

–Είναι από τον γείτονά μου, τον κυρ Στέφανο. Προχθές έγινε η κηδεία. Ενενηνταφεύγα ο κυρ Στέφανος. Άφησε πίσω του δυο κόρες και πέντε εγγόνια. Η γυναίκα του έχει φύγει εδώ και δέκα χρόνια. Δεν άντεξε την γκρίνια του… Όσο μπορούσε να την κερατώνει δεν γκρίνιαζε. Όταν έκοψε το σπορ τόριξε στην γκρίνια… Και όταν έφυγε η κυρά Ευτέρπη, έκοψε την γκρίνια. Λες και εκείνη τούδινε έμπνευση. Αλλά έφυγε όρθιος. Είχε μια τόσο γαλήνια έκφραση μέσα στο φέρετρο! Ούτε που μπορούσες να τον φανταστείς να γκρινιάζει… Του έκαναν λαμπρή κηδεία οι κόρες του, από τις ωραιότερες που έχω πάει…

Τα τρία τέταρτα πέρασαν με την ιστορία του εκλιπόντος γείτονα και όλοι απέκτησαν αξιοσημείωτες γνώσεις για την ταφή, την ποιότητα των φερέτρων, την εκταφή, τα οστεοφυλάκια και ό,τι εμπεριέχει η σχετική διαδικασία. Και παρόλο που του άρεσαν τα κόλλυβα προσποιήθηκε στομαχόπονο και δεν άγγιξε τον πρωινό μεζέ… Η μέρα κύλησε πολύ βαριά…

Η περίπτωση της Αμαλίας τον απασχόλησε όλη τη βδομάδα. Θάθελε πολύ να της πει να ζητήσει βοήθεια από ειδικό, αλλά δεν την ήξερε αρκετά καλά και δεν μπορούσε να προβλέψει την αντίδρασή της. Έπρεπε όμως και να κάνει κάτι. Του ήταν αδύνατον να υποστεί άλλα τρία τέταρτα παρέα με τον Χάρο και, όπως φαίνεται, η Αμαλία ήταν φτιαγμένη από ιστορίες απωλειών και είχε ασχοληθεί πολύ με το θέμα…

Την ορισμένη ώρα επιβιβάστηκε στο αυτοκίνητο του φίλου του. Με το «καλημέρα» έδωσε στην Αμαλία ένα αγαπημένο του βιβλίο (Η αθανασία των σκύλων) και είπε με τόνο που δεν σήκωνε αντίρρηση:

–Σήμερα θα τηρήσουμε τριών τετάρτων σιγή για όσα καλά μας έχουν συμβεί ως σήμερα, για τις ωραίες στιγμές που ζήσαμε και θα ζήσουμε, για όσα δώρα μας χάρισε η ζωή.

Επί τρία τέταρτα επικράτησε απόλυτη σιωπή. Εκείνη χώθηκε στο βιβλίο που της χάρισε. Όταν έφτασαν τον ρώτησε με φωνή ραγισμένη:

–Είναι αλήθεια ότι πεθαίνουν μόνον εκείνοι που το γνωρίζουν;

 

(*) O Kων­σταν­τῖ­νος Αἰ­κα­τε­ρί­νης (Ἀ­λε­ξάν­δρεια, 1980). Σπού­δα­σε στὸ Τμῆ­μα Εἰ­κα­στι­κῶν καὶ Ἐ­φαρ­μο­σμέ­νων Τε­χνῶν τῆς Σχο­λῆς Κα­λῶν Τε­χνῶν τοῦ Α.Π.Θ. Ἀ­πὸ τὸ 2003 ζεῖ στὴν Ἀ­θή­να ὅ­που πα­ρα­δί­δει μα­θή­μα­τα σχε­δί­ου καὶ ζω­γρα­φι­κῆς, καί, πα­ράλ­λη­λα, ἀ­σχο­λεῖ­ται μὲ τὴν ἀ­νά­γνω­ση καὶ τὴ γρα­φή.

Προηγούμενο άρθροNew York Times : Τα 100 καλύτερα βιβλία του 21ου αι. όπως τα ψήφισε η crème de la crème της διανόησης (της Αλεξάνδρας Χαΐνη)
Επόμενο άρθροΣυνηγορία της διακειμενικότητας και της ποίησης, σκέψεις με αφορμή το βιβλίο “Αναγέννηση” του Χ. Βλαβιανού (της Τιτίκας Δημητρούλια)

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ