Πέθανε ο Γ. Χατζόπουλος (1938-2025), ιδρυτής των ιστορικών εκδόσεων Κάλβος. Οι εκδόσεις Κάλβος για τα χρόνια της δικτατορίας ήταν μια πνευματική όαση. Φαντάζομαι οι παλιοί θα έχουν ακόμα στη βιβλιοθήκη τους την τετράτομη Κοινωνική ιστορία της Τέχνης του Arnold Hauser (1970) σε μετάφραση Τάκη Κονδύλη, την Ελληνική Νομαρχία, την Ιστορία της Ελληνικής Φιλοσοφίας των Τσέλερ – Νεστλέ, τη Φιλοσοφία της Μοντέρνας Τέχνης του H. Read, το περίφημη Η γλώσσα του κινηματογράφου του Μαρσέλ Μαρτέν , το μόνο ίσως θεωρητικό βιβλίο που μπορούσες να βρεις τότε για τον κινηματογράφο μαζί με την Ιστορία του Κινηματογράφου του Ζωρζ Σαντούλ. Επίσης εξέδωσε το Ο κόσμος της Μουσικής του Τζωρτζ Πίλκα(1968), το Της γης οι κολασμένοι του Φραντζ Φανόν, την Ουτοπία του Τόμας Μουρ και άλλα πολλά. Τίτλοι διαλεκτοί, κλασικοί στα διάφορα πεδία της τέχνης, της ιστορίας- αρχαίας και νεότερης, της φιλοσοφίας. Υπήρξε ένας πνευματικός μαχητής της γόνιμης αριστεράς. Τα αρχεία του εκδοτικού οίκου τα δώρισε στα ΑΣΚΙ. (του Γ.Ν.Μ.)
Αποχαιρετισμός από τον Βαγγέλη Καραμανωλάκη
Αποχαιρετώ με συγκίνηση τον Γιώργο Χατζόπουλο, την ψυχή του «Κάλβου», έναν εκδότη που συντέλεσε, όσο λίγοι, με τις εκδόσεις του, στην «πνευματική άνοιξη» της περιόδου της δικτατορίας. Μέσα σε δίσεκτα χρόνια πρόσφερε ένα μοναδικό σώμα κειμένων, πρωτότυπα και μεταφράσεις, που αγκαλιάστηκαν από το φοιτητικό κυρίως κοινό της εποχής που αναζητούσε διεξόδους και φωτεινά περάσματα στο σκοτάδι του καθεστώτος. Ο Χατζόπουλος, υφαντουργός με σπουδές στη Νομική Σχολή, έγινε μέλος της Νεολαίας ΕΔΑ (1958–1963) και ενεπλάκη ενεργά στη δημιουργία και τη διεύθυνση της Πανσπουδαστικής, ενώ μετά την απομάκρυνσή του από την ΕΔΑ αναμίχθηκε ενεργά στην αντιαποικιακή κίνηση «Φίλοι Νέων Χωρών» και στη σύνταξη του περιοδικού της, τον Αντιμπεριαλιστή. Είχε πρωτοστατήσει επίσης στην έκδοση της δεκαπενθήμερης εφημερίδας των Βορείων Προαστίων Πρωτοπορία, με έδρα το Νέο Ηράκλειο Αττικής (Ιανουάριος 1966-Απρίλιος 1967). Με την επιβολή της δικτατορίας συνελήφθη και εκτοπίστηκε στη Γυάρο. Μετά την επιστροφή του από την εξορία ο Χατζόπουλος συνέλαβε την ιδέα των εκδόσεων Κάλβος που ξεκίνησαν το 1968, σπάζοντας την εκδοτική σιωπή, ξεκινώντας ένα εκδοτικό εγχείρημα που συνεχίστηκε στη Μεταπολίτευση.
Ο Χατζόπουλος πρόσφερε το αρχείο των εκδόσεων στα ΑΣΚΙ, το 2012, και από τότε είχα τη χαρά να συζητήσω πολλές φορές μαζί του για τις εκδόσεις και το εκδοτικό τοπίο στην δικτατορία και την Μεταπολίτευση, μελετώντας το παράδειγμα του Κάλβου. Ήταν ένας άνθρωπος με όραμα, με ισχυρές απόψεις, γέννημα μιας Αριστεράς που γρήγορα διαφοροποιήθηκε από την «ορθοδοξία» του κομμουνιστικού οράματος, διαγράφοντας τις δικές της γόνιμες συχνά διαδρομές. Όταν κάποτε γραφτεί μια πολιτισμική ιστορία της δικτατορίας και των πρώτων χρόνων της Μεταπολίτευσης, ο Γιώργος Χατζόπουλος και ο Κάλβος θα έχουν τη δική τους λαμπρή θέση στις σελίδες της.
