Ανθή Λεούση.

 

 

1.Αχ και νά’ σουν αδερφός μου

Ν’ αγαπούσαμε όμοια κι οι δυό

Να σού λέω έλα κι έλα

Πήγαινε κι έλα

Και θέλω μαζί σου να πιώ

 

Αχ και νά’ σουν  αδερφός μου

Σπίτι σου να τριγυρνώ

Ν’ αγαπώ τους έρωτές σου

Τους γείτονές σου

Περνώντας να τους χαιρετώ

 

Αχ να σ’ είχα αδερφό μου

Πάνω απ’ τον ύπνο μου φρουρό

Ν’ ακουμπώ στην αγκαλιά σου

Στην αγκαλιά σου

Να πέθαινα με τον καιρό

 

 

2. Στη ζωή που σε στριμώχνει

Κι όλο στο κακό γλυκά σε σπρώχνει

Πού τη στήνει στα καλά παιδιά

Κι αν πονάν δεν τα ρωτά

 

Φίλε μου αν ζείς κι αν κάνεις

Όπως έκανα πάντα  θα χάνεις

Π’ αγαπώ κι όμως δεν ακουμπώ

Στην αγάπη δεν τολμώ

 

Στην καρδιά να’σαι κουρσάρος

Και στην πείνα σου να είσαι γλάρος

Τρομοκράτη να’χεις την περπατησιά

Για την κάθε αναποδιά

 

Στο παιγνίδι την καρδιά μου

Εγώ την έκλεψα κι ας είν’ δικιά μου

Την εκράτησα να μη ριχτεί

Μη μου πληγωθεί

 

Μα εσύ πήγαινε ως την άκρη

Και μη ρίξεις ούτε ένα δάκρυ

Και για ό,τι πιο πολύ αγαπάς

Τι πληρώνεις μη μετράς

 

Κι όταν ψάξεις μέσα σ’ όλα

Κι όταν πιείς την τελευταία σταγόνα

Μην ξεχάσεις να ετοιμαστείς

Πάλι θα ξενητευτείς

 

Τη ζωή πιά δε θα φτάνεις

Σε μιαν ώρα όλα, όλα τα χάνεις

Και γι αυτό μην παραπονεθείς

Μην καταδεχτείς

 

Στην καρδιά να’σαι κουρσάρος

Και στην πείνα σου να είσαι γλάρος

Τρομοκράτη να’χεις την περπατησιά

Για την κάθε αναποδιά

 

 

3. Μ’ έπιασε γερά η αγάπη

Με παγίδεψε η αγάπη

Και δεν έκανα ούτε τόσο να σωθώ

Κι είν’ αδύνατο ν’ αγιάσω

Κι είναι μάταιο να πιάσω

Απ’ το δίχτυ μου να βγώ που αγαπώ

 

΄Ελα μέσα στο σκοτάδι

Στους λαβύρινθους του ΄Αδη

Νύχτα έλα ν’ αλητέψουμε μαζί

Μές  στο δάσος των ανθρώπων

Μές στους έρωτες των δρόμων

΄Ελα κι είναι απόψε η νύχτα σκοτεινή

 

Μ’ άρπαξε γερά η αγρύπνια

Με ζωντάνεψε η αγρύπνια

Και ο ύπνος μου είν’ ο ύπνος του λαγού

Δροσερή φωτιά με καίει

Με φτερώνει, αναπνέει

Τα λογάκια της είν’ όλα του χαμού

 

Λούφαξα στο υπόγειό μου

Μες στο μυστικό χορό μου

Φτιάχνω σχέδια με οινόπνευμα αψύ

΄Αναψαν φωτιές στους δρόμους

Κλείσαν όλες τις εξόδους

΄Ελα αυτή τη νύχτα την παντοτινή

 

΄Ελα αγάπη μου απόψε

΄Ελα μάτια μου και κόψε

Με την κόψη των ματιών σου τη χαρά

Πάρε με να βγούμε νύχτα

Είναι αφώτιστη μια νύχτα

Και τα μάτια σου ας φέγγουν μοναχά

4. Μάτια που τα πλάσαν με το ασήμι

Μάτια που με βγάλαν στο κυνήγι

Μάτια που η καλή μου η μοίρα

΄Ελαχε να δώ

Και στο βλέμμα τους ν’ αναπαυτώ

 

Αχ να’ ταν όλα μια καρδιά

Ν’ αγαπιέται και να αγαπά

Αχ να’ ταν όλα ένας χορός

Όλα αγάπη να’ταν, να’ταν  και θεός

 

Μάτια που είναι σαν δυο περιστέρια

Μάτια που με λιώσαν στα καρτέρια

Να τά δώ να στέκουν λίγο

Πάνω  στα νερά

Τα κρυφά να κάνουν φανερά

 

Μάτια που με βγάλανε στους δρόμους

Με τους άστεγους και με τους μόνους

Μάτια για να ξημερώσουν

Μαύρη μια νυχτιά

Και να καλοπιάσουν μια καρδιά