της Όλγας Σελλά
Ο τίτλος δεν είναι παραπλανητικός. Γιατί πράγματι, στο υπόγειο ενός φούρνου στο Κουκάκι (συγκεκριμένα στον φούρνο «Μαμά, ψωμί» (Ζαχαρίτσα 42 και Ζίννη) υπάρχουν άνθρωποι που εκτός από ψωμί, ζυμώνουν και… θεατρικούς ρόλους. Γιατί από το χώρο του θεάτρου προέρχονται ο Γιώργος Γκάτζιος και η Ραλλού Μιχαλοπούλου, που έχουν τον φούρνο «Μαμά, ψωμί», και στη διάρκεια της μέρας πουλάνε όλα τα καλά που έχει ένας φούρνος. Το βράδυ, όμως, στον υπόγειο χώρο του φούρνου, διαμόρφωσαν μια μικρή θεατρική αίθουσα, και καταπιάνονται με το άλλο που αγαπούν: το θέατρο. Φουαγιέ, μέχρι να κατέβουν οι θεατές στον θεατρικό χώρο, είναι ο ισόγειος φούρνος. Εκεί υπάρχει και πιάνο και μας υποδέχεται μουσικά ο ένας από τους τρεις γιους του ζευγαριού. Ο άλλος, ο Άθως, έχει πάρει τη θέση του στο χώρο της κονσόλας, στη θεατρική αίθουσα.
Αυτή την περίοδο, κάθε Κυριακή και Δευτέρα, παρουσιάζονται δύο μονόπρακτα του Τενεσί Ουίλιαμς, την ύπαρξη των οποίων αγνοούσα: «Το σκοτεινό δωμάτιο» και «Κάτι που δεν λέγεται» είναι οι τίτλοι τους, που σκηνοθέτησε η Ραλλού Μιχαλοπούλου. Δύο μονόπρακτα που απηχούν το σύμπαν του σπουδαίου Αμερικανού συγγραφέα, τις διαρκείς αγωνίες του, αυτά που ταλάνισαν τη ζωή του και πέρασαν στο έργο του. Τίτλος της παράστασης: «Μήπως υπάρχει κάτι που δεν είδες;» που είναι φράση σ’ ένα από τα δύο θεατρικά κείμενα.
Στο πρώτο μονόπρακτο, μια κοινωνική λειτουργός (Ευαγγελία Καπόγιαννη) επισκέπτεται ένα πολύ φτωχικό σπίτι. Δύο από τα παιδιά της οικογένειας έχουν παραβατική συμπεριφορά και η κοινωνική λειτουργός θέλει να θέσει κάποια ερωτήματα στη μητέρα (Μίνα Δαφνομήλη). Σε μιας πολύ μικρής έκτασης μονόπρακτο, υπάρχει ο ζόφος, η παραίτηση των ανθρώπων που τον βιώνουν καθημερινά και μια φρικιαστική πράξη που συμβαίνει σ’ ένα από τα δωμάτια του σπιτιού, στο σκοτεινό δωμάτιο, σε γνώση όλων των ενοίκων τους, που απλώς τα παρατηρούν ανήμποροι να αντιδράσουν. Ο ψυχρός επαγγελματισμός της κοινωνικής λειτουργού μετατρέπεται σιγά σιγά σε ανατριχίλα για όσα διαπιστώνει. Και η μητέρα εκείνων των παιδιών μεταδίδει με τη στάση του σώματός της την παραίτηση, την αποδοχή του μοιραίου που δεν μπορεί ν’ αλλάξει, την μη αντίδραση των ανθρώπων μιας συγκεκριμένης κοινωνικής τάξης που υποφέρουν. Θαυμάσιες ερμηνείες και από τις δύο, παρότι η Μίνα Δαφνομήλη δεν είναι επαγγελματίας ηθοποιός. Μεταδίδουν έντονα και ουσιαστικά την νοσηρή ατμόσφαιρα αυτού του σπιτιού, την έκπληξη, την αδυναμία.
Στο δεύτερο μονόπρακτο –«Κάτι που δεν λέγεται»- σ’ ένα αστικό σπίτι του αμερικανικού Νότου κυριαρχεί και διατάζει η ένοικος του σπιτιού (Ευαγγελία Καπόγιαννη). Δεσποτική, απορριπτική, φιλόδοξη. Δίπλα της μια συγκαταβατική φιγούρα, που μοιάζει επίσης με ένοικο του σπιτιού, μόνο που σύντομα καταλαβαίνουμε ότι είναι και η γραμματέας της κυρίας (Έλενα Αρβανίτη), όπως σύντομα, επίσης, αντιλαμβανόμαστε ότι είναι ένα ζευγάρι γυναικών που κρατά κρυφή τη σχέση του από τον αυστηρό κοινωνικό περίγυρο. «Μήπως υπάρχει κάτι που δεν είδες;» ρωτάει η κυρία τη γραμματέα. Και της δείχνει ένα τριαντάφυλλο. Υπάρχουν άλλα 14 τριαντάφυλλα σε άλλα σημεία του σπιτιού, ένα για κάθε χρόνο που ζουν μαζί. Μια ομοφυλοφιλική σχέση και μια σχέση εξουσίας παράλληλα, αφού η κυρία του σπιτιού δεν μπορεί να δει ισότιμα ούτε τη σύντροφό της. Με ωραίες παρεμβάσεις στήνεται σ’ έναν σχεδόν άδειο σκηνικό χώρο το περιβάλλον και η ατμόσφαιρα αυτού του σπιτιού και παρουσιάζονται γλαφυρά οι προσωπικότητες των δύο γυναικών: της δεσποτικής, κυριαρχικής και ελεγκτικής κυρίας, της συναινετικής, αλλά με βαθιά κατανόηση και στήριξη γραμματέας, που όμως δείχνει να έχει κουραστεί από την υποβάθμιση που κι εκείνη εισπράττει. Αλλά μάλλον θα συνεχίσει να υπομένει…
Η Ραλλού Μιχαλοπούλου, κομψά αλλά εύστοχα, κατανόησε και ανέδειξε όλο το σύμπαν του Τενεσί Ουίλιαμς και μαζί με τις τρεις γυναίκες που ερμηνεύουν τους ρόλους μας χάρισαν μια ζεστή και ουσιαστική μικρή έκπληξη. Συνέβαλαν σ’ αυτό όλοι οι συντελεστές αυτής της χειροποίητης παράστασης.
Η ταυτότητα της παράστασης
Σκηνοθεσία: Ραλλού Μιχαλοπούλου, Σκηνικά-Κοστούμια: Δήμητρα Σπυρίδωνος, Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας, Ήχος: Αντώνης Παλάσκας, Επεξεργασία μουσικής επένδυσης: Γιώργος Στεφανακίδης, Φροντιστής ήχου και φωτισμού: Άθως Γκάτζιος, Επιμέλεια μουσικής και κίνησης: Ραλλού Μιχαλοπούλου, Σχεδιασμός εντύπων: Ευάγγελος Κασσαβέτης
Παίζουν: Ευαγγελία Καπόγιαννη, Μίνα Δαφνομήλη, Έλενα Αρβανίτη
Πού: μαμά ψωμί (κάτω χώρος) στο Κουκάκι, (Ζαχαρίτσα 42, Αθήνα). Κυριακή και Δευτέρα στις 20.00 για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων
Απαραίτητη η κράτηση θέσης: Κ. 6940 911789
Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά
