Μια μούσα στην πλατεία Μοναστηρακίου (του Φώτη Θαλασσινού)

0
2333

 

του Φώτη Θαλασσινού

Πάντα η γυναίκα σύμβολο είναι η πιο δυναμική έμπνευση για να γράψω κάτι. Εγώ -τουλάχιστον απ’ την μεριά μου- αγάπησα και υπηρέτησα, αγαπώ και υπηρετώ την μητέρα μου Κυρανιώ,  την  Ζυράννα Ζατέλη, την Μορένα,  την Stella Cadente, την Medusa K., την  Σύλβια Άρτεμη Magpie, εκείνη την άγνωστη φοιτήτρια στην Ξάνθη που περπατούσε τους δρόμους και τραγουδούσε το «μια ζωή μέσα στους δρόμους», όσες γυναίκες  της πλατείας  ξεπήδησαν μέσα από έργο ζωγραφική προραφαηλιτών και πάει λέγοντας.  Η Σύλβια ήταν μια απ’ τις πρώτες γυναίκες που φωτογράφισα στο Μοναστηράκι. Καθόταν στην άκρη μιας κατασκευής στην οποία ξαποσταίνουν οι επισκέπτες της πλατείας, σαν ακρόπρωρο κοίταζε με βλέμμα Μέδουσας τα πάντα.  Και όλα υποκλίνονταν σ’ αυτό το βλέμμα. Ακόμη και το πιο αγνώριστα βάθη ήταν γι’ αυτήν γνωστά.

Η Σύλβια Καρντούλλο είναι η γνωστή σε όλους the Magpie απ’ το δίδυμο Mr. Bright and the Magpie. Ασχολείται με το παραφυσικό, την παραρχαιολογία, τις θεωρίες περί βαμπίρ και βαμπιρισμού, τις θεωρίες για  την αστυμαγεία και τα ενεργειακά κέντρα ή τις αστροπύλες.  Για την Σύλβια ο κόσμος είναι ένα Matrix, ένας βρικόλακας που θρέφεται απ’ την ζωτικότητα μας μέχρι να μας νικήσει και να μας καταβάλει και να μας υποβιβάσει σε ανήμπορους να απολαύσουμε οτιδήποτε γειτνιάζει με τον ανθρώπινο βίο. Όλοι έχουμε διαβάσει κάποιο άρθρο για ψυχικούς βρικόλακες ή και κυριολεκτικούς, έχει πέσει το μάτι μας πάνω σε περιγραφές ανθρώπων που δίπλα τους  ακόμη και ως αδιάφοροι για την ύπαρξη τους νιώθουμε να αποφορτιζόμαστε και να εξαντλούμαστε ίσως και μόνο μ’ ένα κοίταγμα μας σ’ αυτούς. Άνθρωποι που μας καταπίνουν ή μας δένουν με τελετές μαγείας και μας κάνουν ανδράποδά τους μέχρι ν’ αφυπνιστούμε  και να φορτώσουμε στο σώμα μας προστασία. Να περάσουμε στο λαιμό μας συγκεκριμένες πέτρες και μεταλλικά  κοσμήματα γνωστών αποτρεπτικών για το κακό σχημάτων. Ο πιο γενικός βαμπιρισμός   έχει να κάνει με χώρους και πόλεις στις οποίες έχουν συμβεί πολλά άσχημα πράγματα. Οι πόλεις αναπαράγουν την συσσωρευμένη κακή ενέργεια μέσα τους και όποιος κατοικεί σ’ αυτές νιώθει άσχημα οπουδήποτε και αν σταθεί.

Το παραφυσικό έχει πιο πολύ να κάνει με τα στοιχειωμένα σπίτια και κτήρια. Έχει να κάνει με την επικοινωνία με ενέργειες απ’ την αντίπερα όχθη και απ’  τα παράλληλα σύμπαντα.  Η Σύλβια μου μίλησε για το πεπερασμένο των ανθρώπινων δυνατοτήτων και πως τελικά μας κουρδίζουν ακόμη και τις αισθήσεις. Ο κόσμος που βλέπουμε δεν είναι αυτός που υπάρχει αλλά αυτός που μας επιτρέπουν κάποιοι άγνωστοι, ιλλουμινάτι, μασόνοι, ιερείς, μάγοι, να βλέπουμε και να αντιλαμβανόμαστε.  Η Σύλβια και ο σύντροφος της Mr.  Bright μπαίνουν μέσα σ’ αυτά τα δωμάτια με τις ζωντανές αναμνήσεις και με ειδικό εξoοπλισμό επικοινωνούν με ψυχές, αρχαίους και σημερινούς θεούς, σατανάδες και καλά πνεύματα. Απροστάτευτος δεν πας πουθενά. Αυτή είναι η διαρκής υπενθύμιση  που  κάνουν προς τους ακόλουθούς τους στα βίντεο που ανεβάζουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Χωρίς πανοπλία σε ερείπιο με οπτασίες, εφιάλτες, δίνες και φαντασμαγορίες είσαι ευάλωτος σε ψυχικές επιθέσεις.   Αποτρέπουν τον κόσμο απ’ το κυνήγι των φαντασμάτων γιατί δίπλα στην υπόθεση της επαφής μαζί τους υπάρχει και η υπόθεση να καταληφθείς απ’ αυτά και να τρελαθείς.

 

Όλοι  έχετε εμπειρίες από θεωρίες συνομωσίας. Ο Ντένικεν  είναι πολύ γνωστός και στην Ελλάδα. Είναι ο πρώτος παραρχαιολόγος που διάβασα τις θεωρίες του. Όταν μου συστήθηκε η Σύλβια σ’ εκείνη την θέση ακρόπρωρου στο Μοναστηράκι μου ανέφερε ανάμεσα στις άλλες ιδιότητες της, απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, μπασίστρια σε μέταλ συγκρότημα,  μέχρι και κομμώτρια, μου είπε ότι ασχολείται και με την παραρχαιολογία. Η παραρχαιολογία της Σύλβιας είναι η αμφισβήτηση απ’ την πλευρά της  όλων όσων υφαίνει η συμβατική αρχαιολογία. Αγαπώ να γράφω για ανθρώπους που διδάσκουν αμφισβήτηση. Οι περισσότερες καινοτομίες είναι γεννήματα τέτοιων ρηξικέλευθων μυαλών. Θυμάμαι τώρα και την Αρβελέρ που αναπτύσσει τα επιχειρήματά της για την άποψη ότι ο Μέγας Αλέξανδρος είναι θαμμένος στην Βεργίνα. Και θυμάμαι και αναστηλωμένους χώρους έτσι σαν πιο πολύ φαντασίωση, χωρίς καμιά γνώση της πραγματικής αρχιτεκτονικής χωροταξίας ενός μνημείου. Εντοπίζω στις αναστηλώσεις και αυτή μου η σκέψη είναι μάθημα της Σύλβιας, εντοπίζω λοιπόν σ’ αυτές αστήριχτες μεταστοιχειώσεις μνημείων του πολιτισμού σε μνημεία της ανθρώπινης ματαιοδοξίας και φαντασίωσης.

 

Η αστυμαγεία, θα ήθελα εδώ να γράψω για να διαβάσετε ένα σπουδαίο κείμενο που ανέβηκε στο σάιτ του Αναγνώστη για το ίδιο θέμα     https://www.oanagnostis.gr/yparchei-synecheia-sti-zoi-ton-poleon-toy-giorgoy-m-chatzistergioy/ ,   είναι για την Σύλβια η ενέργεια των πόλεων και οι δυνάμεις ελέγχου του πληθυσμού τους μέσω συμβόλων, τοποσήμων και συγκεκριμένων κτηρίων και αρχιτεκτονικής. Σαφώς και υπάρχουν και καλοί αστυμάγοι. Είναι αυτή η απλοϊκή αλήθεια για την μάχη του καλού με το κακό.  Κάποιοι απεργάζονται την εκδούλευση του ανθρώπου, μυστικές ομάδες, ξέρω γω έχετε όλοι ακούσει για διάφορες απ’ αυτές, και κάποιοι άλλο θυσιάζονται για να πάνε ένα μικρό βήμα παραπέρα την ανθρωπότητα. Μπορεί  και βήματα μπρος-πίσω αλλά τουλάχιστον καλών προθέσεων  πάντα. Η Σύλβια είναι μπλεγμένη γιατί και ως θεραπεύτρια και ως διάμεσος δέχεται όπως όλοι μας μέσα σ’ αυτό το Matrix, αλλά με πολλαπλάσια ένταση από μας τους ανυποψίαστους, χτυπήματα απ’ την γεωγραφία του μαύρου. Ορισμένες φορές σε τέτοια μάχες, η άγνοια σώζει.

Οι άνθρωποι αφυπνίζονται και ολοένα και περισσότεροι γίνονται σκεπτικιστές. Νομίζω πως όλοι γνωρίζουμε πως δεν  μπορούν να υπάρξουν δημοκρατίες απ’ την ώρα που μίλησαν ο Μακιαβέλι, ο Όργουελ και ο Κάφκα.  Και εδώ ας γράψω κάτι για τον Mr. Bright που μ’ έμαθε να ξαναφέρω στην ζωή το κομμάτι εκείνο της νιότης μου, το εξεγερμένο και επαναστατημένο.

 

 

 

Η Σύλβια δεν είναι μόνο μια κυνηγός φαντασμάτων, μια μουσικός και ένα γκόθικ μοντέλο. Είναι με τον τρόπο της και μια θεωρητικός της αμφισβήτησης. Αυτόν τον τρόπο μπορείτε να τον βρείτε στα παρακάτω λινκ:

 

https://www.youtube.com/@mrbrightmagpie

 

https://www.facebook.com/brightandmagpie?rdid=iVzvjxCNKRlykNz3&share_url=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2Fshare%2FTJWpq4hXXBRDWYWC%2F

 

https://www.instagram.com/mrbrightmagpieband/?igsh=YXB6eGNhNzJuYXV6

 

https://mrbrightmagpie.bandcamp.com/

 

 

Κείμενο, Φωτογραφίες: Φώτης Θαλασσινός-https://fotisthalassinos.gr/

Προηγούμενο άρθροΜε «μισό σύννεφο στην τσέπη» στα ακρογιάλια της Ελλάδας (της Ελένης Σβορώνου)
Επόμενο άρθροΈνα τσιγάρο δρόμος; (της Κατερίνας Δ. Σχοινά)

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ