Του Σπύρου Κακουριώτη.
Το δεύτερο μέσα στη χρονιά τεύχος του (14.2) παρουσιάζει το αγγλόφωνο περιοδικό Historein/Ιστορείν, εκμεταλλευόμενο τις δυνατότητες που προσφέρει η ψηφιακή έναντι της τυπογραφικής έκδοσης, αλλά και η φιλοξενία που προσφέρει σε επιστημονικές εκδόσεις η ψηφιακή πλατφόρμα του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης.
Το καινούργιο αυτό τεύχος, με το οποίο το Historein εμφανίζεται πλέον ως εξαμηνιαία Review of the Past and Other Stories (όπως διευκρινίζει ο υπότιτλος), φιλοξενούνται συμβολές ελλήνων και διεθνών (κυρίως μη ευρωπαίων) ιστορικών, γύρω από την ιστοριογραφία, τις κινηματογραφικές σπουδές, τις ψηφιακές ανθρωπιστικές επιστήμες, την εννοιολογική ιστορία ή τη σημειωτική.
Στο ενδιαφέρον και επίκαιρο άρθρο της, η Sande Cohen, εξετάζοντας τα ιδιαίτερα δημοφιλή (στην Ελλάδα τουλάχιστον) άρθρα του Πωλ Κρούγκμαν στους New York Times, επιχειρεί να αποδομήσει τον οικονομολογικό λόγο περί κρίσης, από το 2008 μέχρι τις μέρες μας.
Με τους μετασχηματισμούς της θεωρίας της ιστορίας από τη δεκαετία του ’60 μέχρι τις μέρες μας και την επικέντρωση της ιστοριογραφίας στα ερωτήματα γύρω από την αξιοπιστία της γνώσης μας για το παρελθόν ή για τα όρια των αναπαραστάσεών του, ασχολούνται στη μελέτη τους οι Ivelina Ivanova και Todor Hristov, ενώ η Δέσποινα Βαλατσού παρουσιάζει το σχετικά νέο πεδίο της Ψηφιακής Ιστορίας (Digital History) και τις μεθόδους πληθοπορισμού (crowdsourcing) που χρησιμοποιεί.
Στις ιστορικές σπουδές στη Λ.Δ. της Κίνας μετά τον θάνατο του Μάο και στους μετασχηματισμούς τους αναφέρεται εκτενώς, σε ένα άρθρο πλούσιο σε αναφορές στα σημαντικότερα έργα της σύγχρονης κινεζικής ιστοριογραφίας, ο Xupeng Zhang, ενώ, στη συνέχεια, ο Taras Boyko, σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, μελετά την επίδραση της παράδοσης της σοβιετικής σημειωτικής, έτσι όπως διαμορφώθηκε στο πλαίσιο της περίφημης σχολής του Ταρτού, αλλά και της σχολής της Μόσχας (Γιούρι Λότμαν, Μπόρις Ουσπένσκυ), στη θεωρία της ιστορίας, αλλά και τη θέση που είχαν οι ανανεωτικές ιδέες των δύο αυτών σχολών μέσα στο πλαίσιο της εξαιρετικά συντηρητικής ύστερης σοβιετικής ιστοριογραφίας.
Επιστρέφοντας στη Δύση, η Δέσποινα Παπαδημητρίου, στη δική της συμβολή εξετάζει τη θέση που είχε ο λόγος περί ολοκληρωτισμού στην δυτική πολιτική σκέψη την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, ενώ ο Κωστής Κορνέτης, μελετά τις αναπαραστάσεις της χουντικής επταετίας, αλλά και, γενικότερα, της ελληνικής «μακράς δεκαετίας του ’60» (τα αποκαλούμενα «long 1960s»), στον νέο ελληνικό κινηματογράφο, από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 μέχρι τα χρόνια της οικονομικής κρίσης, παρατηρώντας τη μετατόπιση του βλέμματος των σκηνοθετών από μια πολιτική σε μια νοσταλγική αντιμετώπιση.
[HISTOREIN/ΙΣΤΟΡΕΙΝ, historeinonline.org, historein@historein.gr]
