Tadeusz Różewicz, Στη μέση της ζωής,(μτφρ. Γιώργος Καρτάκης)
Μετά το τέλος του κόσμου
μετά τον θάνατο
με βρήκα στη μέση της ζωής
με έφτιαξα από την αρχή
δημιούργησα ζωή
ανθρώπους ζώα τοπία
αυτό είναι ένα τραπέζι είπα
είναι ένα τραπέζι
επάνω στο τραπέζι είναι το ψωμί το μαχαίρι
ο άνθρωπος τρώει ψωμί
κανείς πρέπει να αγαπά ανθρώπους
μάθαινα νύχτα μέρα
τι πρέπει κάποιος να αγαπά;
απαντούσα: ανθρώπους
αυτό είναι ένα παράθυρο είπα
είναι ένα παράθυρο
πίσω από το παράθυρο ο κήπος
στον κήπο βλέπω μια μηλιά
η μηλιά ανθίζει
τα πέταλα πέφτουν
δένουν οι καρποί
ωριμάζουν
ο πατέρας μου κόβει ένα μήλο
αυτός ο άνθρωπος που κόβει το μήλο
είναι ο πατέρας μου
καθόμουν στο κατώφλι
αυτή η γριά
που τραβά μια κατσίκα με το σχοινί
είναι πιο σπουδαία
και πιο πολύτιμη
κι από τα επτά θαύματα του κόσμου
όποιος πιστεύει και νιώθει
πως είναι περιττή
είναι δολοφόνος
αυτός είναι ένας άνθρωπος
αυτό είναι ένα δέντρο αυτό είναι το ψωμί
οι άνθρωποι τρώνε για ν΄αγαπούν
επαναλάμβανα μόνος μου
η ανθρώπινη ζωή έχει μεγάλο βάρος
η αξία της ζωής
ξεπερνά την αξία όλων των πραγμάτων
που έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος
ο άνθρωπος είναι ένας μεγάλος θησαυρός
επαναλάμβανα επίμονα
αυτό είναι το νερό έλεγα
λείανα με το χέρι τα κύματα
και μίλησα με το νερό
νερό είπα
καλό νερό
εγώ είμαι
ένας άνθρωπος μίλησε με το νερό
μίλησε με το φεγγάρι
με τα λουλούδια με τη βροχή
μίλησε με το χώμα
με τα πουλιά
τον ουρανό
ο ουρανός σώπαινε
το χώμα σώπαινε
κι αν άκουσε έστω και μια φωνή
που ερχόταν απ΄το χώμα το νερό τον ουρανό
αυτή ήταν η φωνή ενός άλλου
ανθρώπου
**
Διασωθείς
Είμαι είκοσι τεσσάρων
και διέφυγα
ενώ με οδηγούσαν στην σφαγή.
Ετούτα είναι κενά και ξεκάθαρα ονόματα:
άνθρωπος και ζώο
αγάπη και μίσος
φίλος και εχθρός
ίσκιος και φως.
Οι άνθρωποι δολοφονούνται όπως τα ζώα
γιατί είδα:
φορτία τεμαχισμένων ανθρώπων
που δεν θα τους λυτρώσει ποτέ κανείς.
Οι έννοιες είναι μόνο λόγια:
αρετή και αμαρτία
αλήθεια και ψέμα
ομορφιά και ασχήμια
γενναιότητα και δειλία.
Το ίδιο βαρύνουν αρετή και αμαρτία΄
είδα:
τον άνθρωπο που ήταν συγχρόνως
ενάρετος και αμαρτωλός.
Ψάχνω έναν δάσκαλο και καθοδηγητή
να μου επιστρέψει μάτια ακοή και γλώσσα
να ονομάσει εκ νέου τα πράγματα
να διαχωρίσει για μένα το φως από το σκοτάδι.
Είμαι είκοσι τεσσάρων
και διέφυγα
ενώ με οδηγούσαν στην σφαγή.
**
