Τα εξ αποστάσεως …(δύο ποιήματα της Άννας Αφεντουλίδου)

0
652

Άννα Αφεντουλίδου

Διπλή οθόνη

 

Στον διπλό σου σωσία επενδύω μισή αγκαλιά

ροκανίζω τη γεύση που μου κρύβει

 

Μεταγγίζοντας πάλι πέτρες φιλιά

νερό που έσταξε πάνω σε πλάκες

 

Πράσινα δάκρυα μες στις ρωγμές

στραγγίζω τα μπράτσα σου

να σε κρατήσω

 

Ερείπια σπίτια

μασχάλες κρυφές

σφαλίζω τα μάτια

να σε ξεκινήσω

 

Βρες το κλειδί μου

που έχει χαθεί

ραντεβού τα μεσάνυχτα

μες στην οθόνη

λουτρό από φως

θα σου γδυθεί

 

και θ’ αγγίξει μαζί σου

των ευχών τα μυστήρια

 

Λειψή στιγμή

Πλήκτρα κωδίκων χαμηλά στεγανά

ρίγος ο κίνδυνος που σκαρφαλώνει

 

Το μηδέν του φόβου ξανά με χτυπά

ξεπηδά μια εικόνα που μού ψιθυρίζει

 

Γαλάζιε άγγελε διώξε μακριά

το αντίλαλο φως που μας περιορίζει

 

Γιατί απόψε θ’ αφεθούμε βουβοί

στη λειψή στιγμή

και θ’ αρθεί η σιωπή

που μας έχει αποκλείσει.

Προηγούμενο άρθροΝεοελληνική αθυροστομία (του Φίλιππου Φιλίππου)
Επόμενο άρθροTadeusz Różewicz, Στη μέση της ζωής (μτφρ. Γιώργος Καρτάκης)

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ