Άννα Αφεντουλίδου
Διπλή οθόνη
Στον διπλό σου σωσία επενδύω μισή αγκαλιά
ροκανίζω τη γεύση που μου κρύβει
Μεταγγίζοντας πάλι πέτρες φιλιά
νερό που έσταξε πάνω σε πλάκες
Πράσινα δάκρυα μες στις ρωγμές
στραγγίζω τα μπράτσα σου
να σε κρατήσω
Ερείπια σπίτια
μασχάλες κρυφές
σφαλίζω τα μάτια
να σε ξεκινήσω
Βρες το κλειδί μου
που έχει χαθεί
ραντεβού τα μεσάνυχτα
μες στην οθόνη
λουτρό από φως
θα σου γδυθεί
και θ’ αγγίξει μαζί σου
των ευχών τα μυστήρια
Λειψή στιγμή
Πλήκτρα κωδίκων χαμηλά στεγανά
ρίγος ο κίνδυνος που σκαρφαλώνει
Το μηδέν του φόβου ξανά με χτυπά
ξεπηδά μια εικόνα που μού ψιθυρίζει
Γαλάζιε άγγελε διώξε μακριά
το αντίλαλο φως που μας περιορίζει
Γιατί απόψε θ’ αφεθούμε βουβοί
στη λειψή στιγμή
και θ’ αρθεί η σιωπή
που μας έχει αποκλείσει.