Πέθανε ο ποιητής και στιχουργός Μιχάλης Γκανάς. Ταλαιπωρήθηκε το τελευταίο διάστημα με απανωτές αρρώστιες. Ο ποιητής γεννήθηκε στον Τσαμαντά Θεσπρωτίας το 1944 και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε ως βιβλιοπώλης, ως επιμελητής τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών και ως κειμενογράφος. Πολλά ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από σημαντικούς Έλληνες και ξένους μουσικοσυνθέτες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, ο Νίκος Ξυδάκης, o Ara Dinkjian, κ.ά.
Το 1994 τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο ποίησης για το έργο του Παραλογή και το 2011 βραβεύτηκε για το σύνολο του ποιητικού του έργου από την Ακαδημία Αθηνών.
Ο Μιχάλης Γκανάς είχε εκδώσει σημαντικές ποιητικές συλλογές : «Ακάθιστος Δείπνος» (1978), «Μαύρα Λιθάρια» (1980), «Γυάλινα Γιάννενα» (1989) και «Παραλογή» (1993).
Επίσης, έχει ασχοληθεί με την πεζογραφία, με έργα όπως «Μητριά πατρίδα» (2007) και «Γυναικών: μικρές και πολύ μικρές ιστορίες» (2010).
Η Εταιρία Συγγραφέων αποχαιρετά τον ποιητή:
Με ανείπωτη θλίψη πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του σημαντικού ποιητή και ιδρυτικού μέλους της Εταιρείας μας Μιχάλη Γκανά. Από τους σπουδαιότερους συγγραφείς της γενιάς του ΄70, ο Μιχάλης Γκανάς αγαπήθηκε ιδιαίτερα τόσο ως ποιητής όσο και ως στιχουργός, καθώς ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από πολλούς γνωστούς, έλληνες και ξένους συνθέτες, όπως ο Μ. Θεοδωράκης, ο Ν. Μαμαγκάκης, ο Ν. Ξυδάκης, ο Δ. Παπαδημητρίου, ο Ν. Κυπουργός, ο G. Bregovic, ο A. Dinkjian κ.ά.
Το έργο του, διαποτισμένο από συγκρατημένο λυρισμό και σπάνιο ήθος, αγαπήθηκε και βραβεύτηκε (Κρατικό Βραβείο Ποίησης, Βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου του). Το 2022 , η Πρόεδρος της Δημοκρατίας τού απένειμε το παράσημο του Χρυσού Σταυρού του Τάγματος της Τιμής καθώς, όπως τόνισε, «με τα ποιήματα και τα μικρά πεζά του έστησε μια στέρεη γέφυρα ανάμεσα στον απελθόντα κόσμο της υπαίθρου και τη σύγχρονη ζωή, σημαδεύοντας ανεξίτηλα τη συλλογική μας ευαισθησία».
Όπως είχε επισημανθεί εξάλλου και στα Γενεαλογικά για την ποίηση και τους ποιητές του ’70 , «στην ποίηση του Μιχάλη Γκανά αντιπαρατίθενται (…) στην ουσία όχι δυο συστήματα ατομικής και συλλογικής ζωής, της πόλης ας πούμε και της επαρχίας, γιατί στο τέλος-τέλος δεν υπάρχουν πια σαφή όρια ανάμεσα στους τόπους, αλλά μάλλον δυο κόσμοι που δεν απέχουν χρονικά και πολύ, μολονότι μοιάζουν με δυο επικράτειες με ριζικά διαφορετικούς όρους ζωής. Ο κόσμος της παλιάς ορεινής Ελλάδας, αυτάρκης, αυστηρός και ηρωικός, μέσα στη λιτότητά του, και ο κόσμος που μέσα του ζει ο ποιητής — διαμελισμένος από τη βίαιη «εξαστικοποίησή του» και ερημωμένος στη μέσα του ζωή» (Αλέξης Ζήρας).
Εκ μέρους του Δ.Σ. και των μελών της Εταιρείας Συγγραφέων εκφράζουμε τα βαθύτερα και ειλικρινή μας συλλυπητήρια στη γυναίκα του Πόπη και στα παιδιά του, Μυρσίνη και Γιάννη.
Μιχάλης Γκανάς: Να ξεφύγουμε από τον πάτο (συνέντευξη στον Γ.Ν.Μπασκόζο)
Ο Μιχάλης Γκανάς αφηγείται τη ζωή του στη LIFO
