Πέθανε ο κριτικός λογοτεχνίας Δημήτρης Ραυτόπουλος

0
113

Έφυγε πλήρης ημερών από τη ζωή ο κριτικός λογοτεχνίας Δημήτρης Ραυτόπουλος. Πέρυσι είχε φύγει και ο Γιάννης Χαϊνης , ήταν και οι δύο μέλη της αρχικής ομάδας της Επιθεώρησης Τέχνης. Ήταν για χρόνια ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της λογοτεχνικής αριστερής κριτικής στην Ελλάδα. Ήταν διανοούμενος, αιρετικός στις απόψεις του και αντισυμβατικός, με τη σκέψη του σε διαρκή εγρήγορση και εκ πεποιθήσεως αμφισβητίας.

Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1924. Από τα εφηβικά του χρόνια εντάχθηκε στην Αριστερά. Παρά τις πολιτικά φορτισμένες θέσεις του, απέφυγε συστηματικά τον δογματισμό. Υπήρξε διεισδυτικός, οξυδερκής, αιχμηρός στις τοποθετήσεις του και συχνά ήρθε σε σύγκρουση ακόμα και μέσα στον δικό του πολιτικό χώρο.

Τα  βραβεία

Το 1989, βραβεύθηκε για τη δημοσιογραφική του δουλειά από το Ίδρυμα Προαγωγής της Δημοσιογραφίας Αθανασίου Μπότση. Τιμήθηκε το 1997, με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής για το έργο του «Άρης Αλεξάνδρου, ο εξόριστος». Το 2008, έλαβε το Βραβείο «Διδώ Σωτηρίου» της Εταιρείας Συγγραφέων, ενώ την ίδια χρονιά αναγορεύτηκε επίτιμος δρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Το 2014, έλαβε το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου του. Επίσης, για το συνολικό του έργο, έλαβε το Βραβείο Δοκιμίου-Μελέτης του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, το 2017.

Τα δύσκολα χρόνια

Από τα εφηβικά του χρόνια αναμείχθηκε στις κινήσεις της πολιτικής νεολαίας της Αριστεράς. Το 1944, έγινε δεκτός στο Τμήμα Χημείας της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά δεν ολοκλήρωσε ποτέ τις σπουδές του, λόγων πολιτικών διώξεων. Αρθρογραφούσε στο περιοδικό της ΕΠΟΝ Νέα Γενιά (1944–1945) και υπήρξε συντάκτης της εφημερίδας του ΕΑΜ Ελεύθερη Ελλάδα (1946–1947).

Κατά την περίοδο 1947–1952, εξορίσθηκε στην Ικαρία, τη Μακρόνησο και τον Άγιο Ευστράτιο. Μετά τη χαλάρωση των μετεμφυλιακών μέτρων, εργάστηκε στις εφημερίδες Η Αυγή (1952–1967), Ελεύθερος, Ώρα (1955–1956). Μαζί με τον Κώστα Κουλουφάκο, τον Τίτο Πατρίκιο, τον Κώστα Πορφύρη κ.ά., συμμετείχε στη συντακτική ομάδα του περιοδικού Επιθεώρηση Τέχνης.

Κατά την περίοδο της Δικτατορίας (1967–1974), ο Ραυτόπουλος διέφυγε στη Γαλλία. Εκεί εργάστηκε ως συντάκτης στο Λεξικό Robert και συμμετείχε στο αφιέρωμα του περιοδικού Temps Modernes στην Ελλάδα, το 1969, συνθέτοντας μία ανθολογία κειμένων από διωχθέντες συγγραφείς. Παρακολούθησε μαθήματα στην École Pratique des Hautes Études του Παρισιού. Μετά τη μεταπολίτευση, ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού Ηριδανός, το οποίο με τα αφιερώματά του πραγματοποίησε ανοίγματα προς νέες τάσεις της λογοτεχνίας. Παράλληλα, έγραφε επιφυλλίδες στην Αυγή (1977–1980) και εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα Απογευματινή (1976–1981). Αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

 

Προηγούμενο άρθροΠοιος ήταν πραγματικά ο Μάριο Βάργκας Λιόσα (όπως τον γνώρισε ο Ανταίος Χρυσοστομίδης)
Επόμενο άρθροIn memoriam: Δημήτρης Ραυτόπουλος: Τι προσδοκώ…(συνέντευξη στην Νότα Χρυσίνα)

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ