Της Αλεξάνδρας Σαμοθράκη. (Λονδίνο- ανταπόκριση).
Το πιο καθιερωμένο φυτώριο νέων θεατρικών συγγραφέων του Λονδίνου, το θέατρο Royal Court, που νεοσύστατο, το 1956, μόλις με την τρίτη του παραγωγή ανακάλυψε τα ‘Οργισμένα Νιάτα’ (Don’t Look Back in Anger)του John Osborne και στήριξε στα πρώτα βήματα πρωτοεμφανιζόμενους όπως ο David Hare, ο Joe Orton και o Sam Shepard,υπηρετεί και στις μέρες μας το όραμά του να είναι ένα συγγραφοκεντρικό θέατρο.
Εκτός από το Φεστιβάλ Νέων Συγγραφέων κατά το οποίο ανεβαίνουν τουλάχιστον δύο ολοκληρωμένες παραγωγές νέων έργων και πολλά θεατρικά αναλόγια και έχουν αναδειχθεί συγγραφείς όπως ο Simon Stephens που κέρδισε το βραβείο Olivier για Πρωτοεμφανιζόμενο το 2005και Bola Agbaje που τιμήθηκε με το ίδιο βραβείο το 2008, τα εργαστήρια γραφής του Royal Court και το δραματουργικό τμήμα στο οποίο υποβάλονται περίπου 3500 νέα έργα το χρόνο, η αναζήτηση για νέα ταλέντα αυτό το φθινόπωρο γίνεται και κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού διαλλείμματος. Οι θεατές προτρέπονται αντί για φαγητό, να αφήσουν το γραφείο ή τη δουλειά τους για μια ώρα και να παρακολουθήσουν ένα θεατρικό αναλόγιο.
Για έξι Παρασκευές από τις 26 Σεπτεμβρίου θα παρουσιάζονται διαφορετικά νέα έργα ανερχόμενων συγγραφέων που τα έγραψαν ειδικά για την περίσταση έχοντας στη διάθεση τους πέντε εβδομάδες και μια νέα μορφή συνεργασίας που τους επέτρεπε να ανταλλάζουν ιδέες μεταξύ τους και να ανατροφοδοτούν ο ένας το έργο του άλλου.
Η αναζήτηση για τη νέα Caryl Churchill που ξεκίνησε παντελώς άγνωστη από το Royal Court τη δεκαετία του 70 και έγραψε για το συγκεκριμένο θέατρο 17 έργα συνεχίζεται…
