Κώστας Νίτσος: Έχει χαθεί το υψηλό φρόνημα από τη δημοσιογραφία

0
837

Συνέντευξη στον Γιάννη Ν. Μπασκόζο

Τον γνώρισα τώρα τελευταία. Ίσως και να μου έδωσε την τελευταία συνέντευξή του. Τον διάβαζα από παιδί στα ΝΕΑ και αργότερα μάζευα το περιοδικό Θέατρο που εξέδιδε.  Έφυγε από τη ζωή σήμερα το πρωί σε ηλικία 95 ετών, ο παλαίμαχος δημοσιογράφος Κώστας Νίτσος. Ήταν ο τελευταίος των Μοϊκανών – δημοσιογράφων όπως μου είχε πει.  Ο Κώστας Νίτσος τιμήθηκε από την ΕΣΗΕΑ για την πολύχρονη δράση του και το ήθος που εκόμισε στο επάγγελμα. Ηγήθηκε της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» στην καλύτερη της περίοδο, εξέδωσε το περιοδικό Θέατρο (1961-1981) και υπήρξε διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου. Ηγήθηκε της εφημερίδας Αδέσμευτη Γνώμη, στη μεγάλη απεργία διαρκείας τον Απρίλιο του 1975 που έκανε η ΕΣΗΕΑ με αίτημα την προάσπιση του δημοσιογραφικού λειτουργήματος.  Τον είχα συναντήσει τέλη Μαίου 2015 ένα πρωί στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ. Μου είπε ότι ήταν μόλις η τέταρτη  συνέντευξη που έδινε στη ζωή του. Ήταν εύχαρις, κινητικός και έτοιμος να παρέμβει σε ότι τον ενοχλούσε γύρω του.  Ξαναθυμάμαι αυτά μου μου είπε.

 

Κύριε Νίτσο πώς βλέπετε τη δημοσιογραφία σήμερα μετά από τόσα χρόνια στο επάγγελμα;

Η δημοσιογραφία που ξέραμε έχει τελειώσει. Οριστικά. Πολλοί λένε ότι φταίει η τεχνολογία και τα δίκτυα. Αλλοίμονο αν μέναμε στα παλιά  αλλά πιστεύω ότι ο  έντυπος τύπος θα μείνει. Θα υπάρχουν λιγότερες και πολύ καλύτερες εφημερίδες από αυτές που βγαίνουν τώρα και πιθανόν από αυτές που περηφανεύομαι ότι έβγαζα εγώ κι άλλοι συνάδελφοι της γενιάς μου

Για τους δημοσιογράφους τι έχει αλλάξει;

Εμείς οι παλιότεροι δημοσιογράφοι  μπήκαμε στη δημοσιογραφία σαν ιεραπόστολοι, θέλοντας να  ωφελήσουμε την πατρίδα – που δεν ντρέπομαι να την αποκαλώ πατρίδα. Παλιότερα με κορόιδευαν : «εσύ μαρξιστής και μιλάς για πατρίδα;» και απαντούσα «ναι , και την αγαπώ και την σέβομαι. Δεν ήμουν χαζός να θεωρώ πατρίδα μου τη Μόσχα, ούτε καν την είχα επισκεφτεί.».  Όσοι μπήκαμε με αυτό το υψηλό φρόνημα, προερχόμασταν από την μεγάλη ονειροπόλα γενιά της αντίστασης. Ήμασταν κομμουνιστές χωρίς να ήμαστε στο κόμμα …αλλά τελικά κάναμε Ελλάδα χωρίς να έχουμε έλληνες.

Δεν είστε αισιόδοξος για τη σημερινή κατάσταση…

Έχει χαθεί το υψηλό φρόνημα. Να γράφεις για να υπηρετήσεις έναν καλό σκοπό κι όχι για να υπηρετήσεις συμφέροντα. Σήμερα ούτε αθώος αλλά ούτε κι έντιμος μπορεί να είσαι, είναι έτσι φτιαγμένη η κοινωνία που σε κερδίζει και σε χαλάει. Θεότης έγινε το χρήμα, η ευμάρεια.

Ποιες ήταν οι πιο δύσκολες στιγμές στη δημοσιογραφική σας καριέρα.

Καμία. Αισθανόμουν τόσο παλληκαράς σαν να ήμουν έτοιμος να τις συναντήσω. Για μένα αυτό που αξίζει στους ανθρώπους είναι η  έντιμη στάση ζωής. Πολλές φορές ρίσκαρα με κίνδυνο να τα χάσω όλα. Αλλά κάτι με τραβούσε να ριψοκινδυνεύω, ίσως ήταν το DNA μου.

Πώς βρεθήκατε σε μια τόσο μεγάλη εφημερίδα, στα ΝΕΑ;

Κατ επιλογήν του γέρου Λαμπράκη τοποθετήθηκα σε μια θέση δυσανάλογη με την ηλικία μου. Ήμουν ένας νέος, άραχλος, κοντός, σαράντα μόλις οκάδες, φυματικός ίσως, αλλά με τη φήμη ότι γράφω καλά. Ο γέρο Λαμπράκης μου έδωσε μια εφημερίδα που ήθελε να την κλείσει αλλά ντρεπόταν να το κάνει . Έκανα μια επανάσταση, κι ενώ πολλοί πιπίλιζαν ότι « το βαρύ πυροβολικό της Ελλάδας  είναι η τέχνη» δεν βρέθηκε κανένας κερατάς να  κάνει μια εφημερίδα που να υπηρετεί την τέχνη. Εγώ ποντάρισα στην τέχνη, χωρίς να παραβλέπω το πολιτικό στοιχείο Τα κατάφερα. Τετρακόσιες χιλιάδες φύλλα με μια δραχμή την ημέρα ήταν ψήφος εμπιστοσύνης. Δεν μ΄ενδιέφεραν τα κουτσομπολιά, παρουσίαζα τα  έργα τέχνης και τα κινήματα, τόσο τα καλλιτεχνικά όσο και τα πολιτικά, των λαών της Αφρικής, της νότιας Αμερικής, θέματα που θέλανε να μην τα γνωρίζουμε.

 

Πώς προέκυψε το θέατρο και περίφημοι αστερίσκοι;

Είχα παιδεία, κάτι που έλειπε από τους συνάδελφους της γενιάς μου, ενώ την είχαν κάποιοι παλιότεροι. Οι αστερίσκοι που έγραφα, με πέντε δέκα αράδες,  μπορούσαν να κατεβάσουν μια παράσταση.  Θυμάμαι μια φορά πήγα να δω τον φίλο μου Μάνο Κατράκη- ήταν στα τελευταία του. «Νίτσο, μου λέει, « είσαι φίλος αλλά μια φορά με είχες καταστρέψει με ένα σχόλιο σου».  Τα έργα που ανέβαζε ο Μάνος κρατούσαν ένα – δύο χρόνια κι εκείνη η παράσταση έπεσε σε μερικές μέρες. Ο κόσμος είχε εμπιστοσύνη σε μένα και στους συνεργάτες μου. Είχαμε το προτέρημα να είμαστε έντιμοι. Έχω πικράνει πολλούς αδελφικούς φίλους αλλά ήθελα να είμαι σωστός.

Τι σας εντυπωσίαζε σε μια παράσταση;

Έβλεπα μια παράσταση σα να ήμουν αμερικανός κυνηγός ταλέντων. Μπορούσαν να γράψω καλά λόγια για έναν ηθοποιό που το όνομά του δεν υπήρχε καν στο πρόγραμμα. Υπάρχουν ηθοποιοί που ακόμα και σήμερα έχουν στη ζελατίνα της ταυτότητας τους  κομμένο ένα χαρτάκι, με τον αστερίσκο των δέκα αράδων, την πρώτη δημόσια καλλιτεχνική αναγνώρισή τους.

Πώς μπήκατε στο Εθνικό Θέατρο;

Δέχτηκα  μια πίεση φοβερή  από τον Παπανδρέου. Ήταν το μεγάλο και μοναδικό λάθος της ζωής μου όταν ανέλαβα το εθνικό γηροκομείο. Οι ηθοποιοί έμπαιναν νέοι και έβγαιναν για να κηδευτούν απέναντι στο ιερό ναό του Αγίου Κωνσταντίνου.  Έκανα την ανανέωση, έδιωξα πάνω από τους μισούς, μου ρίχτηκαν πολλοί. Όμως δεν με πολέμησε ο κόσμος αλλά η κυβέρνηση που με διόρισε, κάποια αγράμματα και προβεβλημένα στελέχη της.

Σήμερα πώς βλέπετε το θέατρο;

Τώρα κάθε κοριτσάκι κάνει το πλυσταριό της μαζί  με άλλους 2-3 θέατρο. Αυτά είναι αστεία που τα ανέχεται μόνον η Ελλάδα. Θα χρειαζόταν μια «αστυνομία» για τις τέχνες, μάλλον.  Υπάρχουν μερικοί νέοι καλλιτέχνες που παρέχουν ελπίδες. Αλλά συνήθως  φθείρονται μεσοδρομίς. Και υπάρχουν και πολλοί που γύρισαν ως πετυχημένοι απέξω και μας κοροϊδεύουν γιατί ο  κόσμος δεν έχει ωριμάσει ακόμα.

Τι σας ενοχλεί σήμερα;

Με ενοχλεί που οι εφημερίδες κανακεύουν κάποιες νοικοκυρές που γράφουν βλακείες, κάποιους λογοτέχνες και βουλευτές μάλιστα που υπερηφανεύονται για τα ερωτικά τους κατορθώματα. Αν τον συναντούσα ,τον τελευταίο, θα τον έφτυνα. Αυτή ήταν η παλληκαριά μου. Κι ο Τζιμ Λόντος να ‘ρχοταν  αν είχα δίκιο θα του ριχνόμουν. Όσοι κυνηγάνε σκάνδαλα θα το πληρώσουν.

 

(Δημοσιεύτηκε στην εφ. Επένδυση 4- 5 Απριλίου 2015)

Προηγούμενο άρθροΔιαγωνισμός Μ.Αναγνωστάκη: Οι ποιητές που διακρίθηκαν
Επόμενο άρθροΝίκος Κουφάκης:H ικανότητα να μη χάνεις τον ενθουσιασμό σου

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ