Χρήστος Τσιάμης . (Μανχάταν).

 

 

(1)

 

 

Πορνογραφία

 

Μπροστά στις επίπεδες οθόνες

μέ τις ώρες, βουλιαγμένοι στην ανεργία,

παρακολουθούμε όλοι μας πορνογραφία.

Επίπεδη σκέψη και ρηχές εικόνες.

 

Πορνογραφία είναι η γυμνή η βία –

μακρινοί πόλεμοι, κοντινά εγκλήματα.

Κοιτάμε και συμμετέχουμε με τη φαντασία,

πότε σαν θύτες και πότε σαν θύματα.

 

Πορνογραφία είναι το ακατάπαυστο χρήμα.

Οι παραστάσεις χλιδής που είμαστε μέσα κι εμείς,

μελλοντικά (γιατί φυτεύουν υπόνοιες πως θα μας

συμβεί, δίκην κάποιας απροσδιόριστης πρόνοιας).

 

Πορνογραφία είναι τα τηλεοπτικά

τα επεισόδια χωρίς θέμα.

Είναι η ζωή που απολαμβάνουμε

σ’ ενός άλλου το δέρμα.

 

Νάτο, λοιπόν, τής εποχής μας το ζήτημα.

Να σηκωθεί το σώμα από την πολυθρόνα.

Να μάθει να κάνει τα δικά του τα βήματα.

Να γευτεί μαζί ύψη και τής ήττας το χώμα.

 

 

 

 

 

Μικρό Δοκίμιο

(υπέρ τών μικρών αλλαγών)

 

Είχαν οράματα οργανωμένα

γιά το καλό τού κόσμου συλλογικά.

Ομως, ήταν μιά άλλη  ιστορία

γιά τον καθένα μας ξεχωριστά.

 

Κάθε που σπάζουμε τις αλυσσίδες

γιά να ανοίξουν οι βαριές οι πύλες

να μπούμε στον παράδεισο,

νάτοι τους πίσω από την καθέδρα

ο γραμματέας καί ένας πάρεδρος.

 

Και αντί να παίρνει ύψος το πνεύμα

κρέμεται  επικίνδυνα από μιά κλωστή

που ξεκινάει απ’ το δικό τους νεύμα.

Καί μεγαλώνουν μπροστά τους οι ουρές

(εμείς οι ονειροπόλοι, οι άμοιροι), καί

πίσω μιά απέραντη βλάστηση χάρτινη.

 

Είχε δίκιο, λοιπόν, εκείνος ο βάρδος.

Ο καθένας από εμάς υπηρετεί κάποιον!

Αυτό με παρακινεί ν΄αρχίσω να ψάχνω.

Μήπως καί ό,τι δεν βρήκαμε στον Μάρξ

θα το βρούμε ανύποπτα στον Μονταίνιο.

Ακου: Η δύναμή σου είναι η θέλησή σου.

Μη βασιστείς σέ τίποτ΄ άλλο.  Ετσι απλά!

 

Σας παραχωρώ τη θέση μου στην ουρά

κι επιστρέφω στα μικρά τα καθημερινά.

Σε ό,τι μού αναλογεί νάμαι αφοσιωμένος,

καί να στοχεύω πάντα το καλό με μένος.

Αυτό μου περνάει απ᾽το χέρι να τολμήσω.

Ολα τα άλλα, η Ιστορία, η επανάσταση,

θ’ ακολουθούν λαχανιασμένα από πίσω.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

(2)

 

 

Μεταμοσχεύσεις ήχων

 

Σε θυμάμαι κάπως έτσι ακόμα

Δίπλα στα μαλλιά

των  λουλουδιών το χρώμα.

Σήμερα έχεις καλώδια

στ’ αυτιά σου.

Σε κοιτάω καί δεν μέ βλέπεις

γιατί το μάτι σου

είναι στραμμένο σέ μιά οθόνη

όπου το έργο δεν τελειώνει καί

ίσως εκεί να παίζεται η τύχη σου.

 

Ακόμα σε θυμάμαι όταν η ματιά σου

έκοβε τον αέρα σαν το αστροπελέκι

νύχτα στο πηχτό σκοτάδι τού δάσους.

Ποσο νευρικά είν’ απόψε τα δάχτυλα σου!

Τα-τα-τα στο αμόνι τής ψηφιακής ύλης.

Τα θυμάμαι ακόμα, απαλά, νωχελικά, να

με αναζητούν, να με βρίσκουν στα χείλη.

 

Σε περιμένω, εδώ, απ’ τη μεριά τής σιωπής.

Θα ‘ρθείς, να μιλήσουμε ανθρώπινα πάλι;

Χωρίς τις μεταμοσχεύσεις ήχων στο κεφάλι.

Χωρίς το κινητό που ακινητοποιεί τη σκέψη.

Τότε, τη συνάντησή μας αυτή θα την στέψει

μία απόσβεση ολική στή συσσωρευτική εκείνη

μηχανή που τόσα χρόνια υποκλέπτει τη μνήμη.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ερωτας Δεσμώτης

 

Ειναι καρφωμένος

επάνω στο γυαλί

τής οθόνης

που είναι πιό μικρή

 

κι απ’ την παλάμη σου ακόμη.

 

Περνούν μπροστά του

σε φουριόζες πτήσεις

πουλάκια που τιτιβίζουν

κι αρπαχτικές διαφημήσεις.

 

Τσιμπούν αλύπητα

το τρυφερό του δέρμα

και πιό βαθιά.

Δεν μένει τίποτα μέσα

 

απ’ τα παλιά,

μόνο σωροί από ψηφιακά

το μηδέν και το ένα

σφιχτά ενωμένα

 

σε μιά άπειρη, βαριά

αλυσσίδα οπου

διαβάζεις το γράμμα

μα δεν πιάνεις το μήνυμα.

 

Κι ενώ κάποτε πετούσε

με φτερούγες χαράς

στων σωμάτων το θερμοκήπιο,

τώρα είναι γιά τα καλά

 

μπλεγμένος στο διαδίκτυο

των αναπαραγόμενων συζητήσεων

και των εξαιρετικά

μειωμένων αισθήσεων.

 

Διαρκεί όμως το όραμα:

πως θα τού σπάσουν τα δεσμά

(ο σκοπός νέων επαναστάσεων)

νέοι με λάβαρα στις πλατείες ξανά

 

 

Aυτοί που τώρα

τρέχουν άσκοπα,

oi φανατικοί αθλητές

αποστάσεων.

 

 

 

 

 

 

* Η νέα συλλογή του Χρήστου Τσιάμη ¨ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΑΣ῾ κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μελάνι.