του Γιάννη Μουγγολιά
Πρωτοχρονιά σήμερα και όσοι/ες έχουν γενέθλια ήταν από τα πρώτα παιδιά του χρόνου που γεννήθηκαν και όπως να το κάνουμε η χρονική πρωτιά πάντα συνοδεύεται από ένα αισιόδοξο και ελπιδοφόρο μήνυμα. Μια τέτοια περίπτωση για το 1929 ήταν η Αμερικανίδα, γεννημένη στη Νέα Υόρκη ηθοποιός, μοντέλο, showgirl Vikki Dougan, που σήμερα έχει γενέθλια και γίνεται αισίως 96 ετών. Edith Tooker το πραγματικό της όνομα με το οποίο ήρθε στη ζωή από τους γονείς της Wilber και Mary Tooker.
Στα 9 της έγινε μοντέλο, στα 16 της κέρδισε σε διαγωνισμό μοντέλων ενώ λίγο αργότερα αποκλείστηκε από ανάλογο διαγωνισμό επειδή ήταν ανήλικη. Πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο όταν ήταν 27 ετών όπου υποδυόταν το showgirl στην ταινία του John Farrow «Back from Eternity» με πρωταγωνιστές την Anita Ekberg, τον Robert Ryan, τον Rod Steiger και και τον Gene Barry.
Με πλάτη στα ανδρικά βλέμματα
Πανέμορφη και ιδιαίτερα σέξι στην ακμή της η Vikki Dougan προσέλκυε σαν μαγνήτης τους άντρες. Με ύψος 1.70μ, θαυμάσιο κορμί, πρόσωπο που συνδύαζε αθωότητα, πρόκληση και υπόσχεση και ντύσιμο με εξώπλατα φορέματα κέρδισε το προσωνύμιο «The Back» (Η Πλάτη).
Όλα άρχισαν το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου 1957 στο Λος Άντζελες στο πλαίσιο της 14ης ετήσιας απονομής των Χρυσών Σφαιρών στο ξενοδοχείο Ambassador. Μια νευρική «παρθένα» στο Hollywood ονόματι Vikki Dougan επρόκειτο να δώσει το βραβείο Β’ Ανδρικού Ρόλου στον Earl Holliman για την ερμηνεία του στην ταινία «The Rainmaker» του Joseph Anthony που πρωταγωνιστούσαν ο Burt Lancaster και η Katharine Hepburn.
Η Dougan ήταν ντυμένη με ένα προκλητικό, εξώπλατο, ροζ, σατέν φόρεμα ειδικά φτιαγμένο με παραγγελία έχοντας προφυλαγμένους μόνο τους ώμους της με ένα πολυτελές μινκ. Η δυσκολία να συγχαρεί τον Holliman δίνοντάς του το βραβείο και ταυτόχρονα να κρατήσει ακέραια το μινκ στους ώμους της ήταν μεγάλη κι έτσι η Dougan προτίμησε καθώς πήγαινε προς τη σκηνή να αφήσει το μινκ να γλιστρήσει στο πάτωμα αποκαλύπτοντας ώμους και πλάτη στα μάτια των θεατών. Όπως ήταν επόμενο τα φλας των φωτογράφων άστραψαν και το όνομά της και βεβαίως η πλάτη της ευθύς έλαβαν περίοπτη θέση στις κοσμικές και κουτσομπολίστικες στήλες πυροδοτώντας ποικίλα σχόλια.
Μάλιστα οι κακές γλώσσες εκείνη την περίοδο έλεγαν ότι της απαγορευόταν η είσοδος στα πάρτυ των διάσημων σταρ γιατί αποσπούσε την προσοχή των ανδρικών βλεμμάτων από μεγέθη όπως της Jane Mansfield, της Zsa Zsa Gabor, της Mamie Van Doren ή ακόμα και της Marilyn Monroe και προκαλούσε τον φθόνο τους.
Στην ανθηρή αυτή περίοδό της η Dougan είχε υπογράψει συμβόλαιο με την εταιρεία Batjac του John Wayne, το οποίο αφορούσε τα πολλά φορέματα με τα οποία ντυνόταν στις δημόσιες εμφανίσεις της και αποκάλυπταν την υπέροχη πλάτη της σε σημείο σκανδαλιστικό για την εποχή, αρκετά κάτω από τη μέση της. Μάλιστα όπως λένε οι φήμες η ιδέα για τα συγκεκριμένα φορέματα που θα απογείωναν τη δημοφιλία της και τη διαφήμιση της εταιρείας Batjac, ανήκε στον δημοσιογράφο της εταιρείας Milton Weiss με τον οποίο η Vikki Dougan συνδέθηκε.
Εραστές και βραχύβιοι γάμοι
Στα 1950s η Vikki Dougan είχε σχέσεις και με διάσημους άνδρες όπως τους Barry Goldwater, Mickey Rooney, Henry Fonda, Frank Sinatra και Glenn Ford. Κάποιοι υποστήριζαν ότι στους συνοδούς της ήταν και οι Orson Welles, Marlon Brando και Warren Beatty. Όλη αυτή η δημοσιότητα σε συνδυασμό με την ερωτική αύρα που εξέπεμπε δημιούργησε τον θρύλο της Vikki.
Το 1950 η Dougan είχε πάρει διαζύγιο από τον πρώτο της άντρα William Symons, ιδιοκτήτη ενός φωτογραφικού στούντιο, με τον οποίο παντρεύτηκε το 1946, ενώ τη χρονιά του χωρισμού τους είχαν κάνει μια κόρη, την Debbie. Το 1960 ωστόσο παντρεύτηκε τον Jim R. Sweeney, έναν πρώην ποδοσφαιριστή από το Χριστιανικό Πανεπιστήμιο του Τέξας και έκαναν μια κόρη, την Tiffany, αλλά σύντομα ήρθε το διαζύγιο (1963) επαναλαμβάνοντας την ιστορία του πρώτου της γάμου.
Η Vikki Dougan στο «Life»
Πέντε χρόνια πριν γίνει γνωστή ως «Η Πλάτη», στο τεύχος του περιοδικού Life που κυκλοφόρησε στις 28 Ιουλίου 1952, η Dougan έγινε θέμα με αφορμή τη χρήση πολλών περουκών διαφορετικών χρωμάτων για να ανεβάσει τις μετοχές της ως μοντέλο.
Στο τεύχος του ίδιου περιοδικού στις 26 Οκτωβρίου 1953 μια φωτογραφία της ως ξανθιά τραβηγμένη από τον Ralph Crane γινόταν εξώφυλλο με τίτλο «Vikki Dougan: Ηθοποιός, μοντέλο και μητέρα» και το θέμα εστίαζε στην προσπάθεια μιας 21χρονης διαζευγμένης μητέρας με κόρη 3 ετών, την Debbie να προσπαθεί να συνδυάσει τις ιδιότητες της ηθοποιού και του μοντέλου με τη μητρική φροντίδα που όφειλε στην κόρη της.
Στο άρθρο του Life του 1953 αναφέρονταν οι αμοιβές της ανά εβδομάδα από τη συμμετοχή της ως όμορφο κορίτσι-γλάστρα στην τηλεοπτική εκπομπή της Jackie Gleason «Jackie Gleason Show» και από τη δουλειά της ως μοντέλο, ενώ γινόταν λόγος για τα μαθήματα υποκριτικής που παρακολουθούσε.
Ηθοποιός σε δευτερεύοντες ρόλους
Υποκριτική που ακολουθήθηκε από την Dougan η οποία ως ηθοποιός έπαιξε μικρούς ρόλους περιορισμένης διάρκειας σε 10 περίπου ταινίες. Να μην γελιόμαστε όμως, η «άσεμνη» ομορφιά της ήταν αυτή που τις έδωσε διαβατήριο για ταινίες.
Μεταξύ άλλων εμφανίστηκε ως Gladys Dunne στην ταινία του Gene Kelly «The Tunnel of Love» (1958) με την Doris Day, ως Κάρεν, η σερβιτόρα στην ταινία του Gene Fowler Jr. «The Rebel Set» (1959), ως ξανθιά στην ταινία του ίδιου «Here Come the Jets» (1959), με το όνομά της Vikki στην ταινία του Gene Nelson «Hootenanny Hoot» (1963).
Καταγράφω τον διάλογο σε αυτή την τελευταία ταινία ανάμεσα στον Peter Breck, τον Ted Grover της ταινίας και στη Vikki Dougan που υποδυόταν τη Vikki:
Ted: Σκέψου μας ως τους μόνους δύο ανθρώπους που έχουν απομείνει στον κόσμο – χωρίς κανέναν να νοιάζεται που ζούμε με πάθος κάθε στιγμή κάθε μέρας και νύχτας. Άσε με να δω το πάθος στα μάτια σου. Νιώσε το Vikki. Αφήστε το σώμα σου να πάρει φωτιά.
Vikki: Ω, Ted, πώς μιλάς…
Ted Grover: Το νιώθεις, έτσι δεν είναι;
Vikki: Α…
Το πέρασμά της από την Ελλάδα
Το 1969, εκτός ενεργούς καριέρας πλέον, ήρθε στην Ελλάδα. Καλεσμένη μαζί με τον μπασκετμπολίστα (στη θέση του σέντερ φορ) του ΝΒΑ Wilt Chamberlain (1936-1999) που θεωρήθηκε κορυφαίος του αθλήματος της εποχής του και ένας από τους τέσσερις καλύτερους στην ιστορία του NBA, για τα εγκαίνια του Club Alexander. Η Vikki Dougan όπως προείπαμε είχε ύψος 1.70μ αλλά ο Wilt Chamberlain ήταν θηριώδης, ύψους 2,16μ. Αυτή η διαφορά του μισού περίπου μέτρου αποτυπώνεται στις φωτογραφίες που βλέπουμε με τους δυο σταρ στο αεροδρόμιο της Βοστώνης την ώρα που ετοιμάζονται να επιβιβαστούν στο αεροπλάνο για την Αθήνα τον Ιούνιο του 1969 αλλά και από την ξενάγησή τους στον Παρθενώνα στην Ακρόπολη.
Η επιρροή της Vikki Dougan στον κινηματογράφο
Η επιρροή της υπέροχα «εξώπλατης» Vikki Dougan ανιχνεύεται αρκετά χρόνια μετά, το 1972 στη γαλλική κωμωδία κατασκοπείας του Yves Robert 1972 «Le Grand Blond Avec Une Chaussure Noire» (1972, αγγλικός τίτλος: «The Tall Blond Man with One Black Shoe») κατά τη διάρκεια μιας σκηνής στην οποία η ηθοποιός Mireille Darc που ερμηνεύει την πράκτορα Christine φορά ένα ολόσωμο μαύρο φόρεμα, σχεδιασμένο από τον Guy Laroche, που αποκαλύπτει την εντυπωσιακή πλάτη μέχρι κάτω από τη μέση και κάνει «μάγια» σε έναν πολύ αδέξιο βιολιστή, τον Pierre Richard (Francois Perrin της ταινίας) προσπαθώντας να τον γοητεύσει για να του αποσπάσει πληροφορίες.
Η εμφάνιση της Dougan, όπως υποστηρίχτηκε από πολλούς, ενέπνευσε τον Robert Zemeckis να πλάσει την θρυλική Jessica Rabbit, την εκρηκτική, εμβληματική του ηρωίδα στη νεο-νουάρ ταινία φαντασίας «Who Framed Roger Rabbit» (1988, ελληνικός τίτλος: «Ποιος παγίδεψε τον Ρότζερ Ράμπιτ») που κυκλοφόρησε από την Disney, παρότι άλλοι τόνισαν ότι ο χαρακτήρας συνδύαζε στοιχεία από τις Rita Hayworth, Veronica Lake και Lauren Bacall που κατά καιρούς ερμήνευσαν εξαιρετικά ρόλους μοιραίων γυναικών.
Όμως ασφαλείς και περιβόητοι κύκλοι του Hollywood λένε ότι η Jessica Rabbit και η Vikki Dougan στα νιάτα της ήταν ένα και το αυτό τόσο στο λικνιστικό περπάτημα όσο και στην ομιλία. Έτσι ακούγοντας τη θρυλική ατάκα «”I’m not bad, I’m just drawn that way…» που ξεστομίζει γεμάτη ηδυπάθεια το αξέχαστο sex symbol του animation στην ταινία, το μυαλό όσων ήξεραν πρόσωπα και πράγματα πήγε αμέσως στη Vikki Dougan.
Η Vikki Dougan στη δισκογραφία
Δεν έχουμε πληροφορίες αν η Vikki Dougan είχε ωραία φωνή ή αν είχε σχέση με τη μουσική με κάποιο τρόπο, όμως η θέση της στη δισκογραφία αποτυπώθηκε διακριτά τόσο ως αναφορά όσο και οπτικά. Έτσι η τρομερή πλάτη της και ο χαρακτήρας που τα media της επιφύλαξαν ενέπνευσε ένα τραγούδι που έκανε θραύση. Το τραγούδι πήρε το όνομά της και ήταν του αμερικανικού φολκ συγκροτήματος Limeliters, ενός τρίο που φτιάχτηκε από τους Lou Gottlieb, Alex Hassilev και Glenn Yarbrough. Συμπεριλήφθηκε στο ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ του συγκροτήματος με τίτλο «The Slightly Fabulous Limeliters» (RCA Victor, 1961) που ηχογραφήθηκε στο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια.
Το άλμπουμ σκαρφάλωσε στις 9 Οκτωβρίου 1961 στη θέση 8 των ποπ άλμπουμς του περιοδικού Billboard και παρέμεινε για 22 εβδομάδες. Το «Vikki Dougan», γραμμένο σε μουσική και στίχους από τον Louis Gottlieb σε συνεργασία με τη Malvina Reynolds, ήταν το τελευταίο τραγούδι της πρώτης πλευράς του δίσκου βινυλίου με διάρκεια μόλις 1:39. Παρωδούσε το rock-n-roll ιδίωμα και ήταν διανθισμένο με διάλογο των μουσικών και πολύ γέλιο των θεατών.
Οι Limeliters κυκλοφόρησαν περίπου 25 άλμπουμ και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα πραγματοποίησαν έναν τεράστιο αριθμό εμφανίσεων φτάνοντας στο αποκορύφωμά τους περισσότερες από 300 παραστάσεις το χρόνο. Ξεκίνησαν το 1959 και διαλύθηκαν το 1965. Ξαναφτιάχτηκαν το 1981 συνεχίζοντας με διαφορετικά μέλη.
Το «Vikki Dougan» ως σχόλιο για την ασυνήθιστα αποκαλυπτική ενδυμασία της στάρλετ εκείνης της εποχής, είχε τους ακόλουθους στίχους:
Βίκυ μου γύρισε την πλάτη / έλα αγάπη μου μόνο για μένα / γιατί υπάρχει κάτι τόσο ελκυστικό / ότι τα μάτια σου δεν είναι αποκαλυπτικά / Ω δεσποινίς Ντούγκαν είστε για μένα.
Βίκυ μωρό μου με κινείς / χωρίς εσένα στερούμαι / είμαι υπνωτισμένος από αυτά τα τρελά μάτια / και εκείνη την καλλιπυγική σχισμή
Βίκυ μωρό μου με κουνάς / με αυτά τα μακριά ρούχα / αλλά για να μην είναι κρύο να πετάς στο σπίτι τη νύχτα / όταν φυσάει αυτός ο ψυχρός κρύος ούριος άνεμος;
Δεν ήταν όμως μόνο το τραγούδι που «έφερε» την Vikki Dougan στους δίσκους. Ήταν και το εξώφυλλο ενός άλλου δίσκου, από τον χώρο της τζαζ. Πρόκειται για το εξώφυλλο του δίσκου του κουιντέτου του κορυφαίου Βρετανού αλλά αργότερα πολιτογραφημένου Αμερικανού πιανίστα και συνθέτη της τζαζ George Shearing (1919 – 2011) με ορχήστρα εγχόρδων «Velvet Carpet» (Capitol Records, 1956) με την απαστράπτουσα Vikki Dougan ντυμένη με ένα πολυτελές φόρεμα και ξαπλωμένη σε ένα κόκκινο χαλί. Το όνομά της ωστόσο δεν αναφέρεται στο οπισθόφυλλο του δίσκου.
Ο George Shearing είχε μετακινηθεί το 1947 στις ΗΠΑ και έφτιαξε το κουιντέτο του το 1949. Γεννημένος τυφλός, o Βενιαμίν της 11μελούς οικογένειας της εργατικής τάξης Shearing εξελίχτηκε στον διάσημο εμπνευστή της τεχνικής πιάνου γνωστής ως «The Shearing Sound» ή «Shearing Voicing», στον συνθέτη περισσότερων από 300 τραγουδιών, μεταξύ των οποίων τα αυθεντικά «Lullaby of Birdland» και «Conception» και στον δημιουργό πολλών άλμπουμ που έκαναν μεγάλη επιτυχία κατέχοντας περίοπτη θέση στα charts του Billboard στα 1950s, 1960s, 1980s και 1990s.
Ακούγοντας τα κομμάτια «September Song» των Kurt Weill, Maxwell Anderson, «Autumn Leaves» του Joseph Kosma, «Dancing On The Ceiling» των Richard Rodgers, Lorenz Hart, «I’ll Close My Eyes» των Billy Reid, Buddy Kaye, «A Foggy Day» των George Gershwin, Ira Gershwin, «Have You Met Miss Jones?» των Richard Rodgers – Lorenz Hart, «The Starlight Hour» των Mitchell Parish, Peter De Rose, «All Of You» του Cole Porter, «Round Midnight» του Thelonious Monk και “No Moon At All» των Dave Mann, Redd Evans με τον ανάλαφρο και φωτεινό τρόπο του George Shearing και των εγχόρδων σε ενορχήστρωση του Dennis Farnon και χαζεύοντας τη Vikki Dougan στο εξώφυλλο μπαίνεις αναπόφευκτα στην εορταστική ατμόσφαιρα, απόλυτα ταιριαστή με αυτή των ημερών που διανύουμε. Αψεγάδιαστη τζαζ παλαιών προδιαγραφών με μια κινηματογραφική, χολιγουντιανή θα λέγαμε πνοή.
Το «Velvet Carpet» με τη Vikki Dougan στο εξώφυλλο δεν ήταν ο μοναδικός δίσκος του George Shearing με μια ωραία γυναίκα να κοσμεί το εξώφυλλο. Σε πολλά από τα εξώφυλλα των δίσκων του κουιντέτου του, σε όλα της Capitol στην αισθητική κυριαρχεί το ωραίο φύλο σε φωτογραφίες ή σκίτσα: «The Shearing Spell» (1955), «Latin Escapade» (1957), «Latin Lace» (1958), «Burnished Brass», «Night Mist» (1958), «Latin Affair» (1959), «Blue Chiffon» (1959), «White Satin» (1960), «Satin Brass» (1960), «Mood Latino» (1961), «Satin Affair» (1961), «Latin Rendezvous» (1963), «Touch Me Softly» (1963), «Shearing Bossa Nova» (1963), «Old Gold And Ivory» (1964), «Here & Now!» (1965), «Rare Form!» (1965), «That Fresh Feeling!» (1966) και «New Look!» (1967).
****
Το πέρασμα της Vikki Dougan από το Hollywood, τις κοσμικές στήλες, τα εξώφυλλα περιοδικών και δίσκων, που έκανε τους άνδρες να την ορέγονται και τις γυναίκες να τη ζηλεύουν, που ενέπνευσε μέχρι και τραγούδι, είχε τα χαρακτηριστικά ενός θρύλου. Ενός θρύλου ωστόσο που ξεφούσκωσε σχετικά σύντομα οδηγώντας την εταιρεία Batjac να μην ανανεώσει το συμβόλαιό της. Κλασική περίπτωση ανόδου και πτώσης. Η Vikki Dougan χάθηκε από το Hollywood απότομα, ακριβώς όπως εμφανίστηκε σε αυτό. Αυτό ήταν το γεγονός παρότι οι αιτίες της γρήγορης πτώσης παραμένουν σχετικά αδιευκρίνιστες.
