Πέθανε σε ηλικία 88 ετών η Μαρίνα Καραγατση, κόρη του συγγραφέα Μ. Καραγάτση και της ζωγράφου Νίκης Καραγάτση – Μητέρα του ηθοποιού και σκηνοθέτη Δημήτρη Τάρλοου.
αγάτση και της ζωγράφου Νίκης Καραγάτση, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936.Σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ασχολήθηκε κυρίως με τη λαϊκή λιθογλυπτική της Άνδρου (“Λίθινες εικόνες της Άνδρου”, 1990, “Μαρμάρινα τέμπλα στην Άνδρο τον 19ο αιώνα”, 1993, “Κτητορικές πλάκες της Άνδρου”, 1996).
Η Μαρίνα Καραγάτση με το ένα και μοναδικό της μυθιστόρημα «Το ευχαριστημένο ή οι δικοί μου άνθρωποι» (Εκδόσεις Αγρα), είχε κερδίσει το βραβείο μυθιστορήματος των λογοτεχνικών βραβείων του περιοδικού Διαβάζω για το 2009.
Η Μ. Καραγάτση είχε παραλάβει εκείνη την βραδιά το βραβείο της από τον Ιάκωβο Καμπανέλη, ευχαριστώντας όχι μόνο την κριτική επιτροπή αλλά και «τους αναγνώστες γιατί και συγκινήθηκαν αλλά κυρίως γέλασαν πολύ αναγνωρίζοντας το παράλογο της ζωής». Το “Ευχαριστημένο” ανέβηκε στο Θέατρο Πορεία το 2018, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ταρλοου.
Μιλώντας στα ΝΕΑ και τον Μανώλη Πιμπλή είχε αφηγηθεί μια ανάμνηση από τον πατέρα της που έμελλε να σημαδέψει και την ίδια: “Όταν γυρνούσε από το σχολείο και ήθελε να αφηγηθεί τι συνέβη με τη δασκάλα της, εκείνος σήκωνε το κεφάλι και την κοίταζε με άδειο βλέμμα χωρίς να την ακούει: «Το γράψιμο είναι χασικλίκι» αναφέρει. «Το κατάλαβα τώρα που έγραψα κι εγώ. Ήταν και δική του έκφραση. “Γίνεσαι σαν χασικλωμένος δερβίσης” έλεγε». Άλλωστε, ο Καραγάτσης δεν είχε μόνο ελαττώματα. «Είχε ευστροφία μοναδική, ντομπροσύνη και ειλικρίνεια. Και γνώσεις που δεν ήταν στεγνές. Οι διηγήσεις του ήταν πάντα σαν παραμύθι. Το ενδιαφέρον είναι ότι ενώ τον φοβόμουν, αισθανόμουν ταυτόχρονα πολύ ελεύθερη. Γιατί και αυτός ήταν ελεύθερος και απλός στην καθημερινή του ζωή. Δεν ρωτούσε, σαν άλλους γονείς, “πού πήγες;” “τι ώρα θα γυρίσεις;”. Αντίθετα, στα 15 μου, που δεν ήθελα να πηγαίνω σε πάρτι, μου έλεγε: “Γιατί δεν πας, να βρεις κανένα γκόμενο, μη γίνεις σαν τις θεούσες που βγάζουν σπυριά;”. Όταν όμως στα 18 έφερα κάποιον ζήλεψε πολύ».
.
