7 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου: Η Γιορτή της Ανάγνωσης στο ΗΒ (της Αλεξάνδρας Σαμοθράκη)

0
636

της Αλεξάνδρας Σαμοθράκη

Για μια ημέρα, σήμερα, 7 Μαρτίου του 2024, στα δημοτκά σχολεία του Ηνωμένου Βασιλείου δεν φοιτούν μαθητές και μαθήτριες με βαρετές στολές και μαύρα λουστρίνια αλλά αποκλειστικά ήρωες λογοτεχνικών βιβλίων αν και λιγουλάκι κοντούληδες: ο Τρελοκαπελάς μαζί με την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, ο Χάρυ Πότερ και όλος ο συφερτός του Χογκάρτς, ο Τσάρλι και ο Γούλι Γουόνκα από το Εργοστάσιο της Σοκολάτας, στρατιά πριγκίπισσες,Πήτερ Παν, Κοκκινοσκουφίτσες, Σπάιντερμαν, Ματίλντες και δεν συμμαζεύεται- όλοι τρέχουν να μπουν στο σχολείο γελώντας και παίζοντας (εντάξει όχι και όλοι- κάθε χρονιά τουλάχιστον ένα παιδάκι κλαίει γοερά επειδή οι γονείς του ξέχασαν να το ντύσουν).  Τα κουστούμια δεν χρειάζεται να είναι αγοραστά- υπάρχουν πολλά σάιτ με ιδέες για να φτιάξεις μόνος σου μάσκες, στολές από τα είδη υπάρχοντα ρούχα της γκαρνταρόμπας σου. Ναι, είναι άλλος ένας λόγος για να βλαστημάνε οι μανάδες την προηγούμενη. Αλλά αξίζει τον κόπο.

Θα μου πείτε, έχουμε και εδώ απόκριες. Η Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου δεν είναι απόκριες. Είναι μια ολόκληρη σχολική μέρα αφιερωμένη στην απόλαυση της ανάγνωσης. Καθιερώθηκε από την UNESCO και πρώτη φορά γιορτάστηκε στις 23 Απριλίου το 1995. Εκτός από τα σχολεία συμμετέχουν όλοι: εκδότες, βιβλιοπωλεία ακόμη και τα McDonalds.  Kάθε χρόνο επιλέγονται καμιά δεκαριά ολιγοσέλιδα, χαρτόδετα βιβλία και διατίθονται από τα συνεργαζόμενα βιβλιοπωλεία έναντι μιας λίρας ή δωρεάν με κουπούνι που μπορείς να βρεις μέχρι και στα Happy Meal. Ο φιλανθρωπικός οργανισμός  World Book Day οργανώνει δράσεις, προτείνει παιχνίδια και ιδέες απασχόλησης για εκπαιδευτικούς και γονείς, εμπνεύσεις για ομάδες ανάγνωσεις και πολλά άλλα.

Είναι ένας θεσμός που περνάει το μήνυμα πως το διάβασμα είναι «προσιτό, διασκεδαστικό, κάτι για το οποίο αξίζει να ενθουσιαστείς και που έχει τη δύναμη να αλλάξει τις ζωές μας». Αυτά δεν είναι φανφάρες: σύμφωνα με την ιδρυτιική πράξη του θεσμού «η ανάγνωση για απόλαυση αποτελεί τη μεγαλύτερη ένδειξη μελλοντικής επιτυχίας ενός παιδιού, περισσότερο από τα κοινωνικοοικονομικά κριτήρα, όπως το μορφωτικό επίπεδο των γονιών, την οικογενειακή τους κατάσταση ή το διαθέσιμο οικογενειακό εισόδημα». Αυτά σίγουρα είναι υπέροχα νέα: αν ισχύει αυτό ,όχι μόνο η κοινωνική αλλαγή είναι εφικτή  πολύ ευκολότερα απ’όσα νομίζαμε αλλά και τα δύο μου παιδιά θα γίνουν πρωθυπουργοί καθώς τις περισσότερες μέρες φτάνουμε αργά στο σχολείο επειδή διαβάζουν τα βιβλία τους χυμένα στον καναπέ ενώ τσιρίζω την άρια και μεγάλη μου επιτυχία «Σταματήστε να Διαβάζετε και Βάλτε Παπούτσια» και ο άνδρας μου λέει «Σταμάτα θα πέσει φωτιά να μας κάψει ή οι γείτονες θα φωνάξουν κοινωνική λειτουργό» και κάθε πρωί διακρίνω στα μάτια του πως από μέσα του υπολογίζει  τις κιλοβατόρες και αν συμφέρει να έχει βάλει φωτοβολταϊκά στην περίπτωση που πέσει όντως φωτιά να μας κάψει.

Στο σχολείο των παιδιών μου για φέτος το πρόγραμμα των εορτασμών της Παγκόσμιας Ημέρας Βιβλίου προβλέπει γωνιές-καφέ όπου τα παιδιά θα μπορούν να αράζουν με τους φίλους τους για να διαβάζουν και να συζητάνε περί βιβλίων πίνοντας ζεστή σοκολάτα, ομιλίες συγγραφέων και διαδραστικά εργαστήρια,  μπαζάρ μεταχειρισμένων βιβλίων έναντι μιας λίρας (τα κέρδη θα διατεθούν για φιλαθρωπικούς σκοπούς) σχολικό γεύμα σχεδιασμένο ειδικά για την ημέρα (πατάτες φόρνου με τόνο του Παππού Τζο ή κοτόπουλο του Φανταστικού κυρίου Φοξ, συνοδευόμενα από επιδόρπιο σοκολάτας  με καταρράκτη σοκολάτας από το Εργοστάσιο του Γούλι Γουάνκα ή πλατώ φρούτων  του Γίγαντα). Οι δάσκαλοι και οι δασκάλες, ακόμη και το διοικητικό προσωπικό του σχολείου και ο επιστάτης ντύνονται επίσης με ξέφρενο τρόπο και τα παιδιά κακαρίζουν βλέποντας τον υποδιευθυντή ντυμένο Μικρό Κύριο Δυνατό ή την δασκάλα τους Γουρουνάκι να τρέμει τον Κακό Λύκο.  Αν δεν έχετε σκάσει ακόμη από τη ζήλια σας να σας πω πως το σχολείο αυτό είναι ένα τυχάρπαστο, δημόσιο σχολείο σε ένα χωριό έξω από το Κάντερμπουρι στο Κεντ όπου η πλειονότητα του πληθυσμού αποτελείται από ασπρα και παχιά πρόβατα.

Η Helen Allison, δασκάλα της Πέμπτης Δημοτικού και Υπεύθυνη Φιλαναγνωσιάς του δημοτικού σχολείου Bridge and Patrixbourne σχολιάζει:

«Το διάβασμα είναι ένα δώρο για μια ζωή! Δεν είμαστε όλοι διαβαστεροί, όμως το να μη διαβάζεις καθόλου σημαίνει να στερείσαι μια από της μεγαλύτερες χαρές της ζωής. Το να ενθαρρύνω τα παιδιά να διαβάζουν απλά και μόνο για την απόλαυση είναι, για μένα, η μεγαλύτερη ανταμοιβή της δουλειάς μου. Το να βλέπω τα παιδιά, είτε είναι του βιβλίου είτε όχι, να πιάνουν στα χεράκια τους ένα βιβλίο από μόνα τους και να απορροφούνται στις σελίδες του είναι για εμένα το πιο πολύτιμο δώρο».

Προηγούμενο άρθροΤο Βραβείο Διηγήματος Αναγνώστη 2023 του Θόδωρου Γρηγοριάδη στα γαλλικά
Επόμενο άρθροΜεσοπολεμικό λογοτεχνικό πάρτυ στο Επίκεντρον (Σάββατο 9 Μαρτίου)

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ