Της συνήθειας

0
265

Αλέξανδρος Κυπριώτης.

Ξέρω, τα κύματα μια μέρα αυτά τα βράχια

θα τα διαλύσουν, θα τα κάνουν όλα σκόνη

Μόχα, Παύλος Παυλίδης

 

Στον Γιάννη). 

 

Το είπε: Θέλω να την παντρευτώ. Κι από εκείνη την ημέρα, που ξεστόμισε αυτές τις τέσσερις τις γαμημένες λέξεις, έχει χάσει τον ύπνο του. Γιατί όταν μιλάει δυνατά, οι λέξεις του γίνονται πιο εφιαλτικές απ’ όσες λέξεις έχει σκεφτεί μέχρι ν’ ανοίξει το στόμα του και ν’ ακούσει τη φωνή του. Κι όταν κοιμάται, παραμιλάει στον ύπνο του, και τον ξυπνάει η φωνή του. Το είπε: Θέλω να την παντρευτώ. Και πήρε αυτές τις τέσσερις τις γαμημένες λέξεις του ο αέρας, έτσι όπως τις ξεστόμισε εκείνη την ημέρα, και τις σήκωσε και τον σήκωσε κι αυτόν μαζί και τον στροβίλισε και τον ζάλισε, κι ύστερα ήταν σαν μεθυσμένος. Γιατί αυτές τις τέσσερις τις λέξεις δεν τις είχε πει ποτέ και για καμία άλλη, μέχρι να τις πει για ’κείνη που τις είπε. Κι από εκείνη την ημέρα, που άνοιξε το στόμα του κι άκουσε τη φωνή του να λέει αυτές τις τέσσερις τις γαμημένες λέξεις, έχει χάσει τον ύπνο του. Γιατί το ξέρει, μέσα του το ξέρει, ότι αυτές τις λέξεις μόνο έτσι μπορεί να τις λέει πια, έτσι όπως τις είπε εκείνη την ημέρα, κι ότι ποτέ δεν θα το πάρει απόφαση, μέχρι που να πεθάνει, ποτέ δεν θα το πάρει απόφαση να τις αλλάξει και να το πει: Θέλω να σε παντρευτώ. Γιατί εκείνη τη στιγμή, που θέλει να της μιλήσει δυνατά, για να της πει: Θέλω να σε παντρευτώ, δεν ξέρει, μέσα του δεν το ξέρει, αν εκείνη θα του πει τις δυο γαμημένες λέξεις που αυτός θέλει ν’ ακούσει. Και φοβάται, σαν μικρό παιδί φοβάται, ότι θα τις πάρει κι εκείνες τις λέξεις του, τις αλλαγμένες, ο αέρας πάλι, έτσι όπως θα τις έχει πει, και θα τις σηκώσει και θα τον σηκώσει κι αυτόν μαζί και θα τον στροβιλίζει και θα τον ζαλίζει και θα τον ρίχνει πάλι και πάλι να τσακίζεται στους βράχους της συνήθειας, μέχρι που να πεθάνει.

 

 

 

 

 

Ο Αλέξανδρος Κυπριώτης (1968) είναι μεταξύ άλλων μεταφραστής και συγγραφέας. Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Από τις εκδόσεις Ίνδικτος κυκλοφορεί το βιβλίο του Μ’ ένα καλά ακονισμένο μαχαίρι. Ιστορίες ανθρώπων.

Προηγούμενο άρθροΗ γριά που κατάπιε τα σεντόνια της
Επόμενο άρθροΤο χειρόγραφο μιας επώδυνης μνήμης

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ