Ο φάρος των ονείρων

0
744

Της Ελένης Σβορώνου.

 

«Τι συμβαίνει όταν αναβάλλεις ένα όνειρο;
Μήπως ξεραίνεται
σαν τη σταφίδα στον ήλιο;
Μήπως μολύνεται σαν πληγή;
Και μετά πυορροεί;
Μήπως βρωμάει σαν σάπιο κρέας;
Ή μήπως κάνει γλυκιά κρούστα
σαν σιροπιαστό γλυκό;
Ίσως να γέρνει σαν ένα βαρύ φορτίο.
Ή μήπως εκρήγνυται;»
Λάνγκστον Χιουζ, «Lenox Avenue Mural», δεκαετία 1930
(όπως αναφέρεται στο άρθρο του Ηλία Μαγκλίνη«Η οικουμενική κληρονομιά ενός ονείρου»: Καθημερινή, 1/9/2013 )

Η Αγγελική Δαρλάση, μετά τους βραβευμένους με το Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας, Ονειροφύλακες, (Πατάκης, 2004) προσφέρει στο νεανικό αναγνωστικό κοινό μια ακόμη πτήση στους αιθέρες των ονείρων και της ελπίδας. Το βιβλίο άλλωστε αφιερώνεται «σε όλα εκείνα τα παιδιά, που μου ζητούσαν να μάθουν τη συνέχεια της ιστορίας των Ονειροφυλάκων.»

Οι ουράνιες πτήσεις είναι σταθερό χαρακτηριστικό των έργων της. Οι τίτλοι των βιβλίων της είναι χαρακτηριστικοί: Τότε που κρύψαμε έναν άγγελο (Πατάκης 2009), Το δέντρο που είχε φτερά (Παπαδόπουλος, 2010), Με λένε …Σύννεφο (Πατάκης 2012) και φυσικά οι Ονειροφύλακες. Η δυνατότητα των ανθρώπων να ονειρεύονται, η ελεύθερη σκέψη, η απαλλαγμένη από τον φόβο, η σκέψη που ξεπερνά, δημιουργικά, τα όρια είναι όρος ζωής για τη συγγραφέα. Η δική της απάντηση στα ερωτήματα που θέτει το ποίημα του Xιουζ μοιάζει να είναι «όλα αυτά θα συμβούν αν αναβάλλεις ένα όνειρο, γι αυτό είναι κατεπείγον να ΜΗΝ τα αναβάλλεις».

Στο  νέο της βιβλίο οι Ονειροφύλακες, που ζούνε στη δική τους χώρα, κάπου ψηλά στους αιθέρες, και έχουν ως αποστολή να ταξιδεύουν τα όνειρα των ανθρώπων όσο πιο καλά και όσο πιο ψηλά γίνεται, αγωνίζονται με αυταπάρνηση να διασώσουν τα όνειρα και τελικά την ίδια τους την ύπαρξη. Το σκηνικό της χώρας των Ονειροφυλάκων είναι φουτουριστικό. Η πολιτεία αναπτύσσεται σε ύψος. Μεγάλες λεωφόροι, δρόμοι και δρομάκια οδηγούν σε πύλες και εισόδους που πρέπει να ανοίξουν, με προσοχή και προσπάθεια οι Ονειροφύλακες, για να ταξιδέψουν τα όνειρα των προστατευόμενών τους, των ανθρώπων που ονειρεύονται. Η τέχνη και η τεχνική αυτών των πτήσεων δεν είναι εύκολη υπόθεση. Διδάσκεται στο σχολείο, διέπεται από αυστηρούς κανόνες και οι εκπαιδευόμενοι κρίνονται αυστηρά για τις επιδόσεις τους. Η ευθύνη τους είναι μεγάλη. Η αποστολή τους ιερή.

Αλλά δεν είναι όλα ιδανικά στη χώρα των Ονειροφυλάκων. Υπάρχει το γκέτο, η περιοχή των Ονειροφυλάκων που κατοικείται από τους «παρακατιανούς», τους Ονειροφύλακες που είχαν την ατυχία να γεννηθούν ή να καταλήξουν με ελαττωματικά φτερά. Αυτά τα «παιδιά ενός κατώτερου θεού» πρωταγωνιστούν στην ιστορία, μαζί με γενναίους «προνομιούχους» που αψηφούν τις διακρίσεις και τις επιταγές των Εκλεγμένων και διατηρούν ισχυρούς δεσμούς με το γκέτο.

Σιγά σιγά απλώνεται πυκνό το σκοτάδι στη ζωή των Ονειροφυλάκων. Πόρτες και πύλες σφραγισμένες στους ουράνιους δρόμους, αποτυχημένες πτήσεις από έμπειρους Ονειροφύλακες που οδηγούνται στην απόγνωση, περιθωριοποιούνται, κατηγορούνται και καταδικάζονται. Ένας σφιχτός κλοιός σφίγγει την πολιτεία, τα νήματα κινούν οι Εκλεγμένοι. Τα όνειρα των ανθρώπων λιγοστεύουν επικίνδυνα, λένε, και γι αυτό φταίνε οι Ονειροφύλακες του γκέτο. Αυτοί είναι οι υπαίτιοι. Φόβος, Εφιάλτες, σκοτεινιά, απογοήτευση, μια κοινωνία σε κρίση… Μπορεί η διάσωση ενός παιδικού ονείρου, ενός σπάνιου πια δείγματος ονείρου που φτάνει στη χώρα των Ονειροφυλάκων, να είναι η λύση; Ή μήπως οι Ονειροφύλακες του γκέτο, και τελικά όλη η κοινωνία των Ονειροφυλάκων, είναι καταδικασμένη σε μαρασμό και αφανισμό;

Δυνατή η σύλληψη, δεν την ξεχνάς. Κάθε όνειρό σου έχει και έναν προστάτη, εκεί ψηλά, που αγωνίζεται να το διασώσει, να το κάνει να πετάξει όσο πιο ψηλά γίνεται, να το προστατεύσει από την Άβυσσο. Δυνατές και οι εικόνες από την υπερκόσμια αυτή πολιτεία που ωστόσο απηχεί με ακρίβεια τις αδυναμίες της ανθρώπινης κοινωνίας. Μόνη λύση η πίστη, η δράση, η αντίσταση στον φόβο και στον φανατισμό, η τόλμη και το καθαρό μυαλό. Για να γίνουμε οι ίδιοι Ονειροφύλακες των ονείρων μας.

Διάσπαρτες σκέψεις γύρω από μια σειρά θέματα όπως ποιος είναι ο καλός ηγέτης ή ο καλός δάσκαλος λειτουργούν ως «φάροι των ονείρων», όπως λέει ο τίτλος. Ως φάροι για μια κοινωνία που μπορεί να δώσει στα όνειρα φτερά. Έντονος λυρικός τόνος, έμφαση στην ατμόσφαιρα, στα χρώματα, στις φωτοσκιάσεις, όλα οδηγούν στην απόλαυση της λεπτομέρειας, σε μια αργή ανάγνωση, κι ας είναι η πλοκή σφιχτοδεμένη και στέρεα.

Η Αγγελική Δαρλάση  σπούδασε θεατρολογία και έκανε μεταπτυχιακές πτυχές στις παραστατικές τέχνες στο Λονδίνο. Σκηνοθέτησε θεατρικές παραστάσεις, μεικτά θεάματα, μουσικές συναυλίες και είναι από τα ιδρυτικά μέλη του θεάματος «Η Άλλη ΠΛεΥρΆ» και της ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρείας “Puzzlemusik”. Eίναι συγγραφέας βιβλίων για νέους και παιδιά.

INFO: Αγγελική Δαρλάση, Εκδοτικός οίκος Πατάκης,  Mυθιστόρημα νεανικής λογοτεχνίας, 13+

Προηγούμενο άρθροΠέθανε ο χαράκτης Γιώργης Βαρλάμος
Επόμενο άρθροΑπό τα τετράδια του Βιετνάμ (3)

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ