Αγαπητοί κυρίες και κύριοι, φίλοι και φίλες, ευχαριστώ πολύ που είστε απόψε εδώ σε αυτή την εορτή των βιβλίων και των συγγραφέων.
Αγαπητά μέλη της κριτικής επιτροπής του ηλεκτρονικού περιοδικού Αναγνώστης, Ελισάβετ Κοτζιά, Μαρια Τοπάλη, Γιώργο Περαντωνάκη, Αριστοτελη Σαϊνη, Χρίστο Κυθρεώτη, Βαγγελη Χατζηβασιλείου, Έλενα Χοζουρη και τελευταίο αλλά όχι έσχατο τον Γιάννη Μπασκόζο.
Ευχαριστώ από καρδίας για την απόφασή σας να με τιμήσετε με το ειδικό βραβείο του Αναγνώστη.
Όλοι χαίρονται με τα βραβεία και τις τιμές. Ανθρώπινο. Ειδικά όταν τα βραβεία προέρχονται από την κρίση ανθρώπων που έχουν περάσει δεκαετίες μαχόμενοι και υπερασπιζόμενοι τα Γράμματά μας και τη νεοελληνική λογοτεχνία ειδικότερα.
Από την άλλη, όπως πιστεύω, τα βραβεία βαρύνουν τους βραβευμένους. Τους προσθέτουν μιαν επιπλέον ευθύνη, αν μπορώ να το πω έτσι. Να παραμένουν, όσο τους είναι δυνατόν, ενεργοί, δημιουργικοί και πάνω από όλα να ξανασκέφτονται το οξύμωρο της ύπαρξής τους: να είναι ταπεινοί μέσα στη συγγραφική τους οίηση, να είναι ευάλωτοι και τρωτοί και ταυτόχρονα άτρωτοι μέσα στην επηρμένη αυτοτέλεια και αυτοδυναμία τους. Να χαίρονται, όσο μπορούν όταν βραβεύονται, να γκρινιάζουν όταν δεν βραβεύονται και τελικά να παραμένουν πιστοί μόνο στον εαυτό τους. Οι ποιητές, οι συγγραφείς, από ανέκαθεν, που θα έλεγε και ο Ελύτης, είναι περίεργα όντα. Κατά τον Πλάτωνα: αλλοπρόσαλλα και έκφρονα όντα και εν ταυτώ, όπως πιστεύει ο Αριστοτέλης απόλυτα λογικά όντα νοήμονα και άκρως πολιτικά.
Πλάτων: Κούφον γαρ χρήμα ποιητής εστίν και πτηνόν και ιερόν, και ου πρότερον οίος τε ποιείν πριν αν ένθεός τε γένηται και έκφρων και ο νους μηκέτι εν αυτώι ενήι.
Αριστοτέλης: φιλοσοφώτερον και σπουδαιότερον ποίησις ιστορίας εστίν· η μεν γαρ ποίησις μάλλον τα καθόλου, η δ’ ιστορία τα καθ’ έκαστον λέγει.
Οι σημερινές συνθήκες γραφής και συγγραφικής δημιουργίας ειδικότερα είναι σε πρώτη εκτίμηση δύσκολες. Τα νεύρα, η αντοχή και η διάθεση των συγγραφέων δοκιμάζονται. Όπως και όλων των πολιτών. Από την άλλη όμως η εποχή που ζούμε είναι περίοδος μιας κυοφορίας της οποίας τους τόκους, τα γεννήματα δεν έχουμε ακόμη δει. Η σημερινή εποχή, είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι, είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι ιδανική για τους συγγραφείς. Δεν αναφέρομαι στις πωλήσεις και στα συγγραφικά τους δικαιώματα. Αναφέρομαι στην πρόκληση της τρέχουσας ζωής. Τυχεροί όσοι μπορέσουν να εκμεταλλευτούν, κατά τις δυνάμεις και το ταλέντo τους, αυτό που μας συμβαίνει. Και να μπορέσουν να προβαλουν αυτό το μέγα Συμβάν των ημερών ιδιοτύπως, με τον δικό τους προσωπικό τρόπο. Το μέλλον των συγγραφέων καθορίζεται από το έργο τους. Οι επιβραβεύσεις τους δεν προκαθορίζονται.
Συγχαίρω λοιπόν όλους τους βραβευμένους της αποψινής βραδιάς αλλά ομοίως και όλους τους μη βραβευμένους.
Ευχαριστώ πάλι εσάς, κυρίες και κύριοι, και όλα τα μέλη της επιτροπής του Αναγνώστη.
Καλό, ηδονικό, δημιουργικό καλοκαίρι.
Καλές αναγνώσεις.
Συνεχές, ηχηρό, μελωδικό πληκτρολόγιο για όσους πληκτρολογούν τα κείμενά τους.
Και για όσους εξακολουθούν και γράφουν ακόμη με το χέρι, αφηνιασμένος, πλην μελωδικός, ας τρέχει ο κάλαμος επάνω στο άσπρο χαρτί τους.
