Προσωρινά

Αλέξανδρος Κυπριώτης.

Οχτώ χρόνια σχεδόν εργάζεται σ’ αυτή την εταιρεία. Προσωρινά. Στην αρχή ήταν ένας χρόνος. Προσωρινά. Και λίγο πριν γίνουν δύο τα χρόνια, πήρε προαγωγή. Μετά έγιναν δύο τα χρόνια. Προσωρινά. Μετά έγιναν τρία τα χρόνια. Προσωρινά. Και λίγο πριν γίνουν τέσσερα τα χρόνια, αυτός με μια κίνηση μελετημένου λεονταρισμού παραιτήθηκε. «Απεταξάμην». Η παραίτησή του δεν έγινε δεκτή. Αντιπρόταση. Και παραιτήθηκε και δεύτερη φορά αυτός. Στη σειρά. «Απεταξάμην». Η παραίτησή του δεν έγινε δεκτή. Δεύτερη αντιπρόταση. Στη σειρά. Και παραιτήθηκε και τρίτη φορά αυτός. Στη σειρά. «Απεταξάμην». Η παραίτησή του δεν έγινε δεκτή. Τρίτη αντιπρόταση. Στη σειρά. Έπρεπε να το ξανασκεφτεί. «Συντάσσομαι». Ήταν πολύτιμος συνεργάτης. «Συντάσσομαι». Πήρε και αύξηση. «Συντάσσομαι». Μετά έγιναν τέσσερα τα χρόνια. Προσωρινά. Μετά έγιναν πέντε τα χρόνια. Προσωρινά. Μετά έγιναν έξι τα χρόνια. Προσωρινά. Τότε σκέφτηκε να κεράσει τους συναδέλφους του γλυκά. Δεν το έκανε. Μετά έγιναν εφτά τα χρόνια. Προσωρινά. Και τώρα έχουν γίνει σχεδόν οχτώ τα χρόνια. Προσωρινά. Οχτώ χρόνια σχεδόν πέντε ημέρες την εβδομάδα κάθε πρωί, εξαιρουμένων των επισήμων αργιών, των ημερών κανονικής αδείας που δικαιούται και των πανελλαδικών απεργιών, μεταξύ 8.45 και 8.55 καλεί στο ισόγειο το ασανσέρ για ν’ ανέβει στον 5ο όροφο. Οχτώ χρόνια σχεδόν πέντε ημέρες την εβδομάδα κάθε πρωί, εξαιρουμένων των επισήμων αργιών, των ημερών κανονικής αδείας που δικαιούται και των πανελλαδικών απεργιών, μεταξύ 8.45 και 8.55 στοιχηματίζει με τον εαυτό του ποιο από τα δύο ασανσέρ θ’ ανοίξει. Όταν κερδίζει, λέει με ανακούφιση «γαμημένο»  κι ανεβαίνει με το ασανσέρ. Όταν χάνει, λέει με αγανάκτηση «γαμημένο» κι ανεβαίνει από τις σκάλες. Στον 5ο όροφο εργάζεται οχτώ ώρες. Οχτώ χρόνια σχεδόν πέντε ημέρες την εβδομάδα, εξαιρουμένων των επισήμων αργιών, των ημερών κανονικής αδείας που δικαιούται και των πανελλαδικών απεργιών, μεταξύ 9.00 και 17.00 εργάζεται ευσυνείδητα και υποδειγματικά. Οχτώ χρόνια σχεδόν πέντε ημέρες την εβδομάδα κάθε απόγευμα, εξαιρουμένων των επισήμων αργιών, των ημερών κανονικής αδείας που δικαιούται και των πανελλαδικών απεργιών, μεταξύ 17.10 και 17.20 καλεί στον 5ο όροφο το ασανσέρ για να κατέβει στο ισόγειο. Οχτώ χρόνια σχεδόν πέντε ημέρες την εβδομάδα κάθε απόγευμα, εξαιρουμένων των επισήμων αργιών, των ημερών κανονικής αδείας που δικαιούται και των πανελλαδικών απεργιών, μεταξύ 17.10 και 17.20 στοιχηματίζει με τον εαυτό του ποιο από τα δύο ασανσέρ θ’ ανοίξει. Όταν κερδίζει, λέει με ανακούφιση «γαμημένο» και κατεβαίνει με το ασανσέρ. Όταν χάνει, λέει με αγανάκτηση «γαμημένο» και κατεβαίνει από τις σκάλες. Οχτώ χρόνια σχεδόν όλες εκείνες τις ημέρες που κέρδιζε το πρωί μεταξύ 8.45 και 8.55 κι όλες εκείνες τις ημέρες που κέρδιζε το απόγευμα μεταξύ 17.10 και 17.20 δεν είχε προσέξει αυτό που πρόσεξε σήμερα το πρωί που κέρδισε και περίμενε ν’ ανοίξει η πόρτα του ασανσέρ για να βγει στον 5ο όροφο. Γιατί σήμερα το πρωί, μεταξύ 8.58 και 8.59, που άνοιξε η πόρτα στο σωστό ασανσέρ κι αυτός είπε με ανακούφιση «γαμημένο» και μπήκε στο ασανσέρ ν’ ανέβει στον 5^ο όροφο κι έκανε μεταβολή όταν μπήκε στο ασανσέρ και πάτησε το κουμπί του 5^ου ορόφου και περίμενε να σταματήσει το ασανσέρ στον 5^ο όροφο και ν’ ανοίξει η πόρτα του ασανσέρ για να βγει, εκείνη τη στιγμή ακριβώς, που το ασανσέρ σταμάτησε στον 5^ο όροφο κι ακούστηκε ο ήχος που σήμανε ότι θ’ ανοίξει η πόρτα του ασανσέρ κι αυτός θα βγει, εκείνη τη στιγμή ακριβώς, μεταξύ 9.00 και 9.01, αυτός πρόσεξε μια λέξη στο κατώφλι του ασανσέρ, μέσα σ’ ένα μεταλλικό πλαίσιο, ανάγλυφη με μεταλλικά στοιχεία: Schindler. Κι ένα  χαμόγελο έσκασε ασυναίσθητα στα χείλη του όλο απελπισία, γιατί  συνειδητοποίησε ότι είναι εδώ για να σωθεί. Προσωρινά.

Παραμονή Πρωτοχρονιάς

Ανάμεσα στον ξύπνιο και τον ύπνο του έχασε οχτώ χρόνια. Γιατί εκεί που πήγαινε να τον πάρει ο ύπνος σκέφτηκε ξαφνικά ότι το άλλο πρωί ξημέρωνε το 1998. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου συνειδητοποίησε το λάθος του, αλλά τότε ήταν που άρχισε ν’ αναρωτιέται γιατί έκανε αυτό το λάθος. Γιατί ανάμεσα στον ξύπνιο και τον ύπνο του να χάσει οχτώ χρόνια; Και τότε σκέφτηκε ότι μάλλον έπρεπε κάτι να διορθώσει. Γιατί ανάμεσα στον ξύπνιο και τον ύπνο του έχασε οχτώ χρόνια. Και άρχισε να ψάχνει προς τα πίσω αυτά τα οχτώ χρόνια, για να βρει τι έπρεπε να διορθώσει. Και πριν το καταλάβει πέρασαν άλλα οχτώ χρόνια.

Ο Αλέξανδρος Κυπριώτης είναι μεταφραστής και συγγραφέας. Από τις εκδόσεις Ίνδικτος κυκλοφορεί το βιβλίο του Μ’ ένα καλά ακονισμένο μαχαίρι. Ιστορίες ανθρώπων.