Το Σάββατο 28 Ιουνίου στις 19:00 τα εγκαίνια της νέας έκθεσης του Λόφος Art Project το «Modern Sanctuaries» αναδεικνύει πώς όψεις και φόρμες της αρχαιότητας, που αγγίζουν υπαρξιακά προβλήματα του ανθρώπου, είναι πάντοτε ικανές να μιλήσουν στο σήμερα μέσα από νέες ρηξικέλευθες φόρμες. Η έκθεση συγκεντρώνει έργα των Βάσως Κατράκη, Πάνου Σαραφιανού, Κώστα Ανδρέου, Μαίρης Χατζηνικολή, Θεόδωρου Παπαγιάννη, Βάνας Ξένου, Ρουμπίνας Σαρελάκου και Έφης Σπηλιώτη και προβάλλει την επίκαιρη προσπάθεια του μοντερνισμού να καταβυθιστεί σε αρχαϊκές φόρμες για να μιλήσει παγκόσμια.
Αφετηρία για την έκθεση αποτέλεσαν τα έργα του ζωγράφου και δασκάλου Πάνου Σαραφιανού, ο οποίος εργάστηκε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο ως καλλιτέχνης για την αποκατάσταση αρχαίων παραστάσεων και ανάγλυφων. Σε μια σειρά έργων του της περιόδου 1967–1968, ξεκινά από τις Βοιωτικές επιτύμβιες στήλες αλλά και από τα χρώματα των λευκών ληκύθων και δημιουργεί μια απροσδόκητη κίνηση στις αφαιρετικές μορφές των πολεμιστών, ενώ τα αρχαία ειδώλια -γεωμετρικά και νεολιθικά επίσης- αποτελούν την πηγή έμπνευσης για μία από τις πιο ρηξικέλευθες σειρές έργων αφηρημένου εξπρεσιονισμού, τα εβένινα σινιάλα ενός κόσμου συλλογικής δημιουργίας.
Η Βάσω Κατράκη μελετά σε βάθος τα κυκλαδικά ειδώλια, αλλά και τις μάσκες της αρχαίας τραγωδίας, και μέσα από τις επιμήκεις αφηρημένες μορφές της εκφράζει όλες τις αγωνίες και τις εξεγέρσεις του σύγχρονου ανθρώπου.
Ο Κώστας Ανδρέου αποδομεί τη μορφή του αρχαίου κίονα, εισάγοντας το κενό ως δομικό στοιχείο της σύγχρονης εξπρεσιονιστικής γλυπτικής, ενώ παράλληλα μεταμορφώνει τη μορφή της κουκουβάγιας σε στοργική αγκαλιά.
Τα τοτέμ του Θεόδωρου Παπαγιάννη συνδυάζουν τις αρχαίες μορφές με την παραδοσιακή λαϊκή τέχνη της Ηπείρου για να συμβολίσουν το μεγαλείο της ανθρώπινης επιβίωσης κατά τη μετανάστευση και την εξορία, ενώ τα ζευγάρια του υμνούν την αιωνιότητα του έρωτα ακόμα και πέρα από το θάνατο.
Με τα μεγάλα αφηρημένα κεραμικά της Μαίρης Χατζηνικολή, οι αρχαιοελληνικές γεωμετρικές απεικονίσεις αποκτούν δική τους ζωή και μεταμορφώνονται σε αυθύπαρκτα όντα. Παράλληλα, εμπνεόμενη από τις αρχαίες ελληνικές φόρμες δημιούργησε μια σειρά από κεραμικά χρηστικά αντικείμενα, ενώ η Ρουμπίνα Σαρελάκου, μετατρέπει τις πτυχώσεις των ενδυμάτων των αρχαίων αγαλμάτων σε δυναμικές, αυτόνομες μορφές.
Η Βάνα Ξένου αναδεικνύει ότι η εμβύθιση στη συλλογική μνήμη αποτελεί τη μέθοδο για τον μετασχηματισμό του κόσμου και ότι με αυτόν τον τρόπο μια έκθεση μπορεί να μετατραπεί σε μια σύγχρονη μυσταγωγία, ενώ η Έφη Σπηλιώτη με τον Ιερό Πέπλο της Θεάς Αθηνάς μας αναβιβάζει στον κόσμο του δημιουργικού Πνεύματος.
Στο πλαίσιο της έκθεσης, στο υπόγειο του Λόφου θα παρουσιαστεί η βιντεοεγκατάσταση Athens Sanctuary σε σκηνοθεσία του Αμερικανού σκηνοθέτη ελληνικής καταγωγής Richard C. Ledes.Το Athens Sanctuary αντλεί έμπνευση από τις τραγωδίες «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή και «Ευμενίδες» του Αισχύλου.
Τόσο οι «Ευμενίδες» όσο και ο «Οιδίπους επί Κολωνώ», περιστρέφονται γύρω από το θέμα του Ξένου, ενός μη πολίτη που γίνεται δεκτός στην πόλη των Αθηνών· στην περίπτωση του Ορέστη, προκειμένου να βρει δικαιοσύνη και στην περίπτωση του Οιδίποδα, για να τερματιστεί η πολυετής εξορία και ο αποκλεισμός του.
Μέσα από τη σύμπτυξη των δύο τραγωδιών το Athens Sanctuary αναδεικνύει θεματικές που ανατρέπουν την πλάνη ότι η πλήρης απομόνωση και ο αποκλεισμός – είτε ως ατομική επιλογή είτε ως συλλογική στρατηγική – μπορούν να λειτουργήσουν. Αντίθετα, υποστηρίζει την αναγκαιότητα αναγνώρισης της ετερότητας ως αναφαίρετου συστατικού της ατομικής και συλλογικής μας ταυτότητας.
Η επικαιρότητα αυτού του έργου καθίσταται προφανής σε μια εποχή όπου ο πόλεμος και η γενοκτονία, εκτός από τις δεκάδες χιλιάδες θυμάτων (στην πλειονότητά τους μάλιστα παιδιά – προς δόξαν της προόδου), γεννούν και εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, οι οποίοι αντιμετωπίζονται με βαρβαρότητα και αποκλεισμό στα σύνορα των σύγχρονων φρουρίων.
Έως 31/7 Τρίτη με Κυριακή 18:00-21:00
