Της Έλενας Χατζηγιωργάκη.
Η Λουκία Μανώκα* στο δεύτερο βιβλίο της με τίτλο «Το κορίτσι και οι αριθμοί», αφηγείται τη ζωή μιας σύγχρονης γυναίκας που αγαπάει τα μαθηματικά, και πλάθει μια ιστορία που εντέχνως περιπλέκεται με τους αριθμούς. Η Αριστέα από μικρή ονειρευόταν να σπουδάσει μαθηματικά, αλλά οι καταστάσεις δεν της το επέτρεπαν. Από τη μία η καταπιεστικά αυταρχική μητέρα της και από την άλλη ένας άντρας και μια εγκυμοσύνη οδήγησαν τη ζωή της μακριά από τον ποθούμενο στόχο. Εγκλωβισμένη σε έναν κόσμο που δεν προσφέρει επιλογές και εναλλακτικές λύσεις, οι αριθμοί είναι μια απόδραση.
Οι άνθρωποι κωδικοποιούνται με αριθμούς. Οι καλοί άνθρωποι είναι ακέραιοι αριθμοί ενώ οι υπόλοιποι πραγματικοί αριθμοί. Εξαίρεση ο ξεχωριστός άνδρας της ζωής της: ο κύριος ΧΥ. Μια σύντομη γνωριμία και ένας έρωτας με έναν άγνωστο δεν θα μπορούσε να συμβολιστεί καλύτερα, παρά μόνο με τους αλγεβρικούς αγνώστους Χ και Υ. Εξαίρεση είναι και τα παιδιά. Τα παιδιά παίρνουν τιμές από το σύνολο των μιγαδικών αριθμών, είναι φανταστικοί αριθμοί. Η αντιπαθητική γνωστή είναι ο λογάριθμος του θ, όπου θ ισούται με «θυμωμένη ξανθιά». Ο εραστής είναι η «εφαπτομένη». Η καθημερινότητα κωδικοποιείται με αριθμούς. Σε έναν κόσμο περιορισμένο, η σκέψη είναι η μόνη διέξοδος. Οι δουλειές του σπιτιού κωδικοποιούνται με ακέραιους αριθμούς πάνω απ’τη δεύτερη χιλιάδα. Όσο αυξάνεται η δυσκολία, τόσο αυξάνεται και η χιλιάδα, με μια σχέση αναλογική. Τα συναισθήματα κωδικοποιούνται με αριθμούς. Η θλίψη είναι το τριάντα. Η ζήλια είναι το σαράντα. Η χαρά είναι το εκατόν δέκα. Όσο πιο έντονο είναι ένα συναίσθημα, τόσο πολλαπλασιάζεται επί δέκα. Η έντονη θλίψη είναι το τριακόσια. Η μεγάλη/μέγιστη ανασφάλεια είναι το πεντακόσια και το πέντε χιλιάδες αντίστοιχα.
Τα χρόνια περνούν, οι ευθύνες πολλαπλασιάζονται, οι άνθρωποι ωριμάζουν, έρχονται και παρέρχονται, όμως οι αριθμοί δεν αλλάζουν. Σε ένα ρευστό σύμπαν, μένουν σταθεροί και ακλόνητοι, προσφέροντας ένα καταφύγιο στην ηρωίδα που με θαυμαστή αξιοπρέπεια και δύναμη αντιμετωπίζει τις καταστάσεις. Οι άνθρωποι προδίδουν. Έμπιστες γνωριμίες και φιλίες αποδεικνύονται εσφαλμένες επιλογές, όμως η διαισθητική απεικόνισή τους σε αριθμούς αποδεικνύεται στην πράξη αληθής μες στον σημασιολογικό/ερμηνευτικό κόσμο της ηρωίδας. Οι αριθμοί δεν προδίδουν.
«Το κορίτσι και οι αριθμοί» είναι μια απλή αφήγηση μιας ιστορίας με έντονα αυτοβιογραφικά στοιχεία. Εγείρει όμως ένα φιλοσοφικό ερώτημα που έχει απασχολήσει αρκετούς συγγραφείς: τι είναι σταθερό στη ζωή; Από την ανακάλυψή τους οι αριθμοί μένουν σταθεροί εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου για αδιάψευστες αλήθειες καλύπτεται εν μέρει από τους αριθμούς. Οι έντονες αμφιβολίες, ένα ραγδαία μεταβαλλόμενο και ασταθές περιβάλλον, μπορούν να προκαλέσουν ψυχικές διαταραχές, ψυχαναγκασμούς και άλλες νοητικές ανισορροπίες. Όμως τα μαθηματικά μένουν σταθερά και αποτελούν ένα ασφαλές σημείο εκκίνησης, συνεπώς υπό μία έννοια μπορούν να είναι και ιαματικά.
* Η Λουκία Μανώκα γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στον προγραμματισμό ηλεκτρονικών υπολογιστών. Επί σειρά ετών εργάστηκε στη μηχανογράφηση του Υπουργείου Οικονομικών. Σήμερα ζει στο κέντρο της Αθήνας και διδάσκει μαθηματικά και ξένες γλώσσες.
