Της Τασούλας Τσιλιμένη[1]
Με αφορμή τη μετάφραση πέντε ποιημάτων του Ran Walker, από την συλλογή Most of my heroes don’t appear on no stamps,εκδόσεις Hell Press του University of Hell Press 2019, επιχειρείται μια σύντομη απάντηση αρχικά στο ερώτημα τι είναι και πώς προσδιορίζεται το είδος Kwansabas poetic .
Πρόκειται για είδος αφροαμερικάνικης ποίησης με αυστηρή δομή, που δημιουργήθηκε το 1995 από τον Eugene Redmond, ως επαινετικό ποίημα στον Αφρο-Αμερικάνικο πολιτισμό και το χαρακτηρίζει η εξής μορφή:
Αποτελείται από επτά ανομοιοκατάληκτους στίχους, κάθε στίχος περιέχει επτά (7) λέξεις και καμία λέξη δεν έχει πάνω από επτά γράμματα.
Ο Ran Walker είναι Επίκουρος καθηγητής Δημιουργικής Γραφής στο Hampton University και διδάσκει στο Writer’s Digest University. Είναι συγγραφέας μυθιστορημάτων, διηγημάτων και κειμένων βραχείας φόρμας(flash fiction, microfiction)έκτασης 50 έως 100 λέξεων(από το 2019).
Στη συνέχεια επιχειρείται μετάφραση κάποιων Kwansabas του με προσπάθεια διατήρησης του κριτηρίου τού επτά(7).
Μεταφράσεις:
Μια φορά κι έναν καιρό….
Μια φορά κι έναν καιρό, γονάτισα ανάμεσα
στους μηρούς σου, πεινασμένος για τη γεύση
της βροχής, υγρός σαν δάκρυα από την
απουσία σου, ο απαλός ψίθυρος των πελμάτων
σου καλεί σαν σειρήνα που βυθίζει ό,τι
έχει απομείνει από το πλοίο που μετέφερε
την ψυχή μου, κρατώντας ό,τι (μας)είχε απομείνει.
Πάθος
Απαλοί ψίθυροι, υγροί από πόθο, γευτήκαμε ο
ένας τον άλλο, γλώσσα εναντίον γλώσσας, δάχτυλα
που χορεύουν στους λαιμούς, σχεδιάζοντας μονοπάτια από
ψίχα ψωμιού, για να ακολουθεί κάθε φιλί.
Καταπίνουμε ο ένας τον άλλο ανάσα στην
ανάσα, και βλέπουμε τα σώματα να φλέγονται
από οργασμό, μνήμη δυνατή με το πάθος
των δυο ψυχών ενωμένες ενάντια στη μοίρα.
Λεγεώνες
Χτύπησα τη γροθιά μου ενάντια στον ουρανό
γεμάτο με λεγεώνες των μαύρων αγγέλων μας,
προσευχόμενος να δεις έναν άντρα, όχι ένα
τέρας, που τα νύχια του ξύνουν την
ιδέα σου για το Αμερικάνικο όνειρο. Κουνήσου,
τράβηξε το όπλο, έτοιμος να εκτοξεύσεις το
μίσος στην ψυχή μου-(αλλά) αρνούμαι να πεθάνω.
Μια μέρα στην πόλη
Στάθηκαν κοντά στη γέφυρα, περιμένοντας τον άλλον
να κάνει την πρώτη κίνηση, ισχνά χείλη
που σπρώχνουν στον ενδιάμεσο χώρο, ελπίζοντας να
αγγίξουν του άλλου και νιώθουν την τρυφερή
ζεστασιά της επιθυμίας, η κουβέρτα ενάντια σε
ένα δροσερό φθινοπωρινό σούρουπο να σηματοδοτεί τη
γέννηση της μαγείας που ήλπιζαν να δημιουργήσουν.
Μια απλή ερώτηση ενός προβληματισμένου πατέρα
Περίμενε. Άφησέ με να το κάνω σωστά:
Δεν μπορώ να οδηγήσω όσο είμαι Μαύρος.
Δεν μπορώ να καθίσω όσο είμαι Μαύρος.
Δεν μπορώ να γονατίσω όσο είμαι Μαύρος.
Δεν μπορώ να ζήσω όσο είμαι Μαύρος.
Λοιπόν, τι να πω στο μικρό κορίτσι
για την αξία από το δέρμα της;
[1] Η Τασούλα Τσιλιμένη είναι Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας στο οποίο διδάσκει θέματα Παιδικής λογοτεχνίας, Αφήγηση και Δημιουργική Γραφή. Εκτός από παιδικά βιβλία έχει εκδώσει διηγήματα και συλλογές ποιημάτων για ενήλικες με πιο πρόσφατη την ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις Μανδραγόρας «Η αφωνία του απογεύματος».
Ran Walker, Most of my heroes don’t appear on no stamps,εκδόσεις Hell Press του University of Hell Press 2019
