Θεατρική ελληνική άνοιξη (της Όλγας Σελλά)

ης Όλγας Σελλά

Μερικά χρόνια πριν, όταν οι περισσότερες παραστάσεις έληγαν την Κυριακή των Βαίων και όταν δεν υπήρχαν τόσες πολλές θεατρικές ομάδες, ο Μάιος ήταν ο μήνας του χορού. Τα τελευταία χρόνια, ο Μάιος είναι ο μήνας των πολλών μικρών θεατρικών ομάδων (κατά κύριο λόγο) που θέλουν να παρουσιάσουν τη δουλειά τους, έχοντας μεγαλύτερη προσφορά θεατρικής στέγης και μεγαλύτερο θεατρόφιλο κοινό «διαθέσιμο» για να δει τις προτάσεις τους. Οι επιχορηγήσεις, που τα τελευταία χρόνια μοιράζουν μικρά ποσά σε πολλές ομάδες, είναι ένας ακόμη λόγος παράτασης της σεζόν. Τα δύο χρόνια της πανδημίας προκάλεσαν, τη φετινή άνοιξη, έναν «αγώνα δρόμου» ώστε να παρουσιαστούν στο συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο, οι επιχορηγημένες παραστάσεις.

Από τις πολλές παραστάσεις που κάνουν πρεμιέρα αμέσως μετά το Πάσχα ή άλλες που ξεκίνησαν λίγο πριν το Πάσχα και συνεχίζουν, θα σταθώ στα ελληνικά έργα, είτε τα αμιγώς θεατρικά –παλαιότερα ή εντελώς καινούργια-, είτε εκείνα που προέρχονται από τη λογοτεχνία.

Ξεκίνησαν, τις είδαμε, συνεχίζονται

• 

  Στον υπόγειο χώρο του Bios, δύο γυναίκες, η Κατερίνα Κλειτσιώτη και η Σοφία Κορώνη βρήκαν το ιδανικό σκηνικό για να ζωντανέψουν μια νουβέλα του Παύλου Μάτεσι, την «Αφροδίτη» (πρώτη έκδοση 1985, Βιβλιοπωλείον της Εστίας). Έναν χώρο υπόγειο, έτσι ακριβώς τον περιγράφει ο Παύλος Μάτεσις: «Το σπίτι τους ήταν δίπατο, προικιό της μαμάς τους. Κάτω, είκοσι δύο μέτρα κάτω από το υπόγειο το σπίτι τους είχε έναν Τάρταρο αφώτιστο, πέτρινο. Στα βάθη του ένας σαν κρατήρας με ένα δυσκίνητο υγρό νερό, και μέσα κάτι σάλευε, μια ή δυο φορές τον χρόνο: ένα μεγάλο μάτι που δεν είχε σώμα. Τις στιγμές μάλιστα που σάλευε ακτινοβολούσε στιγμιαία, απολίθωμα έρμαιο που το μετακινούσαν τα νερά. Ή, ίσως, και είδος ζωντανό, σαλάχι τυφλό που έπαιζε χαρωπά σαν να τους περιέπαιζε μέσα στα νερά του, μη γνωρίζοντας πως υπάρχουν και είδη με μάτια». Σ’ αυτό το σπίτι ζούσε η Αφροδίτη, μια βασανισμένη αλλά και δυναμική γυναίκα, που διψούσε για ζωή, και που διαρκώς πάσχιζε να την προφτάσει, μαζί με τους δυο γιους της: τον Τίτο, διακινητή ναρκωτικών, βίαιο, ωραιοπαθή και αναιδή, που νοιαζόταν μόνο για τον εαυτό του –«είμαι όμορφος, νάρκισσος, νταής, βίαιος» συστηνόταν- και τον Μάριο, έναν ευαίσθητο αλλά ανάπηρο άνδρα, που «είχε έναν εκ γενετής πυρετό» και δεχόταν τη σωματική βία και τις προσβολές του αδελφού του. Η Κατερίνα Κλειτσιώτη και η Σοφία Κορώνη (που υποδύεται την Αφροδίτη στην παράσταση), σκηνοθέτησαν εύστοχα και με ευαισθησία το σύμπαν του μαγικού ρεαλισμού του Μάτεσι και μας γνώρισαν με τον τρόπο του θεάτρου, ένα από τα πρώιμα κείμενά του, στο οποίο βρίσκονται όλα όσα τον απασχόλησαν στα επόμενα έργα του. Η Αφροδίτη είναι σαν ο προάγγελος της Ραραού από τη «Μητέρα του σκύλου». Υπάρχουν κι εδώ σακατεμένες ψυχές και ρημαγμένες ζωές που έχουν, παρ’ όλα αυτά, κάτι ιδιαίτερα γήινο και ψάχνουν, μ’ έναν απελπισμένο και θολό τρόπο την αγάπη, αυτήν ακριβώς που φοβούνται: «… η αγάπη είναι βάρος, φορτίο, αγένεια…». Και ψάχνοντάς την περιχαρακώνονται γύρω από άπειρα άχρηστα αντικείμενα, σαν αυτά που μαζεύει η Αφροδίτη: «Σπαγκάκια, χαρτόκουτα, χρυσαφιές κορδέλες από δώρα, χαλασμένα λουράκια από ρολόγια. Κούφια αυγά από περιστέρια, τα ‘χε βρει στην εξοχή προτού παντρευτεί». Και είναι αυτά τα κουρελάκια που σκορπίζονται παντού στο τέλος της παράστασης, σε μια από τις ωραιότερες σκηνές της.

Είναι μια παράσταση ευαίσθητη, με απόλυτο σεβασμό στο κείμενο και στο σύμπαν του συγγραφέα, με το σκηνικό (Γιώργος Λυντζέρης) να μετέχει ισότιμα στην αφήγηση, και σίγουρα από τις πιο επιτυχημένες μεταφορές λογοτεχνικού κειμένου στο θέατρο. Μαζί με τη Σοφία Κορώνη παίζουν οι Γιώργος Ντούσης και Βασίλης Χατζηδημητράκης. Κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή, στις 9.15μ.μ. στο Bios. Μέχρι τις 8 Μαϊου.

• Τη μικρογραφία της κοινωνίας σκιτσάρει με το νέο του έργο ο Γιάννης Τσίρος, που σκηνοθετεί ο Μάνος Καρατζογιάννης στο θέατρο «Σταθμός». «Ημέρα κυρίου», ένας ακόμη ελκτικός όσο και δίσημος τίτλος, με χώρο δράσης τον κήπο και την πισίνα ενοίκων με άνετη οικονομική επιφάνεια κάπου στην Αττική. Ένα έργο που έχει ρυθμό, σασπένς, χιούμορ, έκπληξη και τέσσερις ρόλους που αποτυπώνουν κοινωνικές κατηγορίες, αντιλήψεις και στάσεις ζωής και που μέσα από τη μικρή εικόνα παραπέμπει ευθέως και σχολιάζει, υπαινικτικά όσο και ουσιαστικά, τη μεγάλη εικόνα της κοινωνίας. Το μεγαλοαστικό ζευγάρι, με το μεγάλο μυστικό (Μάξιμος Μουμούρης, Φαίη Ξυλά), ο σεκιουριτάς (Βασίλης Αθανασόπουλος) και η οικιακή βοηθός (Αναστασία Παντούση σε πρώτη θεατρική εμφάνιση) έχουν καλή χημεία επί σκηνής, και μεταφέρουν με αμεσότητα το σύμπαν του Γιάννη Τσίρου.

Μέχρι τις 22 Μαϊου.

• 

  «Το γεύμα» της Λείας Βιτάλη, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μπίτου. Ένα έργο, γραμμένο το 1996, βραβευμένο, και πρωτοποριακό για την εποχή του, αφού εστιάζει στην εποχή του Χρηματιστηρίου, στους νεόπλουτους απαίδευτους και κυνικούς που διαμόρφωσε, στη σκληρότητα και την αδιαφορία για κάθε είδους κανόνα, αλλά κυρίως για την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια. Ένα κείμενο που διέκρινε εγκαίρως συμπεριφορές, αντιδράσεις και απόψεις που έχουν γίνει πια «διαταξικές», ανοίγοντας την πόρτα σε βίαιες και τοξικές συμπεριφορές, με συχνότατα θύματα τις γυναίκες. Σ’ ένα εύπορο νεόπλουτο σπίτι συγκεντρώνονται τρία ζευγάρια. Δοκιμάζουν ακριβά κρασιά, γκουρμπέ γεύσεις και θέλουν να δοκιμάσουν και την αναπαράσταση ενός βιασμού που απασχολούσε τότε τα ΜΜΕ. Γιατί έτσι.  Και τα πράγματα παίρνουν έναν απίστευτο, σκληρό και βίαιο δρόμο… Μια παράσταση που επέλεξε τον ωμό ρεαλιστικό δρόμο για να αναδείξει τη βαναυσότητα, τη βιαιότητα, την αδιαφορία του κειμένου. Ο Δημήτρης Μπίτος είχε στη διάθεσή του μια ομάδα νέων ή πρωτοεμφανιζόμενων ηθοποιών (Ελλη-Θεοδώρα Αθανασοπούλου, Κωνσταντίνος Δαλαμάγκας, Δημήτρης Καστανιάς, Θανάσης Κριτσάκης, Ελένη Μιχαηλίδου και Άλκηστις Πολυχρόνη), με τις τρεις γυναικείες ερμηνείες να έχουν μεγαλύτερη εσωτερικότητα. Στο Θέατρο της οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9μ.μ.

Κάνουν πρεμιέρα

• Τα «Ματωμένα Χώματα» της Διδώς Σωτηρίου, είναι η παράσταση με την οποία το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά τιμά τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ο Γιώργος Παλούμπης σκηνοθετεί την ιστορία του Μανώλη Αξιώτη, που ξεκίνησε από το χωριό Κιρκιντζέ και αναμετρήθηκε, μαζί με πολλούς άλλους, με την κακή όψη της Ιστορίας.

Από 7 Μαϊου , Τετάρτη ως Κυριακή. Παίζουν: Νικήτας Τσακίρογλου, Μιχάλης Σαράντης, Αντίνοος Αλμπάνης, κ.ά.

• Η σκηνή «Ωμέγα» στο Δημοτικό του Πειραιά κατάφερε ήδη να γίνει γνωστή στο θεατρόφιλο κοινό και να έχει φιλοξενήσει ήδη αξιόλογες και ενδιαφέρουσες παραστάσεις νέων Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων. Τη φετινή σεζόν της «Ωμέγα» ολοκληρώνουν:
• «Οι Αριστερόχειρες», της Νεφέλης Μαϊστράλη, που έχει ήδη ξεκινήσει, με την Ομάδα 4Frontal, σε σκηνοθεσία Θανάση Ζερίτη. Ένα ανθρωποκεντρικό έργο, εμπνευσμένο από τις «Παιδουπόλεις» και βασισμένο σε αληθινά ιστορικά γεγονότα, από τα χρόνια του Εμφυλίου, ένα έργο που καταπιάνεται με την έννοια της συλλογικής μνήμης ενός λαού, που αρνείται να κοιτάξει το παρελθόν του και συνεχίζει τα ίδια λάθη. Παίζουν: Τάσος Δημητρόπουλος, Ελένη Κουτσιούμπα, Χάρης Κρεμμύδας, Νεφέλη Μαϊστράλη, Πάνος Τοψίδης. Ακούγονται ο Σταύρος Γιαννουλάδης και η Ευαγγελία Καρακατσάνη. Κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή μέχρι 29/5.

• 

  Η σεζόν θα κλείσει με το έργο «Χορευτική πανούκλα / Dancing Plague» του Κωνσταντίνου Μάρκελλου, που σκηνοθετεί και την παράσταση. Ένα έργο που αντλεί την έμπνευσή του από ένα πραγματικό γεγονός, το οποίο συνέβη στο μεσαιωνικό Στρασβούργο και μέχρι σήμερα παραμένει ένα από τα άλυτα μυστήρια της Ιστορίας. Τότε, και συγκεκριμένα στις 14 Ιουλίου του 1518, και για μερικές εβδομάδες, χιλιάδες πολίτες, μέλη της Τρίτης Τάξης, σαν από μια ανεξήγητη παρόρμηση, άρχισαν να χορεύουν ασταμάτητα, μέχρι εξαντλήσεως. Το φαινόμενο συνεχίστηκε μέχρι το τέλος Αυγούστου εκείνης της χρονιάς, με εκατοντάδες ανθρώπους να έχουν χάσει τη ζωή τους από εξάντληση, αφυδάτωση, εγκεφαλικά επεισόδια ή εμφράγματα. Ο Κωνσταντίνος Μάρκελλος το προσεγγίζει σαν αλληγορία για τα όρια και τις ανεπάρκειες της ανθρώπινης φύσης, το φόβο του θανάτου, την αναπόφευκτη φθορα, τις ενστικτώδεις αντιδράσεις του ανθρώπου στην καταπίεση, τη χειραγώγηση και την ανέχεια. Παίζουν: Ελένη Στεργίου, Γιάννης Μαστρογιάννης, Χρήστος Παπαδόπουλος, Ilya Algaer, Μυρτώ Παπά, Σταύρος Ζαφείρης, Λευτέρης Βενιάδης, Κωνσταντίνος Μάρκελλος. Από τις 9 έως τις 30 Μαϊου. Κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Σάββατο.

• Αφιερωμένη σε μια σπουδαία ηθοποιό, τη Νίκη Τριανταφυλλίδη, είναι η παράσταση «Νίκη, απόψε στο πάρτι», βασισμένη στο θεατρικό κείμενο της Νίκης Τριανταφυλλίδη «Πάρτι στο σπίτι της Ελισάβετ Π» που μετέγραψε, διασκεύασε και σκηνοθετεί η Ρούλα Πατεράκη. Μια γυναίκα, η Victory of the Rose (Νίκη Τριανταφυλλίδη) κάνει την ανασκόπηση της εσωτερικής της ζωής, μέσα από τρεις βασικές μεταμορφώσεις (Ελισάβετ, Μαξίμ, Αλίκη). Επί σκηνής η Νανά Παπαδάκη. Από τις 14 Μαϊου στο θέατρο «Φούρνος» (Μαυρομιχάλη 168). Κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 9μ.μ.

• Το Θέατρο «Πορεία» παρουσιάζει δύο πρωτότυπα θεατρικά έργα που αναδείχθηκαν από τη Σχολή Πυροδότησης Θεατρικής Γραφής, με την καθοδήγηση του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη και του Θανάση Τριαρίδη.
• Από τις 3 Μαϊου παρουσιάζεται το έργο «Labor» της Ανθής Τσιρούκη, σε σκηνοθεσία Εμιλυς Λουϊζου, που ζει και εργάζεται στο Λονδίνο. Ένα ζευγάρι πλαστικών χειρουργών έχει καταφέρει να νικήσει το χρόνο και ζει σε μια διαρκή απομόνωση. Μέχρι που ένα βράδυ χτυπάει την πόρτα τους ένας νέος άντρας, με αμνησία μετά από ατύχημα. Τον φιλοξενούν, τον φροντίζουν, δένονται μαζί του, αλλά σιγά σιγά αρχίζουν να παρεμβαίνουν στην εμφάνισή του… Ένα έργο-σχόλιο με θέμα την αλλοίωση της εικόνας μας τα απωθημένα και τις αυτό-εξαπατήσεις από τις οποίες αγκιστρωνόμαστε. Παίζουν: Στέλιος Μάινας, Ιωάννα Παππά, Ορέστης Χαλκιάς.

• 

  Στις 6 Μαίου κάνει πρεμιέρα το έργο της Ευαγγελίας Γατσωτή «Νυχιάνγκ» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου. Μια σκοτεινή κωμωδία με πρωταγωνίστριες δυο γυναίκες: την αισθητικό Αργυρώ και την Κάλλια που χρειάζεται τις υπηρεσίες της. Μόνο που ο επίμονος χτύπος του κινητού της Κάλλιας θα ανατρέψει πολλά… Παίζουν: Αλεξία Καλτσίκη, Θάλεια Σταματέλου.

• Ένα θεατροποιημένο «soundtrack» από ερωτικά τραγούδια, σύγχρονα, το ξεφύλλισμα δοκιμίων του περασμένου αιώνα για τις σχέσεις των φύλων, οι ρόλοι που κληθήκαμε να αναλάβουμε, άνδρες και γυναίκες, στη σκηνή της έμφυλης σύγκρουσης, το δημοτικό τραγούδι που τα ιστόρησε. Αυτό είναι «Το σφαγείο του έρωτα» του Παντελή Μπουκάλα, βασισμένο στο βιβλίο του «Το αίμα της αγάπης», που καταλαμβάνει τη σκηνή του Θεάτρου της οδού Κυκλάδων –Λευτέρης Βογιατζής από τις 6 Μαϊου, σκηνοθετημένο από τον Θοδωρή Γκόνη. Παίζουν: Άννα Καλαϊτζίδου, Μιχάλης Τιτόπουλος, Μαρία Χάνου. Μουσική: Φώτης Σιώτας.

• 

  «Φθινόπωρο» μέσα στην άνοιξη, μια παράσταση βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Κωνσταντίνου Χατζόπουλου παρουσιάζει ο Γιάννης Σκουρλέτης και η bijoux de kant, από τις 13 Μαϊου. Τρία νέα παιδιά ο Στέφανος, η Μαρίκα και η Ευανθία ζουν εκεί όπου βασιλεύει ο νόμος της αδράνειας. Εκεί όπου η επιθυμία είναι ισχυρή, αλλά η πραγματική ζωή εξασθενεί σαν ένα αέναο φθινόπωρο. Μια παράσταση γι’ αυτό που δεν λέγεται, για τη σπαρακτική σιωπή της επιθυμίας για επικοινωνία. Στο Faust (Καλαμιώτου 11, Αθήνα), από Πέμπτη ως Κυριακή. Παίζουν: Θεοχ. Ιωαννίδης, Ελεάνα Στραβοδήμου, Φλομαρία Παπαδάκη και η drag βαρύτονος Νίνα Νάη.

• Η εμβληματική «Πόλη» της Λούλας Αναγνωστάκη παρουσιάζεται στο Ιδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι. Ένα έργο αινιγματικό, πυκνό, που βαδίζει τόσο στην προσωπική όσο και στη μεγάλη ιστορία, όπως όλα τα έργα της Λούλας Αναγνωστάκη. Παίζουν: Βασίλης Αφεντούλης, Βάνα Πεφάνη, Δημήτρης Μπούρας (σε εναλλαγή με τον Ένκε Φεζολλάρι). Από 5/5 και κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή.

• «Το τέλος της μικρής μας πόλης» του Δημήτρη Χατζή είναι από τις σπουδαιότερες συλλογές διηγημάτων της νέας ελληνικής πεζογραφίας. Από αυτή τη συλλογή, και συγκεκριμένα από το διήγημα «Ο τάφος» εμπνεύστηκε την παράσταση που θα παρουσιάσει ο σκηνοθέτης Ορέστης Τάτσης, πιστεύοντας ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται κι ότι για μια ακόμη φορά ζούμε «το τέλος της μικρής μας πόλης». Στο θέατρο Rabbithole (Γερμανικού 20, Μεταξουργείο) από τις 4 ως τις 29 Μαϊου, Τετάρτη ως Κυριακή στις 9μ.μ. Παίζουν: Άρης Τρουπάκης, Νίκος Γιαλελής, Στάθης Κόκκορης, Κώστας Κουτρουμπής, Δημήτρης Μηλιώτης, Θέμος Σκανδάμης.

• Το φιλοσοφικό έργο του Νίκου Καζαντζάκη «Ασκητική» θα ξανασυναντήσει το κοινό στο θέατρο «Βρετάνια» σε σκηνοθεσία Πάνου Αγγελόπουλου και μουσική Δημήτρη Παπαδημητρίου. Παίζουν: Θοδωρής Κατσαφάδος, Κοραλία Καράντη, Ρένα Κυπριώτη, Κωνσταντής Ζημιανίτης, Στεφανία Καπετανίδη. Από 5 ως 29 Μαϊου, Πέμπτη ως Κυριακή.

• Ένα ακόμα μυθιστόρημα βρίσκει το δρόμο για τη θεατρική σκηνή. Πρόκειται για το «Όπου κι αν πας να μη χαθείς» του Νίκου Σκορίνη, το οποίο σκηνοθετεί ο Δημήτρης Μυλωνάς. Μια σύγχρονη Οδύσσεια, με σταθμούς τις σημαντικές στιγμές της ελληνικής ιστορίας από τα μέσα του 20ού αιώνα. Από τις 11 Μαϊου στον Πάνω Χώρο του «Από Μηχανής Θέατρο», με τους: Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, Θεοδόση Σκαρβέλη, Δημήτρη Μπούρα, Δήμητρα Μάζη, Δάφνη Δίγκα, Θανάση Κορλό. Από Τετάρτη ως Κυριακή.

• 

  Θα συναντήσει για τρίτη φορά το κοινό του το έργο της Κατερίνας Μαυρογεώργη «Οι λουόμενες», που υπογράφει και τη σκηνοθεσία της παράστασης. Μια παραμονή Πρωτοχρονιάς, σε μια επαρχιακή λουτρόπολη με ιαματικές πηγές, συναντιούνται τρεις γυναίκες άγνωστες μεταξύ τους. Καθεμιά τους κουβαλάει ένα μυστικό που τις βαραίνει κι έχουν ανάγκη να ξεπλυθούν, να ιαθούν. Σε μια μικρή τηλεόραση παρακολουθούν όπερα, παθιάζονται και ταυτίζονται με τα πάθη των πρωταγωνιστριών της Τραβιάτας και της Μαντάμ Μπατερφλάι, και βρίσκουν τους δικούς τους δαίμονες στα λιμπρέτα. Στο θέατρο Skrow (Αρχελάου 5, Παγκράτι) από 6 ως 29 Μαϊου, κάθε Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή. Παίζουν: Κατερίνα Λάττα, Νικολίτσα Ντρίζη, Μαρία Πετεβή.

• Και το έγραψε και το σκηνοθετεί το «Μοτέλ» ο Βασίλης Μαυρογεωργίου. Εκεί που σε μια ερημιά ζουν μόνιμα κάποιοι άνθρωποι και κάποιοι περιστασιακά. Γύρω από το Μοτέλ υπάρχει ένα πυκνό δάσος, μια σκοτεινή λίμνη και μια μικρή πόλη με μεγάλα μυστικά. Η δολοφονία μιας γυναίκας στο δωμάτιο 5 ταράζει τα νερά αυτής της ερημιάς και φέρνει στο φως κρυμμένα μυστικά, αυτά που κρύβουμε ακόμα και από τους εαυτούς μας. Θα φέρουν την κάθαρση το κορίτσι που στα μάτια των «φυσιολογικών» μοιάζει διαταραγμένο και ο άντρας που περιπλανιέται «επιδιορθώνοντας» χώρους όπου έγιναν εγκλήματα; Στο θέατρο Τέχνης της οδού Φρυνίχου, από Τετάρτη ως Κυριακή. Παίζουν: Νίκος Αλεξίου, Κλέλια Ανδριολάτου, Κατερίνα Λυπηρίδου, Ιωάννα Μαυρέα, Ελευθερία Παγκάλου, Χρήστος Σαπουντζής.

• Θα κάνει πρεμιέρα ανήμερα την Πρωτομαγιά στον ιστορικό χώρο Laboratorium του Γιέρζι Γκροτόφσκι, στο Βρότσλαβ της Πολωνίας και θα έρθει αμέσως μετά στην Αθήνα, στο Θέατρο 104. Πρόκειται για μια πρωτότυπη σκηνική σύνθεση με υλικό από μαρτυρίες προσφύγων και λογοτεχνικά έργα, για τον πόλεμο και την προσφυγιά, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, σε σκηνοθεσία και ερμηνεία της Ναταλίας Γεωργοσοπούλου και Σταύριας Νικολάου. Τίτλος της παράστασης «Αλμυρή ΄Ερημος».

Από τις 7/5 και κάθε Σάββατο και Κυριακή στο Θέατρο 104 (Ευμολπιδών 41, Αθήνα). Μέχρι 29/5.