Στην Ιρλανδία ζουν πολλοί και πολλές κοκκινομάλλες. Στο μεσαίωνα τα κόκκινα μαλλιά ήταν σημάδι μαγείας και έκαιγαν μάγους και μάγισσες γι’ αυτό τον λόγο. Στην Ελλάδα του 2016 παρατηρείται αύξηση κοκκινομάλληδων… με μπούκλες, αλογοουρές, φακίδες, χωρίς όραση, νεράιδες ακόμα και γοργόνες και Κοκκινοσκουφίτσες. Και σκέφτομαι: αυτός είναι ο τρόπος να δείξουμε το διαφορετικό; Γιατί δεν μπορεί το διαφορετικό παιδί και τα προβλήματά του, αφού αυτός είναι ο στόχος συγγραφέων και εικονογράφων, να μοιάζει σαν όλα τα ελληνόπουλα;
- Ποιοι φορούν γυαλιά στα παιδικά βιβλία; Οι ηλικιωμένοι… Οι δασκάλες και οι δάσκαλοι… Οι καλοί μαθητές, οι σπασίκλες και τα φυτά… Οι πατεράδες που είναι σοβαροί… Όσοι πατεράδες, θείοι και νονοί ασκούν διακεκριμένα επαγγέλματα-δικηγόροι, αρχαιολόγοι, γιατροί… Οι φοιτητές… Οι μαμάδες όταν εργάζονται…
Ποιοι δεν φορούν γυαλιά: οι νταήδες του σχολείου και όλοι οι κακοί, μικροί ή ενήλικοι, εκτός κι αν είναι επιστήμονες.
Τυποποίηση και έλλειψη έμπνευσης…
- Άλλη μανία οι περίεργες λέξεις στη λογοτεχνία για παιδιά! Βέβαια η αρχή έγινε με τις γνωστές μας χώρες Φρουτοπία, Κουτσουλιστάν, Αβγατηγανιστάν, Κουφέιτ. Οι συγκεκριμένες λέξεις είναι περίεργες μεν, διαθέτουν και μία εξυπνάδα δε. Για παράδειγμα παιδάκια μπερδεύουν το β με το φ και μεμιάς εμφανίζεται το Κουφέιτ που θυμίζει και κουφέτο! Ή πάλι οι χώρες που τελειώνουν σε -σταν μπερδεύονται με γνωστά πράγματα όπως τα τηγανητά και καταλήγουν νέες περιοχές της γης μας. Αλλά και η Φρουτοπία μας ξυπνάει την περιέργεια αφού μιλάει για ‘φρούτα και τοπία’ ή μπορεί και για ‘φρούτα της ουτοπίας’. Άλλος συγγραφέας ένωσε λέξεις άλλαξε την ορθογραφία τους κι έφτιαξε απολαυστικά ονόματα χαρακτήρων: ο Πιοζ Νάμε, ο Καντοξανά, ο Πανταμπορής, η Εγομόνη. Έπλασε και την αγαπημένη φίλη μου την Πεσκιάλα… Μια φορά που βρεθήκαμε με την Πεσκιάλα στην Τεμπελχανία, διαβάσαμε βιβλία και ταξιδέψαμε με τη φαντασία μας στο Τσαμπουκαλονήσι, στο Φουσκονήσι και αναπόφευκτα φτάσαμε στην Ευτυχούπολη όπου συναντήσαμε τους Αχτιδοϋφαντές, τον Λαχαπού από το Καμαμπού και τη Χρωματούσα και την Τσιμπηματού, τα κοριτσάκια της διπλανής πόρτας. Δεν μας άρεσε ούτε το ταξίδι ούτε αυτοί που συναντήσαμε!
- Τυχερός είναι ο άλλος φίλος μου, ο Αχ Τικαλά, που διάβασε πολύ όμορφα βιβλία. Μάρτης που έρχεται με βήμα ταχύ, κατευχαριστήθηκε με τις ιστορίες του μικρού Αλφόνς που χαζολογάει, βαριέται να κοιμηθεί κι έχει το μυαλό του συνέχεια στη διασκέδαση. Χάρηκε και με τον Πετίτ που είναι ή μπορεί να μην είναι τέρας!
Η Πεσκιάλα και η φίλη της
