της Αλεξάνδρας Σαμοθράκη
Έχετε βαρεθεί να σας προτείνουν όλοι βιβλία για το καλοκαίρι; Ακόμη και αυτό, το κάνω καλύτερα, χωρίς να διαβάσω καν τα βιβλία για να είμαι αντικειμενικιά.
- Ψέμα και Μαγιά (Έλσα Μοράντε/Καστανιώτης): Ένας καινούργιος φούρνος σε μια γειτονιά της Ιταλίας κάνει χρυσές δουλειές, πουλώντας μοναστηριακό προζυμένιο ψωμί, μέχρι που από μια σειρά διαβολικών συμπτώσεων αποκαλύπτεται πως το σπέσιαλ ψωμί, στην πραγματικότητα είναι με μαγιά. Από τα αγαπημένα βιβλία του Ίταλο Καλβίνο, που μόνο κατά τύχη και παρά έναν αναγραμματισμό δεν έχει επίθετο πορνοστάρ.
- Πες της (Χρήστος Οικονόμου/ Πόλις). Μια από τις χειρότερες μέρες του καύσωνα και ενώ μαίνεται η πυρκαγιά στη Ρόδο, η μάνα μου στέλνει τον πατέρα μου στο σούπερ μάρκετ να της αγοράσει μορταντέλα χωρίς πιπέρι. Έντρομος και αφυδατωμένος, ο πατέρας μου επισκέπτεται δυο Μάρκετ Ιν, έναν Σκλαβενίτη και τον συνοικιακό Βασιλόπουλο χωρίς αποτέλεσμα. Ενώ η κόλαση πυρακτώνεται γύρω μας και στις τηλεοράσεις μας, ο πατέρας μου έρχεται σπίτι μου. «Πάρε τηλέφωνο τη μάνα σου και πες της πως μορταντέλα χωρίς πιπέρι γιοκ» μου λέει ημιλιπόθυμος . Το σοκ με κάνει να χάσω την ισορροπία μου- μέχρι εκείνη τη στιγμή νόμιζα πως με αγαπούσε χωρίς όρια. «Πες της το εσύ» του λέω. «Δεν θα είσαι με τα καλά σου» μου απαντάει, μέσα από το ψυγείο, όπου έχει χωθεί από τη μέση και πάνω. «Ευκαιρία να αποδείξεις πως είσαι άνδρας» λέω στον 7 γιό μου «Πάρε τη γιαγιά τηλέφωνο και πες της πως μορταντέλα χωρίς πιπέρι γιοκ». Ο μικρός βάζει τα κλάμματα και ανάμεσα στους λυγμούς του καταλαβαίνουμε πως τον έχει στεναχωρέσει αυτή η έλλειψη αλλαντικών. «Να την πάρει ο μπαμπάς» λέει «αν την θυμώσω δεν θα μου δώσει το τάμπλετ της να παίξω minecraft”. «Τι λες παιδάκι μου» του λέω, «ο μπαμπάς είναι ο μόνος που φέρνει λεφτά στο σπίτι, θες να πεινάσουμε;» Τότε έρχεται η κόρη μου. «Τι γίνεται πάλι;» ρωτάει με το μπλαζέ της ύφος. «Γιατί ο παππούς κάθεται στο ψυγείο, δίπλα στο πεπόνι;» «Θα της το πω εγώ» λέει αφού της εξηγούμε την κατάσταση και ξέροντας πως η μάνα μου της έχει αδυναμία. «Γιαγιά» την ακούμε να λέει στο τηλέφωνο, κρατώντας τις ανάσες μας «μου χρωστάς 5 ευρώ, είδες που σου το έλεγα πως δεν υπάρχει μορταντέλα χωρίς πιπέρι;»
- Η Μπαλάντα των Ανίδεων και Καλών(Γιάννης Μπασκόζος/Μεταίχμιο): Τι σκεφτόταν το Μεταίχμιο όταν εξέδωσε μπαλάντα σε χαρτί, ο θεός και η ψυχή του. Φαντάστηκα πως είναι η εκδίκηση για τα e-books ή τουλάχιστον το αντίθετό τους και έτσι, με πολύ ιδρώτα, κατάφερα να το χώσω κάπως στο CD player του αυτοκινήτου, αλλά περιττό να σας πω, είναι ακόμη φρακαρισμένο εκεί. Κυριολεκτικά, δεν ακούγεται.
- Πράγματα που Σκέφτεται η Παρθένος Μαρία Καπνίζοντας Κρυφά στο Μπάνιο (Αλεξάνδρα Κ*/ Πατάκης). Δεν του έφτανε του Τζίζους που θα τον σταυρώνανε στα 33 του, δεν του έφτανε που το όνομα Του θα γινόταν το λογότυπο της μισαλλοδοξίες στις Εισηγμένες Εκκλησίες ανά την υφήλιο, πλέον θα πρέπει να υποφέρει και ως έμβρυο από τις αναθυμιάσεις των τσιγάρων της μάνας του. Άλλη μια κλασσική περίπτωση που ο φεμινισμός εξισώνεται με τον ναρκισσισμό- ισοπεδώνοντας τις βιολογικές ανάγκες ενός παιδιού για τις πλαστές πολυτέλειες της παραμυθιασμένης μάνας. Που επιπλέον είναι και ακαμάτα. Κλείστηκες στο μπάνιο να καπνίσεις; Τρέχει η σκέψη σου σε θεμελιώδη οντολογικά και υπαρξιακά ζητήματα; Πιάσε μωρή τουλάχιστον και ένα βετέξ και τη χλωρίνη να τρίψεις και κανένα πλακάκι μιας που είσαι εκεί, κοπρόσκυλο. Ουστ.
- Τα Επτά Φεγγάρια του Μάσλι Αλμέιντα (Σεχαν Καρουνατιλάκα/ Gutenberg): Ο Μάσλι Αλμέιντα, ευτραφής Άγγλος τουρίστας σρι-λανκέζικης καταγωγής, παραθερίζει σε all inclusive στην Κρήτη με συνολικό budget για 10 μέρες διακοπών τα 100 ευρώ. Μια ωραία πρωία, συνειδητοποιεί πως αν δεν αλλάξει ρότα δεν θα δει τίποτε από το νησί, αφού όλη τη μέρα την περνάει είτε τρωγοπίνοντας σαν το βόδι, είτε ως καραμελέ επικάλυψη σε μια δόλια ξαπλώστρα όπου γίνεται αντικριστός με τον απέναντί του που επίσης ξεροψήνεται σε μια αντίστοιχη δόλια ξαπλώστρα. Νοικιάζει τότε ένα τσικουτσέντο που η φίατ είχε για πρωτότυπο προ 30σετίας από το μόνο κρητικό γραφείο που κλείνει και DIY πτήσεις και εισιτήρια ΚΤΕΛ, το γνωστό Ίκαρος Μπαbus-άκης Τουρς και επισκέπτεται το Φόδελε σε μια καλή μέρα που το κύμα φτάνει μόνο τα 4 μέτρα. Τσαλαβουτώντας στα νερά, το φτηνιάρικο μαγιό του υποχωρεί, αποκωλύπτοντας τρις τους 2 γλουτιαίους μύες του και μια η κοιλάρα του σε διαρκή θέα- ορίστε τα 7 φεγγάρια του Μάσλι Αλμέιντα.
- Η Αβάσταχτη Ματαιότητα της Ανυπαρξίας (Μίλαν Κούντερα/ Εκδόσεις Καλός Παράδεισος): Υπερβολικά σύντομα;
- Σκάβει στα δεσμά τους (Κωνσταντίνος Θεοτόκης/ Σύλλογος Προς Διάδοσιν Ωφέλιμων Βιβλίων) Προσπερνάω το οξύμωρο «Ωφέλιμα Βιβλία» και πάω κατευθείαν στον ντεμέκ Θεοτόκη που έχει το θράσος να χρησιμοποιεί και το ίδιο μικρό όνομα με τον ορίτζιναλ. Ποιος σκάβει και γιατί δε μας το διευκρινίζει ο τίτλος. Είναι ενοχλητικά παιδάκια που με τα φτυαράκια τους προχωράνε σε αναδιανομή κάποιας παραλίας, μετατοπίζοντας υπομονετικά την άμμο από τη φυσική της θέση πάνω στους λουόμενους; Είναι νοικοκυραίοι με μεσοαστικό εξοχικό που, μην μαθαίνοντας από προηγούμενες χρονιές, καταφθάνουν φορτωμένοι με την ελπίδα να ξεκουραστούν και περνάνε όλη τους την άδεια φιλοξενώντας τζαμπατζήδες φίλους που είναι «ουκ μονιμότεροι των περαστικών»; Είναι έφηβοι που παραθερίζουν στο χωριό με τους παππούδες αιχμάλωτοι των smart τηλεφώνων τους και κάθε απόγευμα τσαπίζουν το μποστάνι για να ξεκουράσουν τον παππού; Είναι ο Νίκος Μπακουνάκης που στη Lifo προτείνει 20 βιβλία συνολικής έκτασης 7.110 σελίδων που «θα πάρει μαζί του τον Αύγουστο», υποσκάπτοντας την πίστη μας στα μαθηματικά τρίτης δημοτικού καθώς διαιρώντας το 7110 με τις 31 ημέρες του Αυγούστου σημαίνει πως θα πρέπει να διαβάζουμε 230 σελίδες τη μέρα; Μόνο εγώ θέλω να κολυμπάω όσο περισσότερο μπορώ τον Αύγουστο; Ή μήπως το υπονοούμενο είναι πως εμμέσως μας προτείνει τον γυμνισμό γιατί αν πάρουμε μαζί 7.110 σελίδες, με το ζόρι θα χωράει στις αποσκευές μας και ένα μαγιό κορδόνι με το οποίο άνετα μπορούμε να δεθούμε στην ξαπλώστρα για να βγάλουμε την ύλη.
Πάντως αν χρειαζόμασταν ένα μόνο άρθρο για τις διακοπές θα ήταν σίγουρα αυτό, ευχαριστουμε και τον Αναγνώστη που φιλοξενεί αυτή τη στήλη.
Εγώ πάντως, αν ήξερα ότι υπάρχουν τόσο πλακατζήδικα νησιά σαν τη Σαμοθράκη, θα πήγαινα και με χωρίς βιβλία.
Απολαυστικό άρθρο! Ξέφυγε από τα καθιερωμένα.
Μόλις πριν λίγο εντελώς τυχαία διάβασα το ξεκαρδιστικό και σπιρτόζικο καλοκαιρινό κείμενό σας. Μέσα σε αυτήν την μαυρίλα και την θλίψη των ημερών μας, αυτό το πλακατζήδικο για τίτλους βιβλίων κείμενο ήταν μία μικρή όαση ανάσας.