της Βαλέριας Σιβούδη
Η αλήθεια είναι πως όταν πήρα στα χέρια μου το βιβλίο «Μικρές φωτιές παντού», παρά τα διθυραμβικά σχόλια που είχα λάβει νωρίτερα από διάφορες πηγές, στάθηκα να το κοιτάζω ιδιαίτερα δύσπιστα ως προς το περιεχόμενο και τη διαμόρφωσή του. Ως λάτρης των έργων κλασικής λογοτεχνίας σπάνια διακόπτω το συγκεκριμένο μοτίβο προς ανάγνωση κάποιας διαφορετικής θεματικής (με εξαίρεση τα αστυνομικά μυθιστορήματα), συνεπώς θεωρούσα ότι επρόκειτο για «μια ακόμη αμερικανιά» πλεγμένη στα σύγχρονα πρότυπα ζωής και γλώσσας τα οποία θα ήταν τόσο έκδηλα στις σελίδες του που θα με ωθούσαν να το «ημιδιαβάσω».
Κι όμως! Μετά το πρώτο κεφάλαιο όπου η συγγραφέας εισάγει σχετικώς άμεσα τον αναγνώστη στην υπόθεση με την ιδιομορφία να ξεκινά από το τέλος αυτής, άρχισαν να κεντρίζουν το ενδιαφέρον μου ολοένα και περισσότερα σημεία δοσμένα με γλαφυρότητα, τόσο που η προαναφερθείσα άποψη έγινε χίλια κομμάτια τα οποία έδωσαν τη θέση τους σε έναν πρωτοφανή ενθουσιασμό, καθώς οι καταιγιστικές εξελίξεις του έργου πλασμένες με μια προσεγμένα κλιμακούμενη αγωνία διείσδυσαν σε κάθε εγκεφαλικό κύτταρο διαποτίζοντάς το με μια ιστορία γυναικείας δυναμικής, θάρρους και αποφασιστικότητας. Μια επαναστατική μορφή χαρακτήρα που σπάνια συναντά κανείς όχι μόνο στα κλασικά, αλλά και σε βιβλία της εποχής μας.
Το Σέικερ Χάιτς , μια τέλεια οργανωμένη πόλη όπου τα πάντα τελούν υπό πλήρη έλεγχο, κάτι το οποίο φαίνεται πως οι ιθαγενείς ως λάτρεις της συνήθειας φυλάνε σαν μια πολύτιμη παράδοση που κληρονόμησαν και οφείλουν να μεταλαμπαδεύσουν σε ακόμη πιο πλήρη μορφή και στις επόμενες γενιές ανίκανοι να δεχτούν οποιαδήποτε αλλαγή μικρή ή σημαντική η οποία θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τον κατά τα εξωτερικά πρότυπα ειδυλλιακό τρόπο ζωής τους. Η άφιξη μιας νέας κατοίκου με το παρελθόν και τις κοινωνικές ανησυχίες που κουβαλά ως αποσκευές της θα έρθει να δώσει μια δυνατή γροθιά στο εύθραυστο σύστημα λειτουργίας της πόλης αυτής απειλώντας να γκρεμίσει αξίες, σχέσεις και ζωές. Μπορούν άραγε τα ψέματα και τα ένοχα μυστικά να καλύπτουν για πάντα την πορεία ενός ανθρώπου; Μήπως αυτό που μισούμε τόσο πολύ κατά βάθος είναι αυτό που κάποτε μας στέρησαν; Δυο εντελώς διαφορετικές γυναικείες ψυχοσυνθέσεις και το οικογενειακό τους πλαίσιο ως πυρήνες της ιστορίας έρχονται να δώσουν απαντήσεις στα παραπάνω και να δείξουν ότι ο φόβος συχνά είτε σε υποκινεί είτε σε καθηλώνει, είτε σου δίνει ρίσκα είτε σε βυθίζει στη συμβατότητα και καμιά φορά εκείνη τη στιγμή ή κάνεις την επανάστασή σου ή υποτάσσεσαι στο κοινωνικό φαίνεσθαι για πάντα.
Πρόκειται για μια άκρως συγκινητική ιστορία στην οποία οι ζωές των ηρώων περιπλέκονται με τρόπο αριστοτεχνικό ώστε κάθε μεταβολή που βιώνει κάποιος αυτομάτως να επηρεάζει και τη δράση του συνόλου. Μέσα σε ένα πλαίσιο κοινωνικής ευαισθητοποίησης, αφύπνισης συνειδήσεων και δύναμης της μητρότητας, η Celeste Ng περνάει το πιο σαφές μήνυμα για τη σύγχρονη δοκιμαζόμενη από αντίστοιχες ιστορίες κοινωνία μας: Όταν η ζωή σε ρίξει κάτω για να μπορέσεις να σταθείς ξανά στα πόδια σου αυτό που έχεις να κάνεις είναι να αναγεννηθείς από τις στάχτες σου. Και αν δε βρεις τη φωτιά για να το κάνεις, τότε βάλε μία και ξεκίνα τα πάντα από το μηδέν. Ή μάλλον όχι μία, αλλά πολλές. Πολλές μικρές φωτιές παντού.
Celeste Ng, Μικρές Φωτιές Παντού, μτφρ. Ρίτα Κολαϊτη, Μεταίχμιο
