του Ιάσονα Νεύρη
Οι συλλογές διηγημάτων έχουν πάντα ενδιαφέρον μιας και ο αναγνώστης έχει τη δυνατότητα να διατρέξει μια μεγάλη γκάμα διαφορετικών γραφών, ακόμα και στην περίπτωση που υπάρχει κοινός θεματικός άξονας. Στη συλλογή διηγημάτων με τίτλο Το ταξίδι της γραφής που συνέγραψαν οι απόφοιτοι του Μεταπτυχιακού Τμήματος Δημιουργικής Γραφής του Μητροπολιτικού Κολλεγίου δεν υπάρχει κοινό θέμα και αυτό δίνει τη δυνατότητα στους συγγραφείς να οργανώσουν ένα ταξίδι πολλαπλών διαδρομών. Παρά το ότι οι συγγραφείς δημοσιεύουν πρώτη φορά κείμενό τους εντούτοις δεν υστερούν σε κάτι από πολλές ανάλογες ανθολογίες.
Το πρώτο πράγμα που σε εντυπωσιάζει είναι η πολυμορφία των διηγημάτων. Υπάρχουν κείμενα ειρωνικά, χιουμοριστικά, επιστολικά, με κοινωνική σάτιρα και αλλού με υπαρξιακά ζητούμενα. Στο Λεωφορείο του Ιωάννη Ευθυμίου συμπλέει το χιούμορ με την κοινωνική σάτιρα με θέμα την πίκρα της συνταξιοδότησης και της απώλειας. Η Μαρία Ρόζα Θέμελη στο επιστολικό διήγημα Γράμματα απ΄ τον πόλεμο δημοσιεύει ένα ψευδο-ντοκουμέντο, ένα σώμα επιστολών μεταξύ ενός υπίατρου που υπηρετεί στην Χίο και της εγκύου γυναίκας του που παραμένει στη Θεσσαλονίκη. Γραμμένες σε καθαρεύουσα, με τον προσήκοντα σεβασμό των συζύγων παλαιάς κοπής δίνει την εσάνς μια άλλης εποχής. Η Ευγενία Κούγια πειραματίζεται στο Παγκάκι του Σέπτιμου σε ένα αρτμοσφαιρικό ποιητικό πεζό με ήρωα έναν μεταιχμιακό ερωτικά έφηβο. Η Ναυσικά Παπαδασκαλοπούλου στο Πάμε κάπου για χορό; σκιαγραφεί ένα ρομαντικό δύσκολο έρωτα μέσα σε μια καρναβαλική λονδρέζικη νύχτα. Η Στεύη Τσούτση στο Οι κάλτσες διαπραγματεύεται με ευαισθησία τη μοναξιά και την απώλεια. Η Ασημίνα Χαχούλη αποδομεί με σατιρική διάθεση μια συνηθισμένη οικογένεια στο Γεύμα στους Δεινοτάδε.
Η Χριστίνα Καρπούζα στο Τα δωμάτια της ζωής μου περιγράφει μια κατά βάση βιωματική της εμπειρία στις αναγκαστικές μετακινήσεις της από το Ουζεμπκιστάν, στη Ρωσία και από εκεί στην Λάρισα. Δυνατό κείμενο φορτισμένο συναισθηματικά. Ένα οδυνηρό χωρισμό μεταξύ δύο συζύγων, όχι χωρίς δόση χιούμορ, περιγράφει η Ναταλία Αθηναίου στο Ποια αλήθεια προτιμάς;, βασισμένο σε ένα διήγημα της Λένας Κιτσοπούλου. Τέλος η Δέσποινα Δημά στο Σειρήνες σε μια υπαρξιακή καταβύθιση μιας εμμονικής γυναίκας ολοκληρώνει το παζλ της διαφορετικότητας που συνιστά αυτή η συλλογή.
Εκτός από την πολυθεματικότητα αυτών των διηγημάτων διακρίνει κανείς τη στέρεη αφηγηματική τους δομή. Λιτή αφήγηση, με τέλος που κάποτε ξαφνιάζει, αλλού ανατρέπει την αρχική εντύπωση ή ολοκληρώνει σκόρπιες εικόνες και πάντα ακολουθεί με συνέπεια την όποιας μορφής ανέλιξη της ιστορίας έχει αποφασίσει ο/ η συγγραφέας.
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχουν πληθύνει οι προσφορές μαθημάτων δημιουργικής γραφής. Βιβλιοπωλεία, Λέσχες Ανάγνωσης, εκδότες και άλλοι θεσμοί προτείνουν βραχύβια συνήθως μαθήματα δημιουργικής γραφής, τα οποία πολλές φορές μένουν στο επίπεδο της λέσχης ανταλλαγής γνωμών. Σε λίγες περιπτώσεις τα μαθήματα αυτά οδηγούν σε συλλογικές εκδόσεις. Παρά όλα αυτά υπάρχουν σήμερα μερικοί νέοι κυρίως πεζογράφοι (και λιγότεροι ποιητές), οι οποίοι προχώρησαν στην έκδοση βιβλίου τους και πολλές φορές με επιτυχία. Αναζητώντας πληροφορίες για το Μάστερ του Μητροπολιτικού είδα ότι έχουν πάρει την άδεια από το Oxford Brookes, λονδρέζικο Πανεπιστήμιο που χρόνια τώρα υποστηρίζει με επιτυχία τα μαθήματα δημιουργικής γραφής. Το δείγμα γραφής των αποφοίτων της πείθει ότι εκεί γίνεται καλή δουλειά.
