Πλαστικά και θαλάσσια ζωή  (της Μαρίζας Ντεκάστρο)

0
718

 

της Μαρίζας Ντεκάστρο

 

Φτάνει σιγά σιγά το καλοκαίρι και εκ των πραγμάτων θα εκδοθούν πολλά βιβλία για τις θάλασσες και τα πλάσματα που ζουν σ’ αυτές.

Οι φώκιες, άκακες  και ταλαιπωρημένες από τα ανθρώπινα, έχουν την τιμητική τους ως προστατευόμενο είδος.

Η Φωτούλα αγαπούσε τα πλαστικά, το εξαιρετικό εικονογραφημένο παραμύθι για μικρά παιδιά έγραψε και εικονογράφησε ο Νικόλας Ανδρικόπουλος.

Η Φωτούλα, είναι μια φώκια που τρελαινόταν για τα πλαστικά. Με την ποικιλία και τα χρώματά τους-ποτήρια, μπουκάλια, μπάλες, καλαμάκια, σακούλες- επινοούσε ένα σωρό καινούρια παιχνίδια! Και κάθε μέρα μακάριζε την τύχη της: Τι όμορφη που είναι η ζωή με τα πλαστικά! Μέχρι που συνέβη το κακό: μπλέχτηκε στα ίδια της τα παιχνίδια, γιατί τακτική καθώς ήταν αποφάσισε να τα χώσει όλα σε ένα δίχτυ και μπερδεύτηκε κι η ίδια.

Η Φωτούλα θαμπώνεται, όπως τα αληθινά παιδιά, από τα ευτελή καλαμπαλίκια και με φαντασία τα μετατρέπει σε υπέροχα παιχνίδια.

Παρακολουθούμε λοιπόν τη Φωτούλα, η οποία σαν όλα τα φυσιολογικά παιδιά, βαριέται να ακούει τις χρήσιμες συμβουλές της μαμάς της και θέλει μόνο να παίζει με τις φίλες της και μετά να τρέχει στην αγκαλιά της για χάδια και φιλιά. Και την πατάει…

Σ’ αντίθεση με πολλά βιβλία τα οποία με δασκαλίστικο τρόπο, και κατ’ επέκταση απεχθή διδακτισμό (Παιδιά, το πρόβλημα είναι πιο σοβαρό απ’ ό,τι νομίζετε…) ασχολούνται με επίκαιρα ζητήματα όπως η ρύπανση των θαλασσών, βιβλία όπου ο ενήλικος (δάσκαλος, παππούς, κλπ) κουνάει το δάχτυλο στους ήρωες των βιβλίων (συνήθως παιδιά αλλά και ζωάκια και ψάρια και θαλασσινά) και φυσικά στους αναγνώστες προσπαθώντας να τους κάνουν να καταλάβουν τη σημασία των καθαρών θαλασσών και την προστασία των θαλάσσιων πλασμάτων, ο Νικόλας Ανδρικόπουλος οδηγεί μαλακά το παιδί ώστε να να σχηματίσει άποψη για το θέμα. Το παραμύθι που έγραψε μιλάει με λόγια και εικόνες που δεν χρειάζονται επεξηγήσεις!

Διάβασα το βιβλίο σ’ ένα τετράχρονο κοριτσάκι. Πολλές φορές καθώς της διαβάζω χρειάζεται να εξηγήσω. Αυτή τη φορά με πρόλαβε, αφού στο τέλος αποφάνθηκε με σοβαρότητα: «Δεν πρέπει να πετάμε πράγματα σ τη θάλασσα». Όταν ρώτησα πού το ξέρει και αν το είπε η δασκάλα στον παιδικό σταθμό, μου απάντησε έκπληκτη: «Μα, εγώ το σκέφτηκα!»

Τι συνέβη εδώ; Αποκαλύφθηκε αυτό που χαρακτηρίζει τα σωστά γραμμένα παιδικά βιβλία,  ότι δηλαδή μια καλογραμμένη ιστορία χωρίς πομπώδεις διδαχές (Το σωστό είναι να…, Πρέπει να…, Τώρα που μάθατε πολλά μέσα από τα βιβλία σας…) και στερεότυπα (Παιδιά μπορείτε να σώσετε τον κόσμο…), αξίζει χίλιες φορές περισσότερο από εκατό καλοπροαίρετους και ευαίσθητους ανθρώπους οι οποίοι νομίζουν ότι επειδή αγαπούν αυτό που κάνουν ξέρουν να γράφουν και παιδικά βιβλία!

Δίπλα σ’ αυτό το παραμύθι, που παρουσιάζει ένα από τα προβλήματα που δημιουργούνται στο θαλάσσιο οικοσύστημα από την πλημμύρα των πλαστικών, πολλά ακόμα βιβλία γνώσεων στοιχειοθετούν ανάλογα περιβαλλοντικά θέματα. Η παράλληλη ανάγνωσή τους μαθαίνει στους μικρούς αναγνώστες ότι, πολλές φορές τα παραμύθια, μόνο παραμύθια δεν είναι!

 

 

INFO

Νικόλας Ανδρικόπουλος

Η Φωτούλα αγαπούσε τα πλαστικά

Εκδ. Πατάκη, 2020

 

 

Liz Gogerly

Σώσε τον πλανήτη!

Εικ. Miguel Sanchez

Μτφρ. Μάρω Ταυρή

Εκδ. Μεταίχμιο 2020

 

Combres Elisabeth

Οικολογία, 40 ακτιβιστές

Εικ. Veronique Joffre

Μτφρ. Αριστέα Κομνηνέλλη

Εκδ. Μίνωας, 2020

 

Michelle Lord

Το χάος που δημιουργήσαμε

Εικ. Julia Blattman

Μτφρ. Ντίνα Γεωργούλια

Εκδ. Άγκυρα, 2019

 

Jess French

Πού πάνε όλα αυτά;

Μτφρ. Ιλάειρα Διονυσοπούλου

Εκδ. Διόπτρα, 2020

 

Προηγούμενο άρθροΗ επιστροφή των νεκρών (της Βαρβάρας Ρούσσου)
Επόμενο άρθροΣταύρος Ζουμπουλάκης: Η πιο δύσκολη συμφιλίωση, αυτή με τον εαυτό μας (συνέντευξη στην Αλεξάνδρα Σαμοθράκη)

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ