ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ ΠΡΙΝ ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ
Εγώ, ο Jan Markezic, συνεργός ορχήστρας μετάλλων, αναλαμβάνω ευθύνες επαγγελίας και συρραφής χεριών. Αναζητώ την κοντινότερη ευθεία.
Αυτός, ο Alberto Fildiccini, η αυθεντική ορχήστρα μετάλλων, αναλαμβάνει ευθύνες παραλληλίας και παραγραφής ιδεών. Αναζητά την μακρύτερη θεωρία.
Οι φίλοι, συμφοιτητές και συνάδελφοι παρουσιάζουν τις ακαδημαϊκές σημειώσεις του Jan και υπογράφουν πάντα μέσω τρίτων.
ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ
Ήμασταν στην ανάλυση της δεύτερης κούπας καφέ του Αλμπέρτο όταν του είπα πως πείνασα. Επανέλαβε πως η τροφή είναι κοινωνική κατασκευή των άθεων, αλλά εγώ επέμεινα ν’ ανάψει την κουζίνα. Σηκώθηκε και πάτησε το κουμπί της τηλεόρασης. Αμέσως άνοιξε μια υποδοχή κάτω απ’ την οθόνη γεμάτη αστρόσκονη. Την μάζεψε και την έριξε στον καφέ μου. Τι με κοιτάς, είπε, δεν υπάρχει τίποτα θρεπτικότερο. Γι’ αυτό πάτησε ο άνθρωπος στο φεγγάρι.
Η ΤΕΧΝΗ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ
Κάποτε άρχισε να βρέχει. Ο Αλμπέρτο κάθησε στο πιάνο. Η βροχή θα κατεβάσει κάτω τα ψάρια, είπε. Και τα ψάρια βλέπουν στο σκοτάδι. Και τα ψάρια τρώνε ό,τι μικρό βλέπουν. Σε λίγο τα νερά μπαίνανε μέσα, εγώ ανέβηκα στο τραπέζι. Η νύχτα είναι μικρή μα η τέχνη είναι μεγάλη, είπε ο Αλμπέρτο. Τα νερά φτάνανε τώρα στο στόμα του. Η νύχτα είναι μικρή μα η τέχνη είναι μεγάλη, συνέχιζε ο Αλμπέρτο• ώσπου η μουσική σταμάτησε και βγήκανε τα ψάρια.
ΠΕΙΡΑΜΑ ΑΦΗΣ
Μια νύχτα ο Αλμπέρτο με κάλεσε στο υπόγειό του, όπου έκανε ένα πείραμα για την διπλωματική του. Η αφή είναι η πιο εξελιγμένη αίσθηση, είπε, όλα αυτά εδώ αγνοούνται από το μάτι στην έλλειψη φωτός. Αλμπέρτο, όλα αυτά εδώ αγνοούνται και στην έλλειψη ανθρώπου. Την επόμενη νύχτα επανέλαβε το πείραμα γεμίζοντας το δωμάτιο με ερωμένες του. Η αφή είναι η πιο πρωτόγονη αίσθηση, μου είπε. Αφαιρώντας την, μέσα σε μια ώρα επανέλαβα δέκα χρόνια αλώβητος.
ΘΗΛΥΚΟΜΟΡΦΑ ΑΓΓΕΙΑ
Ο Αλμπέρτο είχε στον κήπο του τρία αγάλματα γυναικών. Στο ένα έλειπαν τα χέρια, στο άλλο έλειπαν τα πόδια, το τρίτο δεν είχε λεπτομέρειες. Ο χρόνος έρωτα, είπε, είναι ο χρόνος γλυπτικής του ειδώλου. Ο τρόπος είναι η ευκρίνεια των λεπτομερειών του. Απ’ αυτές εδώ τόσο πρόλαβα να μάθω, τόσο πρόλαβα να φτιάξω. Ίσως να βοηθούσε μόνο ένα, του είπα, μόνο ένα με ζεστό πηλό και χωρίς κεφάλι. Έχω ήδη ένα τέτοιο, είπε, σε θερμοκρασία αίματος ακόμα.
*
Μικρό Βιογραφικό
Ο Πέτρος Σκυθιώτης γεννήθηκε το 1992 στη Λάρισα. Σπούδασε Παιδαγωγικά. Έχει εκδώσει μία ποιητική συλλογή, τη Συνθήκη ισορροπίας (Εκδόσεις Θράκα, 2014). Φέτος συμμετείχε στο 2ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών, στο πλαίσιο της 12ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης.
