Πέθανε χθες 31 Μαίου σε ηλικία 79 ετών η ποιήτρια και φιλόλογος Άντεια Φραντζή. Η Καλλιόπη – Άντεια Φραντζή γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα. Ήταν απόφοιτος του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος ( Pierce College). Σπούδασε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και ήταν διδάκτωρ της Νεοελληνικής Φιλολογίας με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Παρίσι ΙV στην Σορβόννη. Δίδαξε Νεοελληνική Λογοτεχνία στο τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1985-2012).
Συνεργάστηκε με το τμήμα Θεάτρου του ΑΠΘ και διετέλεσε προσκεκλημένη καθηγήτρια στο Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Κύπρου. Εργάστηκε ερευνητικά στο New York University και στο Columbia University της Νέας Υόρκης, Η.Π.Α..
Πρωτοδημοσίευσε ποίηση το 1975. Είχε δημοσιεύσει οκτώ ποιητικά βιβλία (και μια συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων της, το 2010), ένα βιβλίο για παιδιά, καθώς και τόμους με άρθρα, φιλολογικές μελέτες, κριτικές εκδόσεις και μεταφράσεις από τα αγγλικά. Μετά το 1975 υπήρξε συστηματική συνεργάτις του περιοδικού “Αντί”. Από το 1995 έως το 2008 συμμετείχε στην οργανωτική επιτροπή και συντόνισε την έκδοση Aίμος. Ανθολογία Βαλκανικής Ποίησης, (6 τόμοι στις εξής γλώσσες: αλβανικά, βοσνιακά, βουλγαρικά, ελληνικά, ρουμανικά, σερβικά), εκδ. «Φίλοι του περιοδικού Αντί».
Ήταν μέλος του Σωματείου «Θεατρική Συντεχνία», της «Εταιρείας Συγγραφέων», της Πολιτιστικής Εταιρείας «Οι φίλοι του περιοδικού Αντί», της μη κερδοσκοπικής Εταιρείας «Μανόλης Αναγνωστάκης» και των « Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας».
της φυγής
Μαζεύω τώρα τα χαρτιά, τα βιβλία,
τα όνειρα δεν ξέρω πού να τ’ ακουμπήσω.
Να τα κάψω θα μείνουν οι στάχτες τους
να στοιχειώνουν τις νύχτες μου.
Το φεγγάρι θ’ ανοίγει τις σκόρπιες σελίδες θα φωτίζει τα όνειρα θα γίνουν άγνωστες όλες οι λέξεις.
Όποιο χαρτί και να σκίσω
όποιο βιβλίο και να σβήσω
‘αρρητα όνειρα θα τριγυρίζουν φαντάσματα τις μέρες και τις νύχτες μου.
Θα με σκοτώσουν ή θα τα σκοτώσω.
