της Χριστίνας Σανούδου
O M. ζει μια συμβατική, προβλέψιμη ζωή, όμως μια μέρα κάτι γύρω του- ή μήπως μέσα του;- αλλάζει ριζικά. Ένα παράξενο όνειρο τον αναστατώνει χωρίς προφανή εξήγηση, μια μαϊμού τον συνοδεύει στο σινεμά, ένας ηλικιωμένος άγνωστος τον συμβουλεύει να πέσει «με τα μούτρα στις φλόγες» και όλα όσα αποτελούσαν την καθημερινότητα του καταρρέουν ένα ένα, ώσπου δεν έχει πια τίποτα να χάσει. Ένα τρένο θα τον πάρει μακριά από την πόλη των παιδικών του χρόνων και η γνωριμία του με τον παρορμητικό Ντιν θα του αποκαλύψει έναν κόσμο όπου τα πάντα είναι πιθανά, ακόμα και η πληρότητα… για όσο διαρκεί.
Ο αναγνώστης δεν θα δυσκολευτεί καθόλου να αναγνωρίσει ομοιότητες με τον θρυλικό Ντιν Μοριάρτι (έναν από τους κεντρικούς χαρακτήρες του Τζακ Κέρουακ, στο μυθιστόρημά του Στον Δρόμο) στην προσωπικότητα του Ντιν, κι αυτό ακριβώς επιδιώκει ο πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας Παναγιώτης Τσίτος με το πρώτο του βιβλίο, τη νουβέλα «Η Γη τρέχει πιο γρήγορα»: Να μοιραστεί μαζί μας την αγάπη του όχι μόνο για τον Τζακ Κέρουακ και την Μπιτ λογοτεχνία, αλλά και για τη φιλοσοφία του Νίτσε και του Καμύ, τα γραπτά του Μπουκόφσκι και του Κάφκα, τις ταινίες του Ντέιβιντ Λιντς, τους αυθόρμητους μουσικούς αυτοσχεδιασμούς, την Αμερική των αέναων περιπλανήσεων από το Νόρθπορτ του Λογνκ Άϊλαντ (όπου προσπάθησε να «κρυφτεί» ο Κέρουακ μετά την απρόσμενη επιτυχία του «Στο Δρόμο») έως το Ίντεν, όπου ο Μ. και η τρυφερή Ρόουζι στήνουν τον μικρό, εφήμερο παράδεισο τους.
Βασική κινητήριος δύναμη του Μ. είναι το υπαρξιακό κενό μέσα του, και η απεγνωσμένη αναζήτηση του για νόημα τον οδηγεί αργά και σταθερά προς την αυτοκαταστροφή, στην οποία συμπαρασύρει κι όσους τολμούν να τον αγαπήσουν. Ωστόσο το ταξίδι του θα το ζήλευε κάθε έφηβος με τάσεις φυγής και πιθανότατα αρκετοί μεσήλικες που υποφέρουν από ανομολόγητη πλήξη. Μόνο η απώλεια και η καταστροφή, μας λέει ο συγγραφέας, μπορούν να μας οδηγήσουν στην αυτοανακάλυψη, την ελευθερία και την πραγματική δημιουργία- αν αφεθούμε στη ροή των γεγονότων που έτσι κι αλλιώς δεν ελέγχουμε, αν γίνουμε ένα με το κενό, τότε θα συνειδητοποιήσουμε πως δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από «μια χούφτα αστερόσκονη».
Παρότι είναι μόλις 27 ετών, ο Παναγιώτης Τσίτος έχει βουτήξει στα βαθιά της υπαρξιακής φιλοσοφίας και τα ερωτήματα, που θέτει, φωλιάζουν μέσα στους περισσότερους από εμάς, ακόμα κι αν έχουμε κατορθώσει να τα αποσιωπήσουμε. Η ποιητική, χειμαρρώδης αφήγηση του δεν γίνεται ποτέ φλύαρη, ούτε φλερτάρει με το παραλήρημα- όπως συμβαίνει σε ουκ ολίγους εκπροσώπους του Μπιτ κινήματος- ενώ η πλοκή του διατηρεί την συνεκτικότητα της ακόμα κι όταν η ρεαλιστική απεικόνιση της πραγματικότητας δίνει την θέση της στον σουρεαλισμό.
Γεννημένος στην Αθήνα, ο συγγραφέας εξοικειώθηκε από μικρή ηλικία με την κλασική λογοτεχνία πριν μυηθεί στα μυστικά της Μπιτ γενιάς, των «καταραμένων» ποιητών και των υπαρξιστών και μετανιτσεϊκών φιλοσόφων. Ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές του στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, ενώ το 2019 συμμετείχε στον συλλογικό τόμο «Ο άνθρωπος και τα άλλα ζώα» (εκδ. Παπαζήση) με το δοκίμιο «Προς μια φιλοσοφική επαναδιαπραγμάτευση της έννοιας του ανθρώπου. Η περίπτωση του Peter Sloterdijk».
Παναγιώτης Τσίτος, Η Γη τρέχει πιο γρήγορα, Βακχικόν
Βρες το εδώ
