της Έλενας Χουζούρη
«Τραγούδια του δρόμου, της νύχτας, του πάθους, του απαγορευμένου, της εσωτερικής παρανομίας, του έρωτα, της απελπισίας. Τραγούδια υπέροχα, μελαγχολικά, με ραγισμένες λέξεις, χωρίς προσχήματα, εκτεθειμένα, απροστάτευτα, μοναχικά τραγούδια, τόσο τρυφερά όσο το σώμα ενός άγνωστου νεαρού που χορεύει ζειμπέκικο». Μ’ αυτά τα λόγια ο σκηνοθέτης Γιάννης Σκουρλέτης των, καινοτόμων Bijoux de Cant, δίνει το στίγμα των, σχεδόν άγνωστων, τραγουδιών του Μάνου Χατζιδάκι που αποτελούν τρία έργα του τα οποία για πρώτη φορά θα ερμηνευτούν στην Εναλλακτική Σκηνής της ΕΛΣ. Πρόκειται για Τα τραγούδια της αμαρτίας πάνω σε ποίηση του Ντίνου Χριστιανόπουλου και του Γιώργου Χρονά, τα οποία είχαν ακουστεί για πρώτη φορά το 1995, στην παράσταση Ενός λεπτού σιγή, από την Ομάδα Εδάφους του Δημήτρη Παπαιωάννου και μουσική του Γιώργου Κουμεντάκη. Το 1993, δύο χρόνια πριν τον ξαφνικό θάνατο του, ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκις μιλώντας για αυτά τα τραγούδια τα χαρακτήριζε ως «μια πολύχρωμη τοιχογραφία που περιέχει ποιήματα του Ντίνου Χριστιανόπουλου και ένα του Γιώργου Χρονά, βυζαντινές υμνωδίες, λαικούς ρυθμούς και μια στρατιωτική μπάντα που παίζει επίμονα το Ειδύλλιο του Ζήγκφριντ του Βάγκνερ». Στη συνέχεια αφιέρωνε αυτό το έργο «σ’ όσους μπορούν ακόμη να διαβρωθούν από τη Μουσική και το Τραγούδι»! Λόγια που μόνον ο Μάνος Χατζιδάκις θα μπορούσε να εκφράσει, λόγια που διαχρονικά ηχούν ως πρόκληση και πρόσκληση στους, τεχνολογικά αποστασιοποιημένους και διαμεσολαβημένους από οθόνες, καιρούς μας. Αλλά και για τον δεύτερο κύκλο των άγνωστων έως σήμερα τραγουδιών του με τον τίτλο Κοινός βίος έχει αφήσει την παρακαταθήκη του ο Μάνος Χατζιδάκις πληροφορώντας μας ότι είναι «ένα έργο πάνω σε μια ποιητική ιδέα μου, που χρησιμοποιώντας ποιήματα του Γιώργου Χρονά σχηματίζεται ένα ειδικό κλίμα διαφορετικού κοινού βίου, ποιητικά τοποθετημένου, με περιγραφές ακριβού κινηματογράφου. Έχουν γραφεί τέσσερα τραγούδια, μα ολόκληρο το έργο μένει ανολοκλήρωτο». Πάντα με τον μοναδικό, δικό του τρόπο- διακρίνεται μάλιστα και μια δοξαστική χροιά στα λεγόμενα του- μιλάει ο Μάνος Χατζιδάκις για τον τρίτο κύκλο των τραγουδιών του, Παίδες επί Κολωνώ , γραμμένο το 1977.
«ΟΙ ΠΑΙΔΕΣ» παίζουν μέσα στη γοητεία των ημιτονίων και του αναμφισβήτητου στη λαική μας μουσική διάλεκτο.
«ΟΙ ΠΑΙΔΕΣ» στον Κολωνό είναι τόσο λίγο παιδιά, χωρίς όμως να καταφέρουν να γίνουν άνδρες.
«ΟΙ ΠΑΙΔΕΣ ΕΠΙ ΚΟΛΩΝΩ» συνθέτουν ελληνικές εικόνες του έρωτα, της αθλιότητας και της απελπισίας».
Η σημείωση αυτή του Μάνου Χατζιδάκι γράφτηκε στις 4 και 5 Μαρτίου 1978.
Οι τρεις αυτοί Κύκλοι τραγουδιών του Μάνου Χατζιδάκι εντάσσονται στον γενικότερο Κύκλο τον αφιερωμένο στον αξέχαστο κορυφαίο συνθέτη που εγκαινίασε η Εθνική Λυρική Σκηνή τον περασμένο Οκτώβριο. Ερμηνεύονται τα μεν τραγούδια του Κοινού Βίου και των Παίδων επί Κολωνώ από τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, με τη συνοδεία 10μελούς μουσικού συνόλου και τα Τραγούδια της Αμαρτίας από τον Πάρι Κιμιωνή. Τον συνοδεύει στο πιάνο, ο Τίτος Γουβέλης. Συμμετέχουν χορευτές της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής της ΕΛΣ. Η καλλιτεχνική επιμέλεια είναι του Γιώργου Χατζιδάκι, η σκηνοθετική επιμέλεια του Γιάννη Σκουρλέτη, η σκηνογραφία του Κωνσταντίνου Σκουρλέτη και επί σκηνής ανεβαίνουν ο Άγγελος Αποστολίδης και ο Ντένης Μακρής.
Για όποιον λοιπόν ή όποια αισθάνεται ότι μπορεί ακόμα να… διαβρωθεί από την χατζιδάκεια ανατρεπτική ευαισθησία, τους πληροφορώ ότι οι ευκαιρίες [ημερομηνίες των παραστάσεων] είναι οι εξής: 9,10,13 και 14 Φεβρουαρίου.
