Της Ελίνας Τραιφόρου. 
I am not one of those girls
who drink insouciance and margaritas
who at night talk
to the Brooklyn guys’ bridges
who step on rainy mud
like young ballerinas
who build benches with strangers
who clap their hands
to turn them to cotton
who eat pizza slices and nachos
in pathways
who wear rock music like tights
to strengthen the night
who always have a horse
as a serene pledge
who run towards the shaky hand
with steadiness
who migrate failure
or twist it around in the mirror
who cadge cigarettes and amplifiers
who swim in money and threads
who sleep in the morning
without any rumples
who squeeze the day into a light ball
who score escapes
like golden mice
who have storerooms with clothes, free hours
and emptiness
who show their broken chain
of kisses
who change friendship
like a re-read page
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
Δεν είμαι από αυτά τα κορίτσια
που πίνουν ξενοιασιά και κοκτέιλ μαργαρίτα
που τα βράδια μιλάνε
στις γέφυρες των αγοριών του Μπρούκλιν
που τσαλαβουτάνε
σαν παιδιάστικες μπαλαρίνες
στις βρόχινες λακκούβες
που χτυπάνε με τα χέρια τον αέρα
να γίνει βαμβάκι
που τρώνε πίτσα και νάτσος στα στενά
που φοράνε καλσόν τη ροκ μουσική
για να τεντώνουν τη νύχτα
που έχουν ένα άλογο πάντα
για ενέχυρο γαλήνης
που τρέχουν στο τρεμάμενο χέρι
με σιγουριά
που ξενιτεύουν την αποτυχία
ή την αναποδογυρίζουν στον καθρέφτη
που κάνουν τράκα τσιγάρα και ενισχυτές
που κολυμπάνε στο χρήμα και στο νήμα
που κοιμούνται τα πρωινά
χωρίς να τσαλακώνονται
που τσαλακώνουν τη μέρα σε ελαφριά μπάλα
που σκοράρουν αποδράσεις
σαν χρυσαφί ποντίκια
που έχουν αποθήκες ρούχων, κενών ωρών και κενότητας
που δείχνουν σπασμένες αλυσίδες
από φιλιά
που αλλάζουν τη φιλία
σαν σελίδα δεύτερης ανάγνωσης
**********************
I am a Mexican
with acid hair
with eagles on my feet
with a broken umbrella for a totem
with a phone for a straw hut
clothes heavy from the rain
the cleaner swipes some dreams
at the metro in Harlem
Tea, maybe an English student
lost in a stuck air balloon
from Reading
with the book of difference and repetition
Or maybe an African woman
with swollen feet
and lips that bleed
doing voodoo to the rats at midnight
And sometimes an Asian girl
at Washington park
looking down with a magnifying glass
asking for the closest station
to the cheap Buddha
Or a vague painting
one of those never framed at museums
I am wilderness
with red branches and purple leaves
panther nails
with flowery shouts
from bags of garbage, shopping
and homeless pillows
plastic curses touching the body
the excess and the zero
of the soul on 5th avenue
magnet for the mind’s freezer
with 9 automatic pilots downtown
***************************
Εγώ είμαι μια Μεξικάνα με μαλλιά όξινα
και αετούς στα πόδια
με τοτέμ μια χαλασμένη ομπρέλα
με αχυρένια καλύβα ένα τηλέφωνο
ρούχα βαριά βρεγμένα
σκουπίζει κάτι όνειρα η καθαρίστρια
στον υπόγειο του Χάρλεμ
Τσάι, ίσως Αγγλίδα φοιτήτρια
χαμένη σ’ενα αερόστατο
από το Ρέντινγκ
με το βιβλίο της διαφοράς και επανάληψης
Ή πάλι Αφρικάνα
με πρησμένα πόδια
και χείλια που ματώνουν
κάνοντας βουντού τα μεσάνυχτα
στους αρουραίους
κι άλλοτε λανθασμένη Βιετναμέζα
στο πάρκο Ουάσινγκτον
με χαμηλό βλέμμα και μεγεθυντικό φακό
ρωτώντας για τον πιο κοντινό σταθμό
του φτηνού Βούδα
Ή ένας πίνακας αόριστος
από αυτούς που δεν θα κρεμάσει
κανένα μουσείο
αγρίμι είμαι
με κόκκινα κλαδιά και μωβ φύλλα
νύχια του πάνθηρα
με άνθη κραυγές από σακούλες σκουπιδιών,
αγορών και μαξιλάρια αστέγων
πλαστικές κατάρες να αγγίζουν το σώμα
το περίσσιο και το μηδενικό της ψυχής
στην 5η λεωφόρο
μαγνήτης για τον καταψύκτη του μυαλού
με 9 αυτόματους πιλότους προς τα νότια
**************************
I am an athlete
with cut wrists and fallen stars
you used to read my world in my skin
now in the world of big investments
I borrow a cloudy sky
hands turn blue in the darkness
signs of blurry love
I talk to Chagall and a diet coke
with sweaty hair
under my Brixton hat
at the centre of economy
I hold a numb desire
and nothing is ever as you expect it
cupid is a disorientated tourist
who always carries a complex map
and a camera
with fixed boring frames
but somewhere in the background
a tired presence moves his head
remember that
and the sellers offer rolex imitations
at Canal street
as I pass them by with a mark
on my shoulder
tattoo of pain
maybe it is because I bet on the red
while black stands before me
roulette the heart’s fate
of a losing game
************************
Είμαι μια αθλήτρια
με κομμένες φλέβες και πεφταστέρια
κάποτε στο δέρμα μου διάβαζες τη γη μου
τώρα στη χώρα των μεγάλων επενδύσεων
δανείζομαι μια κάπνα ουρανό
μπλεδιάζουν τα χέρια στο σκοτάδι
σηματοδότες αχνού έρωτα
συνομιλώ με τον Σαγκάλ και μια κόκα κόλα διαίτης
με ιδρωμένα μαλλιά
στο γείσο του Μπρίξτον μου
στο κέντρο της οικονομίας
βαστάζω μια σύνδεση μουδιασμένη
κι όλα ποτέ δεν έρχονται όπως τα περιμένεις
η αγάπη είναι ένας αποπροσανατολισμένος τουρίστας
που μόνιμα αγκαλιάζει έναν σύνθετο χάρτη
και μια φωτογραφική μηχανή
με στημένα στιγμιότυπα ανούσια
αλλά κάπου στο βάθος γέρνει το κεφάλι της
μια κουρασμένη παρουσία
αυτό να το θυμάσαι
κι οι μαύροι πουλάνε απομιμήσεις ρόλεξ
στην Κανάλ Στριτ
όσο εγώ προσπερνώ μ’ενα σημάδι
στον ώμο μαυρισμένο
τατουάζ πόνου
είναι ίσως επειδή ποντάρω πάντα στο κόκκινο
ενώ μπροστά μου απλώνεται το μαύρο
ρουλέτα καρδιά με παίρνεις
σ’ενα παιχνίδι νικημένου
*************************
I am sending you a card
with falling eye lashes
unfound wishes
inside this beast
various windows
various left bodies
they are all mine
dead untouched projections
and I am so old
from collecting silent sunrays
in these small iron boxes
and endless lines lines lines
the same calm seas
where inside longing roughens
and the ink bruising
the fingerprint
and you somewhere with endless
lines lines lines
the same rough seas
where longing quietens
How much God is spare in the universe for you
or how much universe is spare in God for me
or how many passages are spare for us to meet
accidentally
without the elbow of bewilderment
without a fight for exit
nothing material
just memory giving its gift
spear of response
behind foggy lights
and as these bones rust
the keys of faith will shine
unlocking the image
of the familiar unknown girl
I was for a minute
when you asked for help
with a coat missing
trembling in the snow
like the boy with the last matches
****************************
Σου στέλνω μια κάρτα
από πεσμένα βλέφαρα
χαμένες ευχές
μέσα στο μεγαθήριο
πολλαπλά παράθυρα
πολλαπλά παράταιρα σώματα
δικά μου όλα είναι
νεκρές ανέγγιχτες προεξοχές
και γέρασα απότομα
να μαζεύω τόσες βουβές ηλιαχτίδες
μέσα σε στενά κουτιά σιδερένια
κι αμέτρητες γραμμές γραμμές γραμμές
ίδιες απαράλλαχτες ήρεμες θάλασσες
που μέσα τους αγριεύει η επιθυμία
και το μελάνι να μελανιάζει το αποτύπωμα
κι εσύ κάπου σε αμέτρητες
γραμμές γραμμές γραμμές
ίδιες απαράλλαχτες άγριες θάλασσες
που μέσα τους ηρεμεί η επιθυμία
Πόσος θεός περισσεύει στο σύμπαν για σένα
ή πόσο σύμπαν περισσεύει στο θεό για μένα
ή πόσα σταυροδρόμια περισσεύουν για μας τυχαία
χωρίς τον αγκώνα της έκπληξης
χωρίς τον αγώνα για έξοδο
καμιά ύλη
μονάχα η μνήμη να δωρίζει
το δόρυ της ανταπόκρισης
πίσω από τα φώτα της ομίχλης
κι όσο σκουριάζουν τούτες οι κλειδώσεις
τόσο θα λάμπουν τα κλειδιά της πίστης
να ξεκλειδώνουν την εικόνα
όταν ήμουνα για λίγο
το οικεία άγνωστο κορίτσι
που ζήτησες για βοήθεια
με λειψό πανωφόρι
τρέμοντας στο χιόνι
σαν το αγόρι με τα τελευταία σπίρτα
