της Αλεξάνδρας Σαμοθράκη
Σε άρθρο της Rebecca Rukeyser στην Guardian αναφέρονται «με μπρίο δέκα ενδιαφέροντα βιβλία για το τι μπορεί να πάει στραβά σε ένα νησί», όπως η Φόνισσα του Παπάδ και η Αστυνομία της Μνήμης της Yoko Ogawa. Για όνομα! Μόνο εγώ γράφω με μπρίο και μόνο εγώ σας βρίσκω στο πιτς φιτίλι δέκα βιβλία για πράγματα που πάνε όντως πολύ πολύ στραβά σε ένα νησί.
- Ροβινσώνας Κρούσος (Daniel Defoe): Το απόλυτο must της νησιωτικής ταλαιπωρίας -κακομαθημένος νεαρός αγνοεί τις νουθεσίες της οικογένειας του και μπαρκάρει για να ναυαγήσει όχι μια, αλλά δυο φορές, παραμένοντας μακρυά από τον πολιτισμό 28 χρόνια. Όταν επιτέλους ανακαλύπτει μια ανθρώπινη πατημασιά, οι ελπίδες του, και παρολίγον ο ίδιος, κατακρεουργούνται καθώς αυτή προέρχεται από μια ομάδα ντόπιων κανίβαλων (ή τον σύλλογο ξενοδοχοϋπαλλήλων Ηρακλείου, δεν θυμάμαι ακριβώς) που επιθυμούν να τον σερβίρουν για βραδινό. Δραπετεύει σώζοντας παράλληλα και έναν ιθαγενή που βαφτίζει Παρασκευά, μυεί στον χριστιανισμό και τελικά παίρνει μαζί του όταν επιστρέφει στην Αγγλία. Μακράν οι χειρότερες διακοπές – εντάξει να επιστρέψεις με διακοποδάνειο ή με μύκητες, άντε και με κανένα αφροδίσιο, αλλά με ολόκληρο νεοφώτιστο;
- Ιουράσιο Πάρκο (Michael Crinchton): Βλαμμένος πολυεκατομμυριούχος αναδομεί δεινόσαυρους από το DNA τους και ανοίγει με αυτούς ένα θεματικό πάρκο. Ειλικρινά τι θα μπορούσε να πάει στραβά; Φημολογείται πως ο Στήβεν Σπίλμπεργκ που έκανε το βιβλίο ταινία το 1993 ακόμη δεν έχει τελειώσει να μετράει τα κέρδη του.
- Ο Άρχοντας των Μυγών (William Golding/ Διόπτρα): Όταν λέμε «σπιράλ βίας» τρία πράγματα μου έρχονται στο μυαλό: το φιδάκι για τα κουνούπια που είναι αδύνατον να ξεχωρίσεις από το σιαμαίο διδυμάκι του χωρίς να το σπάσεις, η φάτσα της επιμελήτριας που δεν κατάφερε να ξεφορτωθεί τη γενική πληθυντικού «των μυγών», και το ίδιο βιβλίο του Golding όπου ένα αεροπλάνο φορτωμένο με Αγγλάκια πέφτει σε ένα τροπικό νησί. Στην αρχή όλα φαίνονται ονειρικά, όπως όταν μόλις φτάνεις στο all inclusive. Τα αγοράκια οργανώνονται και αποκτούν αρχηγό. Οι φήμες πως ένα τέρας κυκλοφορεί στο νησί οδηγούν σε αυξανόμενα βίαια περιστατικά, όπως στον βραδινό μπουφέ του all inclusive: εκ των πραγμάτων δεν αντέχεις να φας άλλο, ούτε αντέχεις όμως και να αφήσεις τόσο φαγητό να πάει χαμένο και έτσι καταφεύγεις σε πρωτάκουστες κτηνωδίες που σε κάνουν να χάσεις την πίστη σου στην φωτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης
- Η Τρικυμία (William Shakespeare/Κάπα Εκδοτική): Πολύ πριν το island hopping γίνει μόδα, ο έκπτωτος Δούκας του Μιλάνου-μάγος-αυταρχικός πατέρας Πρόσπερο Παπαδόπουλος και η κορούλα του Μιράντα, ναυαγούν σε ένα νησί της Μεσογείου. Από αγνή μνησικακία ο Πρόσπερο χρόνια αργότερα δημιουργεί μια τρικυμία που κάνει τον σφετεριστή αδελφό του και τη συνοδεία του επίσης να ναυαγήσουν στο ίδιο νησί. Ο Πρόσπερο έχει στη δούλεψη του ένα ισχυρότατο απορρυπαντικό για πλύσιμο ρούχων, το Ariel, και έναν καλό ταλιμπάν -τον Κάλιμπαν. Ναι, το ξέρω πως είναι θεατρικό, αλλά τα πράγματα πήγαν τόσο στραβά (τουλάχιστον για τους κακούς χαρακτήρες) σε αυτό το νησί, που η γκαντεμιά πήρε σβάρνα και τον ίδιο τον Σαίξπηρ -αυτό ήταν το τελευταίο του έργο.
- Το Νησί (Victoria Hislop/Ψυχογιός): Σαν το Ιουράσιο πάρκο αλλά με λεπρούς αντί για δεινόσαυρους -φαντάζομαι δεν χρειάζεται να σας περιγράψω την πασίγνωστη πλέον ιστορία με πρωταγωνίστρια το νησάκι της Σπιναλόγκα, προς και από το οποίο κωπηλατούσε ακατάπαυστα και εξαιρετικά αργά ο Στέλιος Μάινας. Κατά τη γνώμη μου, αυτή είναι η μεγαλύτερη παράλειψη από την λίστα της Guardian, καθώς πρόκειται για τη μοναδική περίπτωση που αυτό που μπορεί να πάει στραβά στο συγκεκριμένο νησί είναι η ίδια σου η μύτη.
- Η Υπέροχη Φίλη Μου – Τετραλογία της Νάπολης (Έλενα Φεράντε/Πατάκης): Η ιστορία δυο κοριτσιών -της χαμηλών τόνων Λενού και της χαρισματικής Λίλας- από την τρυφερή ηλικία των έξι. Όπως όλες οι σωστές καλές φίλες είναι ερωτευμένες με το ίδιο αγόρι τον σοφιστικέ Νίνο Σαρατόρε. Φανταστείτε λοιπόν την αποστροφή της Λενού όταν ,έφηβη, κατά τον παραθερισμό των κοριτσιών στην Ίσκια, περνάει μια βραδιά χαριεντιζόμενη, παρά τη θέλησή της, με τον γυναικά πατέρα του Νίνο, τον Ντονάτο. Οι τύψεις που νιώθει στη συνέχεια οφείλονται σε μεγάλο βαθμό και στο γεγονός ότι σε ένα βαθμό είχε απολαύσει την προσοχή του ώριμου άνδρα. Πολύ πριν την επικράτηση του metoo, αυτό που οι παλαιότεροι έλεγαν «Πιάστα και βράστα».
- Πιάσε τον Λαγό (Lana Bastasic/ Gutenberg): Η ιστορία δυο κοριτσιών: η μια χαμηλών τόνων (Έλενα) και η άλλη χαρισματική (Λεϊλά) -όχι δεν έχω κάνει copy paste από το προηγούμενο. Πρόκειται για ένα road trip προς αναζήτηση του χαμένου αδελφού της δεύτερης και καψούρας της πρώτης από την Βοσνία και Ερζεγοβίνη προς τη Βιέννη, με ταυτόχρονα φλας μπακ όπου η Έλενα μας αφηγείται το παρελθόν της φιλίας τους. Μιας φιλίας που διακόπηκε απότομα όταν η Λεϊλα, κατά τη διάρκεια των διακοπών τους σε ένα νησί, έκανε μια μακάβρια πλάκα στην Έλενα. Ευρωπαϊκό Βραβείο στην Bastasic και από τα καλύτερα βιβλία που κυκλοφόρησαν το 23 στα ελληνικά.
- Ο Δικός της Καθρέφτης (Γεωργία Συλλαίου/Πόλις): Όχι, δεν είναι διαφήμιση για Ajax για τα τζάμια, ο τίτλος δεν συνεχίζεται με το «είναι αστραφτερότερος» όπως νόμιζα αρχικά. Η ιστορία δυο αδελφών, της Στέλλας και της Ερμιόνης, και της χαρισματικής ξαδέλφης τους Νόρας. Όταν ο πατέρας της τελευταίας πεθαίνει βιαίως, οι κοπέλες φυγαδεύονται για λίγο στη Σαμοθράκη, πριν ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου και τις πάρει και τις σηκώσει και τις τρεις. Βραβείο Αναγνώστη 2023 για τη Συλλαίου και ηθικό δίδαγμα : κορίτσια, βλέπετε το μοτίβο στα τρία προαναφερθέντα βιβλία: αν έχετε χαρισματική φίλη/ξαδέλφη, μην πηγαίνετε σε νησιά μαζί της.
- Μικρά Αγγλία (Ιωάννα Καρυστιάνη/ Καστανιώτης): Θα μου πείτε, εντάξει να μην πάω στα νησιά με την χαρισματική, αλλά τι γίνεται αν γεννηθούμε στο νησί; Η Μικρά Αγγλία, απαντάει σε αυτό το ερώτημα τίμια και σταράτα. Μπορεί να διαθέτει Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος, δεν παύει όμως να είναι ένα σπαραξικάρδιο βιβλίο για τον ανεκπλήρωτο έρωτα της Όρσας με τον Σπύρο, που τελικά παντρεύεται την αδελφή της, τη Μόσχα. Μικρά Αγγλία έλεγαν κάποτε την Άνδρο, λόγω της ναυτιλίας της και, αν δεν το έχετε, διαβάσει διαβάστε το και, αν δεν είστε διαβαστεροί, τι κάνετε εδώ αλλά δεν πειράζει δείτε την ταινία του Παντελή Βούλγαρη. Ο δε Σπύρος, μετά από σύντομο γκάλοπ που διεξήχθη στον κύκλο των φιλενάδων μου, είναι ο υπέρτατος λογοτεχνικός γκόμενος -σέξυ, τολμηρός, αυτοδημιούργητος και νοσηρά αυτοκαταστροφικός λόγω του ανεκπλήρωτου έρωτά του με την Όρσα. Ο πρόωρος χαμός του διάλυσε όχι μόνο αυτήν αλλά και εμάς, τις μπανιστιρτζούδες αναγνώστριες.
- Η Αλεξάνδρα Σαμοθράκη πάει στη Λευκάδα (Εκδόσεις Summer in Greece): Αφού η κόρη μου έπαθε ηλίαση, αφού χάλασε το κομπρεσέρ στο αιρκοντίσιο του αυτοκινήτου, αφού φρακάραμε στο καλντερίμι ενός χωριού που εκτίει χρέη διπλού επαρχιακού δρόμου όπου ο ταξιτζής που ερχόταν από το άλλο ρεύμα στόλιζε στο τοπικό ιδίωμα όλους τους οδηγούς και τις μητέρες αυτών, αλλά σε λιγότερο έντονους τόνους σε κάθε αμάξι (ξεκίνησε από το κλασσικό «θα σου σεξουαλίσω τη μάνα» τρία αμάξια μπροστά μας, συνέχισε με «θα σεξουαλίσω τη μάνα του πίσω» δυο αμάξια μπροστά μας και «της μάνας σου είναι το δίπλωμα» ένα αμάξι μπροστά μας, για να καταλήξει στο «δεν χωράμε όλοι εδώ ρε παιδιά» στο δικό μας όπου και ξεσφήνωσε καθώς ο άνδρας μου με μια κίνηση αιλουροειδούς ανέβασε το αυτοκίνητό μας σε ένα παρτέρι με γεράνια για να αρχίσει δεύτερος γύρος μπινελικιών από την εκ πρώην ανατολικού μπλοκ ιδιοκτήτρια του παρτεριού που απειλούσε «θα καλέσω το αστονομία» μέχρι που ο ταξιτζής της είπε πως θα καλέσει ο ίδιος το Αλλοδαπών και αυτή την εξύβρισε στη μητρική της και τη συνέχεια τη χάσαμε γιατί ξεφρακάραμε), φτάσαμε επιτέλους στην πολυπόθητη παραλία. Εκεί λοιπόν, μας χρέωσαν €4,5 τον καφέ και €20 το…. τραπέζι! Ναι, καλά ακούσαμε και διαβάσατε… για μια παρέα 8 ατόμων η χρέωση ήταν €40 το τραπέζι, αλλά ως πατριωτάκια, μας το άφησαν €20. Στην αρχή σκεφτήκαμε να τους καταγγείλουμε στην Τουριστική Αστυνομία Λευκάδας, αλλά τελικά τους καταγγείλαμε στην Τουριστική Αστυνομία Κέρκυρας, για να έρθουν από πιο μακριά και να είναι πιο τσαντισμένοι όταν φτάσουν, περνώντας πάντα από τα Νέα Στενά των Δερβενακίων με τα πλέον δυσδιάστατα και έτοιμα για φυτολόγιο γεράνια.
