της Όλγας Σελλά
Είναι από εκείνα τα θρίλερ, που καταφέρνουν, κάθε φορά που τα βλέπουμε, να κινητοποιούν και να διατηρούν αμείωτη την αγωνία και να προκαλούν έκπληξη και αναστάτωση. Είτε το έχουμε δει ως ταινία είτε το έχουμε δει ως παράσταση. Γιατί οπωσδήποτε σε κάποια από τις δύο εκδοχές έχουμε δει το συναρπαστικό θρίλερ του Στίβεν Κινγκ «Misery»,που έγινε ταινία το 1990 σε σκηνοθεσία Ρομπ Ράινερ και σενάριο Γουίλιαμ Γκολντμαν με πρωταγωνιστές τον Τζέιμς Κάαν και την Κάθι Μπέιτς.
Και οπωσδήποτε το έχουμε δει και ως θεατρική παράσταση γιατί δεν είναι ένα απλό θρίλερ, αλλά μια συναρπαστική παραβολή για την εξουσία, την εξάρτηση, τη χειραγώγηση, τη βάσανο της δημιουργίας.
Φέτος μας καλεί να το δούμε η Έλενα Καρακούλη στη σκηνή του θεάτρου «Άνεσις», έχοντας επιλέξει τη Φιλαρέτη Κομνηνού και τον Αναστάση Ροϊλό να υποδυθούν την «νούμερο ένα θαυμάστρια» του διάσημου και ευπώλητου συγγραφέα Πωλ Σέλντον, που γοητεύει τους αναγνώστες, αλλά κυρίως τις αναγνώστριες με τις ιστορίες της Μίζερι. Όμως ο ίδιος θέλει ν’ αφήσει πίσω του αυτή την ηρωίδα και να καταπιαστεί με κάτι άλλο. Το ολοκληρώνει και έχοντας στην τσάντα του το μοναδικό αντίγραφο του νέου του βιβλίου ξεκινάει για τη Νέα Υόρκη, να το παραδώσει στην εκδότριά του. Όμως στη διαδρομή, χάνει τον έλεγχο του αυτοκινήτου. Ξυπνάει, σε άθλια κατάσταση και με αφόρητους πόνους, σ’ ένα άγνωστο σπίτι, με μια ξένη γυναίκα μέσα στο δωμάτιο. Είναι η Άννι Γουίλκς, πρώην νοσηλεύτρια όπως δηλώνει, και φανατική -«η νούμερο ένα αναγνώστριά του». Για να την ευχαριστήσει της δίνει το μοναδικό αντίγραφο του νέου του βιβλίου. Κι από εκείνη τη στιγμή ξεκινάει ο εφιάλτης του. Γιατί η Άννι Γουίλκς θέλει να διαβάζει μόνο για τη Μίζερι, γιατί «όταν διαβάζω τα βιβλία της Misery είναι σαν να είμαι ερωτευμένη. Με κάνει να θυμάμαι ότι δεν είμαι μόνη μου στον κόσμο», λέει σε μια στιγμή αποκάλυψης της συναισθηματικής της ερημιάς και γύμνιας. Για να περιφρουρήσει το αντικείμενο της επιθυμίας της γίνεται σκληρή, επιθετική, τιμωρητική, παράλογη ασφαλώς, σαδίστρια. Από εκείνη τη στιγμή παρακολουθούμε μια τρομακτική σχέση εξάρτησης, χειραγώγησης, αισθήματος επιβίωσης (γιατί ο Πωλ Σέλντον αντιδρά και παλεύει όσο μπορεί, προσπαθώντας να μην εξαγριώνει την Άννι).
Πού θα οδηγήσει αυτή η εφιαλτική «περιποίηση» από έναν άνθρωπο όπως η Άννι, που είναι φανερό ότι έχει βαριάς μορφής καθήλωση στην παιδική ηλικία; Που δεν αργεί να αποδειχθεί ότι είναι ένα διαταραγμένο πλάσμα που δεν μπόρεσε ποτέ να προσαρμοστεί στην ενήλικη ζωή και εκδικείται όσους θεωρεί ότι είναι εμπόδια στις επιθυμίες της και στο πρόγραμμά της; «Κανείς δεν είναι με το μέρος μου από τότε που πέθανε η μαμά μου», λέει και φέρεται διαρκώς όπως ένα κυκλοθυμικό κακομαθημένο, αλλά πολύ επικίνδυνο παιδί.
Είναι όμως όλα αυτά ένας εφιάλτης στον οποίο βρέθηκε χωρίς να το καταλάβει ο Πωλ Σέλντον ή μήπως όλα αυτά είναι η νέα ιστορία του; Μήπως είναι η πάλη του με τους δαίμονες της γραφής; Μήπως είναι η αδηφάγα και οδυνηρή διαδικασία της έμπνευσης;
Η Έλενα Καρακούλη μετέφερε στη σκηνή του θεάτρου «Άνεσις» τη φρίκη, την καχυποψία, τις διαρκείς εναλλαγές των καταστάσεων, την απελπισία, τη χαιρεκακία, την εκδικητικότητα, την προσπάθεια, την ελπίδα, την ίδια την αγωνία της δημιουργίας. Και έδωσε όλα τα στοιχεία του θρίλερ, του σασπένς, του μυστηρίου, της ανατροπής, δίνοντάς μας μια ακόμη ολοκληρωμένη παράσταση, μη διστάζοντας να μετακινείται κάθε φορά σε έργα διαφορετικών εποχών, ύφους και θεματολογίας. Ασφαλώς, στο ολοκληρωμένο αποτέλεσμα, συνέβαλαν και το σκηνικό και τα κοστούμια και η μουσική, και οι φωτισμοί. Και αναμφίβολα οι δύο πρωταγωνιστές της παράστασης, η Φιλαρέτη Κομνηνού και ο Αναστάσης Ροϊλός, υπηρέτησαν απόλυτα τη σκηνοθετική οπτική φέρνοντας όμως τις δικές του προσωπικότητες στην ενσάρκωση των χαρακτήρων του αλλόκοτου και τρομακτικού αυτού ζευγαριού. Η Φιλαρέτη Κομνηνού κινήθηκε με άνεση ανάμεσα στην απόλυτη κακότητα και στη χειριστική παιδικότητα, και ο Αναστάσης Ροϊλός ήταν και το θύμα και ο δημιουργός και ο άνθρωπος που με μόνο όπλο την ευφυΐα και την ελπίδα αντιμάχεται την απόλυτη παράνοια.
Το ότι ούτε μια στιγμή, όσοι ώρα βλέπαμε την παράσταση, δεν σκεφτήκαμε την κινηματογραφική εκδοχή του έργου δηλώνει χωρίς ενδοιασμούς ότι ήταν μια πρόταση που κινήθηκε με πειστικότητα, αμεσότητα και πρωτοτυπία στους δρόμους του θεάτρου.
Η ταυτότητα της παράστασης
Συγγραφέας: Στίβεν Κινγκ, Σκηνοθεσία: Έλενα Καρακούλη, Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος, Πρωτότυπη Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου, Σκηνογραφία: Εύα Μανιδάκη, Ενδυματολογία: Αλέγια Παπαγεωργίου, Φωτισμοί: Νίκος Βλασσόπουλος, Κινησιολογία: Φαίδρα Σούτου, Βοηθός Σκηνοθέτη: Ευθύμης Χρήστου, Βοηθός Σκηνογράφου: Άννα Μπίζα, Βοηθός Ενδυματολόγου: Νικολέτα Αναστασιάδου, Φωτογραφία / Trailer: Πάτροκλος Σκαφίδας, Γραφιστική Επιμέλεια: Μαύρα Γίδια, Διεύθυνση Παραγωγής: Ιωάννης Παντελίδης
Παίζουν: Φιλαρέτη Κομνηνού, Αναστάσης Ροϊλός. Στο ρόλο του Σερίφη ο Ευθύμης Χρήστου.
Θέατρο ΑΝΕΣΙΣ: Λεωφ Κηφισίας 14 & Λεωφ.Αλεξάνδρας (Μετρό Αμπελόκηποι)
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Κυριακή και Δευτέρα 9μ.μ., Τρίτη 8μ.μ.
