Της Μαρίζας Ντεκάστρο.
J. Novak, Το βιβλίο χωρίς εικόνες, μετ. Αντώνης Παπαθεοδούλου, εκδ. Διόπτρα
Από τα βιβλία χωρίς λόγια περάσαμε σε ένα βιβλίο χωρίς εικόνες. Χωρίς εικόνες – εικόνες. Λάθος! Η τυπογραφία του κειμένου, τα χρώματα, οι διαφορετικές γραμματοσειρές είναι τα στοιχεία που δημιουργούν ένα αλλιώτικο οπτικό αποτέλεσμα! Ένα διαφορετικό βιβλίο-παιχνίδι, απλό, πρωτότυπο και ευφυές. (η φωτό είναι από το site mamasnpapas.gr)
Μ. Ντ.
Βαγγέλης Ηλιόπουλος, Το κουμπί της αγάπης και ο πρίγκιπας που δεν είναι πια μικρός, εικ. Κέλλυ Ματαθία-Κόβο, εκδ. Πατάκη
Κουβαρίστρες, κλωστές, υφάσματα, βελόνες σ’ ένα παραμύθι σαν του παλιού καλού καιρού! Όλοι ήρωες που ξέρουμε από τα παραδοσιακά παραμύθια, ένα βασιλόπουλο όμορφο και καλόκαρδο, ένας άπληστος υπερόπτης βασιλιάς, ένας υποταγμένος λαός και μία κοπελιά δυναμική κι επίμονη. Και μια αγάπη που φούντωσε απ’ αφορμή ένα κουμπί! Και με δίδαγμα- η αγάπη όλα τα μπορεί- σαν του παλιού καιρού. Επιτέλους ένα παραμύθι παραμυθένιο σαν κι αυτά που γράφονται σπάνια σήμερα που οι περισσότεροι επιζητούν να βρουν νέες ιδέες με αποτέλεσμα να διαβάζουμε στερεοτυπικές ιστορίες κοινωνικού προβληματισμού για μικρά παιδιά! Η εικονογράφηση, μια θεατρική σκηνή, με την πόλη αχνή στο βάθος να είναι η σκηνογραφία που μπροστά της παίζουν οι ήρωες την ιστορία τους. Η εξαιρετική εικονογράφος, κρατώντας το ρυθμό του κειμένου από σαλόνι σε σαλόνι, ζωγράφισε εικόνες που άλλοτε διεγείρουν τη φαντασία και τραβούν το μάτι με τον πλούτο τους, με ιδιαίτερη σπουδή στα υφάσματα και γνώση της ιστορίας του κοστουμιού, κι άλλοτε καλούν τον αναγνώστη να συγκεντρωθεί ώστε να νιώσει τον παλμό των πρόσωπων.
Μ. Ντ.
Ντεμπορα Έλις, Μια γάτα στα τείχη, μετ. Κώστια Κοντολέων, εκδ. Ψυχογιός
Η συγγραφέας είναι γνωστή στο ελληνικό κοινό από τα μυθιστορήματά της με θέμα τη ζωή των παιδιών στο μακρινό Αφγανιστάν του πολέμου (Στον αγώνα για ψωμί, εκδ. Πατάκη). Σ’ αυτό το βιβλίο, η συγγραφέας γράφει με νηφαλιότητα για το παλαιστινιακό ζήτημα, για κατακτητές και υποταγμένους και εντέλει για πολιτικές στάσεις και απόψεις, έτσι όπως εμφανίζεται με διαφοροποιήσεις στους χαρακτήρες των αντιμαχόμενων πλευρών. Ούτε όλοι οι Ισραηλινοί είναι τέρατα, ούτε όλοι οι Παλαιστίνιοι άγιοι. Αυτό είναι το σημαντικότερο που κρατήσαμε από την ανάγνωσή του! Κανένας φτηνός λαϊκισμός και στερεότυπο σαν κι αυτά που διαβάζουμε. Συμπληρώνουμε ότι είναι ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα στη σύνθεσή του και με δύο επίπεδα διακριτά ανάγνωσης: η ηρωίδα, ένα ‘κακό’ κορίτσι που τυραννούσε οικογένεια και συμμαθητές ήταν ο μέγας θύτης του περιβάλλοντός της προτού πεθάνει, αλλάζει στάση και νιώθει τον πόνο των θυμάτων όταν στη μετενσάρκωσή της καταλήγει σε ‘καλή’ γάτα που ταυτίζεται με το μικρό τρομοκρατημένο Άραβα που ζει μέσα από το τείχος που περικλείει τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.
Μ. Ντ.
Αλεξάνδρα Μητσιάλη, Ξυπόλυτοι ήρωες, εκ. Πατάκη
Όσο τα προηγούμενα χρόνια το ιστορικό μυθιστόρημα για παιδιά βάδιζε στους παραδοσιακούς δρόμους της σχολικής ιστορίας, αναπλάθοντας την αρχαιότητα, την επανάσταση του 1821 και λιγότερο το Βυζάντιο, τελευταία, φαίνεται πως οι λογοτέχνες παρακολουθούν τις συζητήσεις των ιστορικών και εισάγουν στα εφηβικά μυθιστορήματα ζητήματα από τη νεότερη ιστορία. Η Α. Μητσιάλη στους Ξυπόλυτους ήρωες μας μεταφέρει στη Θεσσαλονίκη στα χρόνια της γερμανικής κατοχής παρουσιάζοντας σε μία πολυδιάστατη τοιχογραφία τη ζωής στη πόλη, η οποία περιλαμβάνει όλα τα σχετικά θέματα: διώξεις, αντιστασιακές πράξεις, πείνα, βαναυσότητα, Εβραίους, ηρωισμό, συμπόνια. Οι χαρακτήρες των ηρώων είναι σαφείς, καθαροί, προβλέψιμοι, όπως και η δράση του καθενός στις καταστάσεις όπου εμπλέκεται. Στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα αυτός ο τρόπος γραφής λειτουργεί θετικά με την έννοια ότι ο αναγνώστης, πέρα από το γεγονός ότι συγκινείται και συμπάσχει με τους ήρωες, μαθαίνει πάρα πολλά χωρίς να χάνεται σε δαιδαλώδεις λογοτεχνισμούς. Ένα καλό ιστορικό μυθιστόρημα που το συστήνουμε ανεπιφύλακτα γιατί συνομιλεί με μυθιστορήματα ανάλογου περιέχομενου (Ζέη, Δαρλάση, Σαρρή, κ.ά.) και εμπλουτίζει την ελληνική νεανική βιβλιογραφία περί του Β’ Παγκοσμίου πολέμου.
Μ. Ντ.
Τζον Έιγκαρντ, Βιβλίο, εικ. Νικ Πάρκερ, μετ. Γιάννης Δούκας-Βασιλική Πέτσα, εκδ. Πατάκης
Με λένε Βιβλίο και θα σου πω την ιστορία της ζωής μου… από τότε που δεν υπήρχε η γραφή, τις πρώτες απόπειρες πάνω στις πήλινες πινακίδες, την ανακάλυψη των σημαδιών που κατέγραψαν τον ήχο της ανθρώπινης φωνής, τους παπυρένιους κυλίνδρους, τις σελίδες από περγαμηνή, την ιδέα της ράχης, τα τυπογραφικά στοιχεία μέχρι και το άυλο ηλεκτρονικό βιβλίο… Σε κάποιες σελίδες θα διαβάσεις τι είπαν για μένα συγγραφείς και ποιητές, αλλά και φανταστικά πρόσωπα όπως η Βασίλισσα που συνάντησε η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων. Και θα διαβάσεις ποιους ευχαριστώ που με φροντίζουν. Ανάμεσα τους και τους κριτικούς που με αξιολογούν θετικά ή αρνητικά! Τα βιβλία είναι ατρόμητα κι έχουν γνώθι σ’ εαυτόν…
Μ. Ντ.
