«Μη σου τύχει»! Το λυτρωτικό γέλιο της φάρσας (της Όλγας Σελλά)

0
1006

 

της Όλγας Σελλά

 

Τι πιο συχνό από το ν’ ακούσουμε (και να καταλάβουμε) άλλο από αυτό που μας λέει κάποιος. Για παράδειγμα μπορεί να νομίζουμε ότι ακούσαμε τη φράση «είναι η μισή σου τύχη», αλλά αυτό που ειπώθηκε στην πραγματικότητα να είναι η φράση «μη σου τύχει»! Κάπως έτσι ξεκινούν τα μπερδέματα, οι παρανοήσεις, οι παρεξηγήσεις, τα μπλεξίματα. Ό,τι συμβαίνει σε μια καθαρόαιμη φάρσα δηλαδή.

Σαν αυτήν που επέλεξε, για πρώτη φορά στην καριέρα του, ο Αιμίλιος Χειλάκης. Και πρόκειται για έργο του μετρ της σύγχρονης φάρσας Francis Veber  «Μη σου τύχει!» (που έχει υπογράψει επίσης τις μεγάλες θεατρικές επιτυχίες «Το κλουβί με τις τρελές» και το «Δείπνο ηλιθίων»). Ο πρωτότυπος τίτλος του έργου είναι «L’ Emmerdeur», που σημαίνει ο σπαστικός, ο εξαιρετικά ενοχλητικός, αυτός που προσπαθούμε ν’ αποφύγουμε όπως ο διάολος το λιβάνι. Αλλά ο Αιμίλιος Χειλάκης και το εγγενές χιούμορ του Μανώλη Δούνια που το σκηνοθέτησαν, επενέβησαν και στον τίτλο, επί το ελληνικότερον! Ένα έργο που έχει διασκευαστεί πέντε φορές για τον κινηματογράφο, με πιο γνωστές την ταινία με τον Τζακ Λέμον και τον Γουόλτερ Ματάου και τη γαλλική εκδοχή του με τον Ζακ Μπρελ και τον Λίνο Βεντούρα.

Ένα έργο που γράφτηκε πριν από πενήντα ακριβώς χρόνια (ατόφια 70’s) κάτι που αποτυπώνεται στη σκηνική και στην ενδυματολογική όψη της παράστασης. Και πρόκειται για μια αυθεντική φάρσα, με όλα τα κλασικά χαρακτηριστικά του είδους: παρεξηγήσεις, τρομερές συμπτώσεις που ανατρέπουν διαρκώς τα δεδομένα, και, φυσικά, πόρτες που ανοίγουν και κλείνουν διαρκώς. Στοιχεία που προκαλούν συνεχές και πηγαίο γέλιο. Τι χρειάζεται για να πετύχει στη σκηνή μια φάρσα; Έξυπνο κείμενο, γοργός σκηνικός ρυθμός –σχεδόν φρενήρης, μια καλή μετάφραση και μερικοί καλοί ηθοποιοί που να μπορούν να υποστηρίξουν τις διαρκείς ανατροπές, και να χαρίσουν αβίαστο γέλιο στο κοινό.

Στοιχεία που εντοπίζονται στην παράσταση στο «Θέατρο Αθηνών». Στο έργο του Francis Veber δύο εντελώς διαφορετικοί άντρες βρίσκονται σε πλαϊνά δωμάτια ενός ξενοδοχείου (για την ακρίβεια σε ένα πρώην ενιαίο που χωρίστηκε στα δύο). Ένας απελπισμένος που θρηνεί για τον χωρισμό από τη γυναίκα του και θέλει να δώσει τέλος στη ζωή του, ο Φλοριάν (Αιμίλιος Χειλάκης), και ένας επαγγελματίας δολοφόνος που πρέπει μια συγκεκριμένη ώρα να κάνει τη… δουλειά του. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα συμβεί. Θα συμβούν όμως ένα σωρό άλλα γεγονότα, που θα προκαλέσουν απίστευτα μπερδέματα, παρεξηγήσεις και τρελό γέλιο. Τα πρόσωπα συμπληρώνουν η υπεύθυνη του ξενοδοχείου, του μπαρ, των τεχνικών υπηρεσιών του ξενοδοχείου, του πρωινού, κ.λπ. (Ελένη Καρακάση), η μπουχτισμένη σύζυγος του Φλοριάν (Ευγενία Ξυγκόρου) η ψυχίατρος και σύντροφος της πρώην συζύγου του Φλοριάν (Τάνια Τρύπη) και το όργανον της τάξης, που σπεύδει εκεί (Νίνα Φώσκολου).

Προσωπικά, το έχω ξαναγράψει, η φάρσα δεν είναι το είδος που προτιμώ και μου πάει. Δεν μπορώ όμως να παραβλέψω ότι μια καλοστημένη παράσταση φάρσας μπορεί να προσφέρει το ζητούμενο από το κοινό γέλιο, ένα γέλιο λυτρωτικό, όπως διαπιστώσαμε και στην παράσταση στο Θέατρο Αθηνών. Μια παράσταση που εκτός από τον Αιμίλιο Χειλάκη, που απέδειξε ότι μπορεί να υπηρετήσει και την κωμωδία, είχε και τον Χριστόδουλο Στυλιανού, με εξαιρετικό και λεπτό χιούμορ. Οι δυο τους είχαν σκηνική σύμπνοια και χημεία και απέδωσαν εύστοχα τους δύο κεντρικούς χαρακτήρες του έργου. Η Ελένη Καρακάση ήταν ο άνθρωπος-ορχήστρα κυριολεκτικά, την οποία επίσης δεν είχα δει σε κωμωδία. Οι Τάνια Τρύπη, Ευγενία Ξυγκόρου και Νίνα Φώσκουλου εντάσσονται επαρκώς στους τρεις μικρότερους ρόλους. Ο ρυθμός της παράστασης ήταν όσο γρήγορος χρειαζόταν, χωρίς καμία «κοιλιά», η μετάφραση του Αντώνη Γαλέου συνέδεσε το χιούμορ του έργου με την ελληνική γλώσσα, όπως και η διασκευή των δύο σκηνοθετών. Η παράσταση, βέβαια, έμεινε στην όψη των 70’s και αυτό την φόρτωσε με μια πατίνα παλαιότητας, σε κάποια σημεία γραφικότητας. Δεν ξέρω αν, στο πλαίσιο της διασκευής που έκαναν οι δύο σκηνοθέτες, θα ήταν σκόπιμο να φέρουν την ίδια ιστορία σ’ ένα πιο σύγχρονο περιβάλλον, όπως έκαναν (επικαιροποιώντας εύστοχα) με την ψυχίατρο και νέα σύντροφο της πρώην γυναίκας του Φλοριάν, που στο πρωτότυπο είναι άντρας. Ίσως να είχαν ενδιαφέρον περισσότερες τέτοιου είδους επεμβάσεις, που θα έφερναν το έργο στο περιβάλλον του 21ου  αιώνα. Σ’ αυτό το πλαίσιο (της πατίνας) δεν κατανοώ και την περούκα του Αιμίλιου Χειλάκη. Θα μπορούσε, μπορεί, υποκριτικά να παραστήσει τον αφόρητο, τον ενοχλητικό, τον ανεκδιήγητο Φλοριάν και χωρίς την περούκα του.

Παρά τις επιμέρους παρατηρήσεις, αν αναζητείτε μια παράσταση στην οποία θα περάσετε για δύο ώρες καλά, θα γελάσετε με την ψυχή σας και θα φύγετε ανάλαφροι, αυτή είναι το «Μη σου τύχει».

Η ταυτότητα της παράστασης

Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος, Σκηνοθεσία – Διασκευή: Αιμίλιος Χειλάκης – Μανώλης Δούνιας, Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς, Κοστούμια: Μαρία Κοντοδήμα, Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος, Κίνηση: Έλενα Γεροδήμου, Βοηθός σκηνοθετών: Θάνος Χατζόπουλος, Βοηθός σκηνογράφου: Νικόλας Κανάβαρης, Βοηθοί ενδυματολόγου: Δάφνη-Χρυσή Φωτεινάτου, Έλενα Μπούγου, Γραφιστική επιμέλεια: Δημήτρης Γκέλμπουρας

Παραγωγή: Θεατρικές επιχειρήσεις Κάρολος Παυλάκης

ΠΑΙΖΟΥΝ:

Αιμίλιος Χειλάκης, Χριστόδουλος Στυλιανού, Τάνια Τρύπη, Ελένη Καρακάση, Ευγενία Ξυγκόρου, Νίνα Φώσκολου

Θέατρο Αθηνών (Βουκουρεστίου 10).

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη ως Παρασκευή στις 9μ.μ. Σάββατο στις 6μ.μ. αι στις 9μ.μ., Κυριακή στις 7μ.μ.

Προηγούμενο άρθροΜια συζήτηση: Διασυνδέοντας την αγορά του βιβλίου (ΟΣΔΕΛΝΕΤ)
Επόμενο άρθροΧοσέ Ντανιέλ Εσπέχο: Ποίηση και βιωματικό υλικό /αυτισμός (της Βαρβάρας Ρούσσου)

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ