ΜΑΘΗΤΕΙΑ
Ώρα πρώτη
η εξύμνηση
της αταλάντευτης
στάσης των ηρώων.
Ώρα δεύτερη
η σημασία της απλής
αρμονικής
ταλάντωσης.
Ώρα τρίτη
η Αντιγόνη
αμετακίνητη
μέχρι θανάτου.
Ώρα τέταρτη
η μουσική
ως αδιάκοπη κίνηση
της χορδής.
Άνοιξε το βιβλίο
κρυφά
στα γόνατά του
Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες…
Άρχισε να αιωρείται
ανάμεσα
στο πάτωμα και στο ταβάνι
ενώ ο αέρας
δυνάμωνε
Ιλιγγιωδώς.
ΑΝΤΙΤΙΜΟ
Την κοίταζε έντρομος
με μάτια διάπλατα
ανοιχτά
ασύμμετρη
κακοβαλμένη
“δεν πεθαίνω καλύτερα;”
αποφάσισε
μα ξαφνικά
παραμερίζει τα μαλλιά –
ένα χαμόγελο εκτυφλωτικό
κι ένα χρυσό κλειδί στο χέρι
την ακολούθησε
με μάτια κλειστά
την ώρα που της έδινε λεφτά
“θα ξαναέρχεσαι”
του λέει με σιγουριά
“δεν ξεχνιέται εύκολα
η κυρά-Ζωίτσα”.
Αμίλητος
ανέβηκε στο άλογο
έστριψε για Σκαραμαγκά
θυμόταν ακριβώς
πού είναι η θάλασσα βαθιά.
ΠΑΙΔΩΝ
Υπό τον ήχο των σειρήνων
μια πάνοπλη ποδιά
επιχειρεί επίμονα
να διασπάσει την προσοχή του
“θα επιτύχουμε τα μέγιστα
με βάση τις στατιστικές
και την παγκόσμια βιβλιογραφία
με αλλεπάλληλες καταδρομές
διάσωσης
με πάνδημη συμμαχική απόβαση
στη Νορμανδία”
κι αυτός
είναι το Βερολίνο σύσσωμο
και τα συντρίμμια των τοίχων του
και τα χιλιάδες
σαπισμένα του πτώματα
κάτω απ’ τους σωρούς
των ερειπίων.
(*) Η Μαρία Βαχλιώτη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία στο Ρέθυμνο και συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στη Λευκωσία και την Αθήνα. Εργάζεται στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Η πρώτη της ποιητική συλλογή «Άλλα λόγια», (Μελάνι 2013) τιμήθηκε με το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου στην Ποίηση του περιοδικού Ο Αναγνώστης 2014. Η δεύτερη συλλογή της «Εσπεράντο» κυκλοφόρησε το 2016 από τις εκδόσεις Μελάνι.
