Της Κατερίνας Γούλα.
Θεσμός που μετρά ήδη πάνω από τέσσερεις δεκαετίες, οι Φωτογραφικές Συναντήσεις της Αρλ αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα ραντεβού του καλλιτεχνικού κόσμου της εικόνας στην Ευρώπη. Μέχρι τις 22 Σεπτέμβρη που το φεστιβάλ έριξε αυλαία, το κοινό αναμενόταν να ξεπεράσει τους 100.000 επισκέπτες, σημειώνοντας άλλη μια ανοδική τάση προσέλευσης σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, μετά το θεατρικό φεστιβάλ του Ιουλίου στη γειτονική Αβινιόν. Γεγονός απόλυτα δικαιολογημένο, αφού στον κατάλογο του φετινού προγράμματος η Αρλ έχει την τιμή να περιλαμβάνει ονόματα όπως αυτά των Hiroshi Sugimoto, Sergio Larraín, Arno Rafael Minkkinen, Lee Ufan, Giuseppe Penone, Daido Moryama, Gilbert Garcin, Erik Kessels ,Cristina de Middel και Pieter Hugo, μαζί με μια ακόμη “καινοτομία”: οι περισσότερες από τις 50 εκθέσεις που φιλοξενεί αποτίουν φόρο τιμής στην ασπρόμαυρη φωτογραφία, όχι αναπολώντας την αλλά αντίθετα εξερευνώντας τις νέες δυναμικές και προκλήσεις της!
Οι Συναντήσεις της Αρλ λαμβάνουν χώρα σε εκθεσιακούς χώρους, παλιές εκκλησίες και μυστηριώδεις κατακόμβες της αρχαίας Ρωμαϊκής Αρελάτης, πρώην βιομηχανικές εγκαταστάσεις και σχολεία του κέντρου της πόλης. Ο επισκέπτης χρειάζεται τουλάχιστον δυο μέρες για να ρίξει μια προσεκτική ματιά σε όλες τις προτεινόμενες εκθέσεις. Παράλληλα, από τον Ιούλιο διαδραματίζονται ατελιέ φωτογραφίας, συναντήσεις με τους δημιουργούς, συζητήσεις με επαγγελματίες και εκπαιδευόμενους φωτογράφους που συνοδεύουν και κάποιες φορές βοηθούν στη διαλεύκανση των μυστηρίων των πιο αινιγματικών από τις εκθέσεις. Για να σταθούμε σε μερικές από αυτές, αίσθηση έκαναν σίγουρα οι πιο μύχιες φωτογραφικές στιγμές δυο θρυλικών ατίθασων φωτογράφων μόδας, του Guy Bourdin και της Viviane Sassen, η πρόκληση της ανθρωπομορφικής ματιάς μας από τον John Stezaker, η καταπληκτική “φωτογραφία του φανταστικού” και το παιχνίδι με τις κλίμακες μεγεθών του Minkkinen, τα πορτρέτα της έκθεσης “There is a place in hell for me and my friends” του Pieter Hugo, η απαθανάτιση του απίστευτου ονείρου μιας ομάδας φιλόδοξων αστροναυτών από την Ζάμπια να στείλουν τον πρώτο Αφρικανό στο φεγγάρι από το φακό της Cristina de Middel, ο παραστατικότατος προβληματισμός του Erik Kessels κατά του βομβαρδισμού εικόνας που μας καταιγίζει καθημερινά εκφρασμένος με μια πραγματική πλημμύρα τυπωμένων φωτογραφιών προσωπικών στιγμών ανθρώπων που δε θα γνωρίσουμε ποτέ αλλά που, για κάποιο λόγο, η πρόσβαση στην ιδιωτικότητά τους δεν μας κάνει πλέον εντύπωση και το έργο του Giuseppe Penone, όπου αναδεικνύεται η δύναμη και η ανεκτικότητα του φυσικού τοπίου που αφομοιώνει υπομονετικά όλες τις ανθρώπινες παρεμβάσεις. À voir!
