Καίτη Στεφανάκη: “μια δέσμη από λευκές και μωβ ίριδες”

0
1113

 

(Επιμέλεια: Γιούλη Αναστασοπούλου).

 

 Tι πρέπει να γνωρίζουν οι αναγνώστες σου για σένα και τους ήρωές σου;

Δεν είναι απαραίτητο οι αναγνώστες να γνωρίζουν προσωπικά βιογραφικά στοιχεία του συγγραφέα. Έτσι κι αλλιώς, το ύφος, ο τρόπος γραφής και έκφρασης, η αυτονομία του κειμένου, η αυτοαναφορικότητά του μιλούν,  συνδηλώνουν και παραπέμπουν στον συγγραφέα.Στους ήρωες της “Όζας ροζ” συνυπάρχουν το καλό και το κακό, όπως γίνεται εξάλλου και στη ζωή. Δεν εναρμονίζονται με τα κοινωνικά στερεότυπα. Επιθυμούν μόνο την αναγνώριση, τη συμπάθεια και την αποδοχή των αναγνωστών τους.

 Tι σε κινητοποίησε να γράψεις το Όζα ροζ ;

Μια βαθιά ανάγκη να αναγνωρίσω τις δικές μου εσωτερικές αντιφάσεις και συγκρούσεις. Να προσπαθήσω να διαχειριστώ, όσο γίνεται πιο δημιουργικά, τον πόνο της ζωής και της ύπαρξης, αναστέλλοντας έτσι την αυτοκαταστροφικότητα ενός άγριου, ανεξέλεγκτου προσωπικού πόνου, που όμως ως συντελεσμένη γραφή υπερβαίνει το προσωπικό, συμφιλιώνει και επιδιώκει να συνομιλήσει με τον αναγνώστη.

 Με ποιο κείμενο συνομιλεί το κείμενό σου;

 Όλα τα διαβάσματά μου απαρτίζουν ένα σώμα, ποιητικό αίτιο, κίνητρο και αφετηρία να τολμήσω τη δική μου γραφή. Αυτό σημαίνει ότι η Όζα ροζ συνομιλεί με το προηγούμενο βιβλίο μου που δεν υπήρξε ποτέ και με το επόμενο που δεν ξέρω αν θα υπάρξει…

Πώς γράφεις και πού;

 Γράφω… δύσκολα μεν, παντού και πάντα δε. Γράφω παλεύοντας πάντα να βγω από πηγάδια, στενωπούς και ρήγματα, να βγω από παντού στο φως.

Αισθάνεσαι ότι ανήκεις σε μια γενιά συγγραφέων;

 Προσωπικά θα ήθελα η γραφή μου να διακρίνεται από μια ρεαλιστική, εσωτερική, διεισδυτική ματιά και τα κείμενά μου να αναζητούν και να ανιχνεύουν καινούριους, σύγχρονους αφηγηματικούς δρόμους.

Αν μπορούσες να αλλάξεις ένα αγαπημένο σου βιβλίο ποια θα ήταν η παρέμβασή σου;

 Πώς θα ήταν ένας “οικόσιτος” Οδυσσέας; Πώς θα ήταν ένας Οδυσσέας που δεν ταξιδεύει πια;

Γράφεις κάτι τώρα;

 Γράφω. Αυτόν τον καιρό προσπαθώ να προσεγγίσω λογοτεχνικά τη σχέση περιεχομένου και μορφής. Αρχίζει να σχηματοποιείται ένα κείμενο με βασικό ήρωα μια πανέμορφη ψυχή σε ένα πανάσχημο περίβλημα. Ο τίτλος που σκέφτομαι να δώσω είναι «Ο Γιάννης ο Καιάδας και η συμμετρία του κόσμου».

 Tι σου λείπει από το Λογοτεχνικό τοπίο σήμερα;

Μου λείπει η οικονομία του λόγου. Απεχθάνομαι τη φλυαρία. Με γοητεύουν τα κείμενα που κρατούν τα απολύτως απαραίτητα, όπου ο συμπυκνωμένος λόγος, ακόμα και η απουσία του λόγου, δηλαδή οι σιωπές, εγκαθίστανται ως σημαίνοντα και δίνουν χώρο συμμετοχής στον αναγνώστη. Ονειρεύομαι ένα κείμενο που ο θεματικός του άξονας θα μπορούσε να είναι το λίγο και το ασήμαντο, ας πούμε «μια δέσμη από λευκές και μωβ ίριδες».

 Απάντησε σε μια ερώτηση που δεν σου έχουν κάνει ακόμα.

Θα ήθελα να απαντήσω κι εγώ όπως ο Ποιητής*:

«…
ν΄αγαπιέσαι ή ν’ αγαπάς
ν’ αγαπώ.»

(*) Νίκος Εγγονόπουλος, Ποιήματα, τόμος Β’ , Έλευσις (1948), Το γλωσσάριο των ανθέων (απόσπασμα), Ίκαρος, σ. 141

Ποιον νέο συγγραφέα θα μας πρότεινες να φιλοξενήσουμε στις Συστατικές Επιστολές;

 Θα πρότεινα τον νέο ποιητή Κωνσταντίνο Νικολόπουλο. Η δεύτερη ποιητική συλλογή του «Βουβή συνοδεία» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σαιξπηρικόν στη Θεσσαλονίκη.

 

 

Μικρό Βιογραφικό

Η Καίτη Στεφανάκη (Ρέθυμνο 1951) είναι ιστορικός της τέχνης, καθηγήτρια της γερμανικής γλώσσας και μεταφράστρια.Σπούδασε ιστορία της ευρωπαϊκής τέχνης στο πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, με διδακτορική διατριβή στη βυζαντινή εικονογραφία. Επιμελήθηκε εκθέσεις Ελλήνων και Γερμανών καλλιτεχνών σε Γερμανία και Ελλάδα, καθώς και τις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις της γερμανικής συμμετοχής στην Πολιτιστική Πρωτεύουσα «Θεσσαλονίκη 1997». Δίδαξε τη γερμανική γλώσσα στο Ινστιτούτο Goethe Θεσσαλονίκης [1989-2010]. Έχει μεταφράσει κυρίως καταλόγους εικαστικών εκθέσεων και άρθρα περί διδακτικής ξένων γλωσσών.Πεζά και ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί στα λογοτεχνικά περιοδικά Εντευκτήριο και Θεσσαλονικέων Πόλις, καθώς και στο διαδίκτυο: www.eyelands.gr, http://entefktirio.blogspot.gr, http://ppirinas.blogspot.gr, http://yannisvaitsaras.blogspot.gr.Διακρίθηκε σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς της ιστοσελίδας Eyelands [Ιστορίες για την Ελλάδα, 2012, Ποιητικό Ημερολόγιο, 2013, Έρως και κρίση, 2014]. 

Προηγούμενο άρθρο«Καβαλλάρια επί όνους δεσποινίδων»
Επόμενο άρθροΣπάνια κομπολόγια, χαμένες περγαμηνές και… το Εύειο Παναρμόνιο.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ