Ελένη Τορόση (ανταπόκριση- Μόναχο).
Στο τελευταίο του βιβλίο ο Χέλμουτ Σμιτ (Ήθελα κάτι ακόμα να πω) αναφέρεται σε όσους αποτέλεσαν πρότυπά του, δίχως όμως να μιλάει για τον εαυτό του ως πρότυπο.
Πρόκειται για το πιο προσωπικό βιβλίο του μεγάλου γερμανού πολιτικού με πολλές αυτοβιογραφικές αναφορές, που αφορούν και την στενή ιδιωτική ζωή του.
«‘Εγώ’. Ποτέ δεν αρχίζει κανείς ένα άρθρο στην εφημερίδα με την λέξη εγώ, αν θέλει να ισχύσει ως σοβαρός δημοσιογράφος. Με τη λέξη «εγώ» μπορούν να αρχίσουν οι μπλόγκερ, οι φασίστες και οι ποιητές. Κι όμως όταν πήρα την παραγγελία να γράψω αυτό το κείμενο, αναρωτήθηκα γιατί ειδικά εγώ;»
Ο Σμιτ γράφει για τα πρότυπα που είχε, και για όλους όσοι τον συνόδεψαν στη ζωή του, από τη μαθητική του ηλικία, την εποχή που ήταν στρατιώτης στην Βέρμαχτ, αλλά και αργότερα, όταν ως νεαρός πολιτικός έγινε μέρος της σπουδαστικής νεολαίας, ύστερα γερουσιαστής στο Αμβούργο, ομοσπονδιακός υπουργός και τέλος καγκελάριος της Γερμανίας. Χαρακτηρίζει τον εαυτό του ως ιδιαίτερα εκλεκτικό, ως κάποιον που συνδιαλεγόταν πάντα με μεγάλες προσωπικότητες, από τις οποίες ξεχώριζε όσα του ταίριαζαν. Περιγράφει συναντήσεις με γνωστούς πολιτικούς από όλον τον κόσμο και γνωριμίες που εξελίχθηκαν σε σταθερές φιλίες. Ιδιαίτερη σημασία δίνει στην καλή σχέση μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας και τονίζει πως εκτίμησε πολύ τον Κομφουκιανισμό για την Κίνα.
Σπουδαίες γνωριμίες αποτέλεσαν γι’ αυτόν ο Μπεγκίν και ο Σαντάτ, και αναφέρεται διεξοδικά στις συζητήσεις του με τον Ντενγκ Σιαοπίνγκ. Επίσης γράφει ότι εκτιμά ιδιαίτερα τους συγγραφείς της Διακήρυξης της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας. Φαίνεται όμως ότι παραβλέπει το πώς έγινε ο εποικισμός της Βόρειας Αμερικής και ότι η Διακήρυξη του Τζέφερσον στο κείμενό της αποκρύπτει τα πραγματικά γεγονότα απέναντι τους πρώτους εποίκους, τους Ινδιάνους.
Στο βιβλίο του, ο Χέλμουτ Σμιτ, αναφέρεται επίσης στον Μάρξ, σχεδόν πείθει όμως τον αναγνώστη ότι μάλλον δεν τον διάβασε ή ότι τουλάχιστον δεν τον κατανόησε. Περιγράφει όμως ποιες γι’ αυτόν θα πρέπει να είναι οι σπουδαιότερες αρχές ενός πολιτικού: Θάρρος, δεξιότητα για συμβιβασμούς, βαθειά θέληση για ειρήνη, καθώς και συνείδηση πως οι προσωπικές αποφάσεις θα πρέπει να λαμβάνονται πάντα με υπευθυνότητα ακόμα και για επακόλουθα που δεν μπορεί κανείς να προβλέψει εκ των προτέρων. Εδώ κάνει νύξη στο κορυφαίο γεγονός της ζωής του, τη διαπραγμάτευση με την γερμανική ερυθρή ταξιαρχία RAF την εποχή της απαγωγής του προέδρου του Συνδέσμου Γερμανών Εργοδοτών Χανς Μάρτιν Σλάιερ,
Τέλος στο πολύ προσωπικό του αυτό βιβλίο, ο Χέλμουτ Σμιτ εξομολογείται επίσης ότι απάτησε αρκετές φορές στη ζωή του την γυναίκα του, Λόκι Σμιτ.
