γράφει ο Luis Lopes
Φωτογραφίες ως διαστελλόμενες φλέβες
Ο Φώτης Θαλασσινός καταγράφει την χρηστικότητα του χώρου ως μια θνητοειδή διάσταση, δηλαδή ως μια διάσταση που είναι θνητή κατά την φύση της. Αγγίζει με άλλα λόγια, την θνητότητα δύο διαστάσεων ταυτοχρόνως, αυτής τού χώρου και αυτής τής χρήσης του, στο πέρασμα του χρόνου και στην εξέλιξη του πολιτισμού.
Με αυτόν τον τρόπο, οι φωτογραφίες του είναι θνητάθνητες αποτυπώσεις, δηλαδή θνητές και μη θνητές, θνητές και αθάνατες συγχρόνως. Η καθαυτή φθορά τού χώρου και της χρήσης του, μετατρέπεται σε ένα έργο τέχνης από εγκαταλελειμμένα υλικά που αναδίδουν τις οσμές τής μνήμης μας μέσα στον χρόνο.
Η εγκατάλειψη του χώρου αποτελεί μια μετεξελιγμένη συνθήκη τού σύμπαντος ως αναπόσπαστο κομμάτι των μνημονικών μας βιωμάτων. Ακόμα και η μυρωδιά του ξεχειλίζει παρορμητικά τις μνήμες μας, οι οποίες είναι οριστικά χαραγμένες μέσα μας, όσο συντετριμμένες κι αν φαντάζουν.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο βαθύ και ακατανόητο από την νοσταλγική επιβεβαίωση πως ακόμα και μέσα απ’ τα συντρίμμια του χρόνου, νιώθουμε πως ζούμε. Οι φωτογραφίες τού καλλιτέχνη ξεπερνούν τα όρια της λογικής και μας ταξιδεύουν στην μαγεία τού προαισθήματος έτσι όπως αναφύεται από την αιφνίδια εκτίναξη της σκέψης μας, απολαμβάνοντάς τες.
Θέλω να πω ότι κοιτώντας τις φωτογραφικές δημιουργίες τού Φώτη νιώθουμε την κυριαρχία τού πνεύματός μας, να μαζεύει όλες του τις δυνάμεις αστραπιαία σαν να ονειρευόμαστε δαιμονικά. Εικόνες που προσπαθούν να σφετεριστούν το πεπρωμένο μας. Εικόνες που τρέχουμε να ξαναβρούμε ένα στήριγμα για όσα έχουμε ζήσει.
Ως συλλέκτης των φωτογραφικών εκμυστηρεύσεων τού Φώτη Θαλασσινού, η ματιά μου πάνω σε αυτές μοιάζουν σαν μια σύντομη και ορμητική προσευχή απέναντι στις αδυναμίες και τους φόβους μου. Είναι αποτυπώσεις μιας γνώριμης ζωής που θριαμβεύουν και μένουν πιστές στον εαυτό μας. Είναι εικόνες που μας προκαλούν να αντιλαμβανόμαστε τις σπουδαίες μας πράξεις στην αναγκαιότητά τους να αφεθούν στην λήθη. Μια δοκιμασία μύησης του παρελθόντος που δεν φοβάται τον κίνδυνο της αποστασίας μας. Ένα μεθύσι τής ταυτότητάς μας με αντανακλαστικά χαμόγελου, το οποίο απαντά στα βαθύτερα μυστικά μας καλέσματα.
Τίποτα δεν είναι ύποπτο και τίποτα δεν είναι απόλυτο από τις φωτογραφίες τού καλλιτέχνη. Αγγίζουν μια έσχατη πραγματικότητα που έχει το τίμημα να εμπνέει αμφιβολίες και να προβάλλουν τις αβεβαιότητές μας προκειμένου να τις κατευνάσουμε και να τις μετουσιώσουμε. Με άλλα λόγια, ο φακός τού καλλιτέχνη είναι η δυνατότητες της εμβάθυνσης του πνεύματός μας, η βιώνουσα υπόστασή μας, το εκλεπτυσμένο σημάδι τού επιθυμήσαντος πολιτισμού, η επανάσταση των λεπτομερειών μας.
Δεν υπάρχει πιο άξια διαφορετικότητα, απ’ το να παρατηρούμε την συνέχειά μας σε επίπεδα λογοτεχνίας διαμέσου των φωτογραφιών τού Φώτη Θαλασσινού.
Σημ. Τα άλμπουμ με τις φωτογραφίες του Φώτη Θαλασσινού θα τα βρείτε στο ιστολόγιο του συγγραφέα και φωτογράφου www.fotisthalassinos.gr.
Μικρή επιλογή από το έργο του φωτογράφου:
