του Γιώργου Μυλωνά (*)
Σαν μέρος μιας μυστικής τελετουργίας, όπου η σεξουαλική πράξη αποθεώνεται στην οργιώδη φύση, η Μαρία Γιαννακάκη καταθέτει έναν ύμνο στον έρωτα. Στον πιο τολμηρό έως τώρα ζωγραφικό της τοκετό, η υψηλής ευαισθησίας καλλιτέχνις εκτινάσσει μια πανσπερμία χρώματος και αποκαλύπτει το σεξουαλικό αντάμωμα απαλλαγμένο από κάθε επιτήδευση και μελοδραματισμό.
Σάρκινα κλαδιά πλέκονται σε σχηματισμούς που μόνο η ερωτική πράξη νομιμοποιεί, ενώ πρόσωπα ανθίζουν μέσα στο κλίμα της ηδονής. Τα ερωτικά ζευγάρια της Γιαννακάκη δεν είναι αιθέρια, ούτε εξιδανικευμένα∙ είναι χωμάτινα κι αντλούν από την ίδια γενετήσια ορμή με την οποία ξεπετάγεται ο σπόρος απ’ τη γη. Η ζωγράφος δεν ενδιαφέρεται ν’ αποδώσει ηδονοβλεπτικά την ερωτική πράξη∙ γίνεται μάρτυρας ενός αφανέρωτου σκηνικού από φαντασιώσεις, μνήμες, εμμονές, που αιωρούνται υπαινικτικά πάνω ή δίπλα από τα σώματα.
τα ρούχα ας βγάλουμε, γλυκιά∙ κι ας μπλέξουμε τη γύμνια μέσα στη γύμνια, σαν κλαδιά μες στην περικοκλάδα (Φιλητάς ο Σάμιος 1)
Η έκφραση των προσώπων άλλοτε σε χαύνωση, σε έκσταση ή σε ηδονική καταβύθιση πλάθεται με ειλικρίνεια, χωρίς φιλτράρισμα. Πρωταγωνιστούν, κυρίως, γυναικεία πρόσωπα δίνοντας τον τόνο, ενώ η ένταση των σωμάτων, συχνά, πάλλεται από το χρώμα που ρέει επάνω στο τελάρο. Ειδικά σε αυτή την ενότητα η Γιαννακάκη δείχνεται τολμηρή, χρησιμοποιώντας για πρώτη φορά στην παλέτα της χρώματα όπως το πράσινο και το ροζ. Έτσι αποφασιστική είναι και η διαχείριση του ζωγραφικού τρόπου. Προχωρά διά της αφαίρεσης κι αντί να προσθέτει στο φόντο, σβήνει ή αφαιρεί από την επιφάνεια. Ωστόσο, δεν πρυτανεύει το χάος, αλλά η οργάνωσή του. Χτίζει τις φιγούρες της ώστε η μία μέσα στην άλλη χώνεται σε μία ζωγραφική «μέθεξη». Και το χρώμα δεν αποσπά το βλέμμα του θεατή, αλλά αγκαλιάζει το σύμπλεγμα, το μελώνει σαν αύρα.
Η Γιαννακάκη είναι ένα ξεχωριστό παράδειγμα καλλιτέχνη στα εικαστικά μας πράγματα. Μπορεί και συνδυάζει την ευαισθησία και το ηδονιστικό χρώμα του Μπονάρ μέσα στη σινοϊαπωνική παράδοση στην οποία έχει θητεύσει. Η πινελιά της ακολουθεί την ισορροπία των τόνων, κατά το πρότυπο της κινεζικής τέχνης, αλλά την ενισχύει μοναδικά με εξπρεσιονιστικά στοιχεία που αλιεύει από τη δυτική ζωγραφική.
Η ερωτική πράξη στα έργα της αντιμετωπίζεται όχι ως χαριτόβρυτη διαδικασία, αλλά σαν μέσο για την έκφραση μιας τυφλής, ενστικτώδους θέλησης. Η αστόμωτη αναζήτηση του έρωτα, δεν είναι μια βιολογική λειτουργία ή ένας λυρικός κυματισμός αλλά μια σκληρή διαδικασία κατανόησης της ακατανόητης ζωής. Οι έρωτές της είναι σκληροί, βίαιοι. Είναι έρωτες του βογγητού κι όχι της αρμονικής λύρας. Γι’ αυτό και οι σκηνές που περιγράφει δεν είναι ακατανόμαστες ηθικά, αλλά ο πιο πειστικός τρόπος για να κατονομαστεί ο ερωτικός πόθος, η έξαψη της στιγμής, η κορύφωση του πάθους.
(1) Φιλητάς ο Σάμιος σε απόδοση Σωτήρη Κακίση
(*) Ο Γιώργος Μυλωνάς είναι ιστορικός τέχνης
info
Άνοιγμα έκθεσης: Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2020. (Από τις 10.00 το πρωί ως τις 10.00 το βράδυ). Διάρκεια έκθεσης:22 Οκτωβρίου έως 14 Νοεμβρίου 2020.
ΓΚΑΛΕΡΙ ΣΚΟΥΦΑ, Σκουφά 4, Κολωνάκι, 10673 – Τ.: 210 3603541 Ώρες λειτουργίας: Δευτ: 11:00-15:30, Τρ & Πεμ: 10:00-21:00, Τετ: 10:00-15:30, Παρ: 10:00-20:00, Σαβ: 10:30-15:30 Ε-mail: info@skoufagallery.gr website: www.skoufagallery.gr
