του Γιάννη Ν.Μπασκόζου.
Το περασμένο Σάββατο το Μουσείο Φρυσίρα είχε μια ιδιαίτερη «ανάστροφη» κίνηση. Τους επισκέπτες ξεναγούσαν μαθητές. Παρακολούθησα από περιέργεια την ξενάγηση αυτή. Ομάδες μεγάλων και λίγο μικρότερων σε ηλικία παρακολουθούσαν νεαρά κορίτσια και αγόρια να στέκονται μπροστά σε πίνακες από την έκθεση «Elles» και με μια γλώσσα απλή διανθισμένη εδώ και εκεί με λίγους όρους τέχνης να παρουσιάζουν τα εικαστικά έργα και να προτρέπουν τους επισκέπτες να τα δουν προσεκτικά. Ρώτησα κι έμαθα.
Η ιστορία της ξενάγησης αυτής αυτή είχε την αρχή της τον περασμένο Ιανουάριο , όταν οι μαθητές του Γυμνασίου Λυκείου “’Ωθηση” πραγματοποίησαν μια εκπαιδευτική εκδρομή με αφορμή την έκθεση “Εκείνες/Elles”.Τους μαθητές υποδέχθηκε ο ιδρυτής του Μουσείου Βλάσης Φρυσίρας και μίλησε μαζί τους για δύο περίπου ώρες. Η συζήτηση περιεστράφη γύρω από το πολιτισμό, τις Τέχνες, το Μουσείο και το σκοπό του. Στη συνέχεια, η επιμελήτρια του μουσείου ξενάγησε τα παιδιά στην έκθεση.
Μετά από δέκα ημέρες το σχολείο επικοινώνησε με το Μουσείο και ζήτησε οι ίδιοι οι μαθητές του να πάρουν μια συνέντευξη από τον κ. Φρυσίρα, την οποία θα φιλοξενούσαν στο περιοδικό του σχολείου. H συνέντευξη, όπως μου λέει ο ίδιος ο Βλάσης Φρυσίρας, ήταν μια έκπληξη για το επίπεδο των μαθητών, τα ερωτήματα, τις απόψεις αλλά και τις προσδοκίες που αναπτύχθηκαν με αφορμή την εμπειρία που αποκόμισαν από τη συγκεκριμένη επαφή τους με το Μουσείο.
Τα παιδιά αποφάσισαν να μεταφέρουν την εμπειρία τους στους γονείς τους. Έτσι σκέφτηκαν να διοργανώσουν μια ξενάγηση ειδικά γι αυτούς. Οι ομάδες που έβλεπα το περασμένο Σάββατο δεν ήταν παρά οι γονείς των παιδιών που είχαν προσέλθει κατά ομάδες για να ξεναγηθούν. Τα νεαρά κορίτσια και αγόρια ντυμένα με ρούχα σε μαύρο άσπρο, έχοντας κρεμασμένα ειδικά καρτελάκια στον λαιμό, έδιναν μια επισημότητα στην όλη παρουσίαση. Οι γονείς, νεαροί οι περισσότεροι, θαύμαζαν. Τι περισσότερο τα παιδιά ή τους πίνακες, δεν ξέρω. Η εμπειρία όμως ήταν σημαντική. Για μας που ήμασταν τυχαίοι επισκέπτες, ήταν ξεχωριστή. Φεύγοντας σκεπτόμασταν πόσα πράγματα θα άφησε αυτή η πρωτοβουλία στα παιδιά και πόσο λείπουν τέτοιες οργανωμένες πράξεις, που δίνουν ένα συγκεκριμένο νόημα στη διαδικασία της πνευματικής καλλιέργειας.
.
