Η μπούρκα, το Ριαντ και το υπ.Πολιτισμού

Έλενα Χουζούρη.

Επιτέλους έφτασε η ώρα να πραγματοποιήσω μια βαθύτερη και ανομολόγητη έως σήμερα γυναικεία επιθυμία  μου: Να φορέσω κατάμαυρη μπούργκα και να επισκεφτώ την χώρα της απόλυτης γυναικείας χειραφέτησης και γενικότερα ελευθερίας της έκφρασης, την Σαουδική Αραβία. Σκέφτομαι μάλιστα να φορέσω και μαύρα γυαλιά για μην προκαλέσω με τα διαβολικά γαλάζια μου μάτια τους αθώους και προπαντός απονήρευτους άνδρες [με Α κεφαλαίο εννοείται] της ονειρεμένης αυτής χώρας. Αφορμή για την μεγάλη χαρά που ένοιωσα είναι η άκρως προοδευτική και εξυπακούεται  αριστερή απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού, πιθανόν και του Υπουργείου Εξωτερικών, της επίσημης Πολιτείας τέλος πάντων, να ανταποκριθεί η Ελλάδα στην πιεστική πρόσκληση,  από όσο πληροφορήθηκα,  της εν Αθήνησι Πρεσβείας της Σαουδικής  Αραβίας, να είναι η χώρα μας τιμώμενη στην  Διεθνή Έκθεση Βιβλίου του Ριάντ , πρωτεύουσας της Σ.Α. Υπέροχα, σκέφτηκα. Θα πάμε στη χώρα όπου ανθεί η ελευθερία της ανάγνωσης και της έκφρασης. Όπου συναντάς παντού γυναίκες, με μπούργκες φυσικά, που κρατούν ένα βιβλίο, διαβάζουν και ξεχνιούνται…. Γυναίκες συγγραφείς που γράφουν και παρουσιάζουν τα μυθιστορήματά τους στο πλατύ κοινό- ανδρικό είναι αλήθεια-  το οποίο τις επευφημεί. Γυναίκες που συμμετέχουν μόνες και ασυνόδευτες από πατέρες, συζύγους, αδελφούς η γιούς σε Λέσχες Ανάγνωσης και συζητούν ζητήματα όπως ο έρωτας, το σεξ, οι οικογενειακές σχέσεις και πάει λέγοντας. Υπάρχουν βέβαια και κάποια αγκαθάκια αλλά –βρε αδελφέ και πού δεν υπάρχουν; Λόγου χάριν, πρόσφατα σ’ αυτήν την αναμφισβήτητα χώρα της ελευθερίας ο Παλαιστίνιος ποιητής Ασράφ Φαγιάντ καταδικάστηκε σε θάνατο που μετά από διεθνείς αντιδράσεις μετατράπηκε στη βαρύτατη ποινή φυλακισης 8 ετών συν μαστίγωση 800 φορές, κάτι  που ισοδυναμεί με βέβαιο θάνατο, γιατί σε κάποιους δεν άρεσαν οι στίχοι του.

Για να σοβαρευτούμε λοιπόν αφού η απόφαση του Υπουργείου πολιτισμού μόνον τον κλαυσίγελω μπορεί να προκαλέσει. Με ποια λογική και στη βάση ποιών συμφερόντων δεχθήκαμε να συμμετάσχουμε στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου [ εδώ γελάνε] μιας χώρας που αποτελεί την επιτομή της ανελευθερίας σε όλα τα επίπεδα; Μιας χώρα που καταδικάζει με τον πιο βάναυσο τρόπο σε θάνατο τους ποιητές που ζουν σ αυτήν μόνον και μόνον γιατί οι στίχοι τους δεν αρέσουν στους κυβερνώντες βασιλιάδες και τους παρατρεχάμενους τους; Τι θα πουν οι εκπρόσωποι του ελληνικού Υπουργείου Πολιτισμού όταν θα παραβρεθούν στο Ριάντ για τον Ασράφ Φαγιάντ; Και τι είδους ελληνικά βιβλία θα παρουσιάσουν σε μια χώρα στην οποία οι απαγορεύσεις είναι πολύ περισσότερες από όσα επιτρέπονται; Το πόσο προσβλητικό ακούγεται όλο αυτό για τη χώρα μας –αλλά απόλυτα συνεπές για την Σ.Α- είναι ότι δεν έγινε δεκτή πρόταση του ελληνικού Υπουργείου Πολιτισμού να δώσει συναυλία γνωστή Ελληνίδα τραγουδίστρια στο πλαίσιο της «περίφημης» αυτής έκθεσης, επειδή είναι γυναίκα! Και το Υπουργείο το δέχθηκε , προτείνοντας ασμένως να σταλεί ελληνικό χορευτικό συγκρότημα αποτελούμενο από αυθεντικούς εκπροσώπους του ελληνικού ισχυρού φύλου για να παρουσιάσει την επιτομή της ελληνικής αρρενωπότητας και μαγκιάς, τον «Ζορμπά» του Μ. Θεοδωράκη. Εννοείται πως αυτή η συμμετοχή μας,  δεν θα γίνει με το αζημίωτο. Θα χρειαστούν κάποια χρήματα για να διοργανωθεί. Τη στιγμή που: Πρώτον, εκκρεμεί η συμμετοχή μας στην διεθνώς αναγνωρισμένη και από πάσης απόψεως αξιόπιστη  Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Μπολόνιας, στην οποία η Ελλάδα συνηθίζει να δίνει ένα πολύ στιβαρό παρόν πολλά χρόνια τώρα με εξαιρετικά αποτελέσματα για το ελληνικό παιδικό βιβλίο. Να σημειώσω ότι οι διοργανωτές της Έκθεσης έχουν μείνει με την απορία, τι θα γίνει με την φετεινή συμμετοχή της Ελλαδας, ρωτούν και ξαναρωτούν αρμοδίως αλλά έως σήμερα, οι.. αρμόδιοι καθεύδουν. Δεύτερον, εικόνα μεγαλύτερης ασάφειας και σύγχυσης επικρατεί με την τύχη της φετεινής Διεθνούς [ ας πούμε…] Έκθεσης Βιβλίου της Θεσσαλονίκης. Υποτίθεται ότι θα πραγματοποιηθεί το πρώτο δεκαπενθήμερο του Μαίου, τουτέστιν σε δύο περίπου μήνες από τώρα. Ωστόσο δεν υπάρχει καμία απολύτως δράση προς αυτήν την κατεύθυνση, κανένα σχέδιο ή πρόγραμμα. Από την άλλη, οι Ρώσοι πιέζουν διότι τους έχουν ενημερώσει –προφανώς από το Υπουργείο Πολιτισμού- ότι η Ρωσία θα είναι η τιμώμενη χώρα, και βεβαίως θα  θέλουν οι άνθρωποι να προχωρήσουν στους δικούς τους προγραμματισμούς. Τι απαντήσεις όμως να πάρουν όταν οι δικοί μας δεν έχουν ακόμα ιδέα για το τι μέλλει γενέσθαι; Να υπενθυμίσω ότι όλες αυτές οι διοργανώσεις περνούν από το κατακρεουργημένο, αλήστου μνήμης ΕΚΕΒΙ – το οποίο η σημερινή Κυβέρνηση ως Αντιπολίτευση μας είχε διαβεβαιώσει ότι θα επαναλειτουργήσει- που σήμερα υφίσταται ως ένα τμηματάκι, στο πλαίσιο του, σχεδόν, ανύπαρκτου- αλλά  με τον πομπώδη τίτλο- Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού. Ευτυχώς, αυτές τις ημέρες ανακοινώθηκε η αλλαγή του Προέδρου του καθώς και των μελών του Δ.Σ του. Τόσο ο νέος Πρόεδρος, ο Κων. Τσουκαλάς όσο και τα μέλη του νέου Δ.Σ, ανάμεσά τους ο Κώστας Γαβράς, ο Ηλίας Νικολακόπουλος, ο Γιάννης Ψυχοπαίδης και άλλοι,  δημιουργούν ελπίδες ότι κάποια πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο. Ωστόσο τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στο ελληνικό βιβλίο, όπου η κατάσταση είναι χειρότερη από ποτέ, χρειάζεται πολλή δουλειά που πρέπει να βασιστεί στη συνεργασία των αξιόπιστων, πραγματικών, φορέων του βιβλίου, έτσι ώστε το αποκοματάκι του πρώην ΕΚΕΒΙ να αναδιοργανωθεί σε άλλες βάσεις για να μπορέσει με τη σειρά του να ανταποκριθεί, έστω στις μίνιμουμ, προς το παρόν, απαιτήσεις. Και επειδή η διοργάνωση τόσο της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης όσο και η συμμετοχή μας σε άλλες Διεθνείς Εκθέσεις Βιβλίου, περνάει κυρίως από το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού, μήπως ο νέος Πρόεδρος και το νέο Δ.Σ θα πρέπει να επανεξετάσουν την παρουσία μας στο Ριάντ; Για να μην χρεωθούν κάτι τόσο ατυχές  το οποίο επέλεξαν κάποιοι φωστήρες του Υπουργείου Πολιτισμού. Αν φυσικά προλαβαίνουν…