Για επισκέπτες και περιπατητές (της Μαρίζας Ντεκάστρο)

0
537

της Μαρίζας Ντεκάστρο

 

Περιηγητική διάθεση δηλώνει ο Σπύρος Λάμπρου, ο φωτογράφος των Προαυλίων, αποτυπώνοντας στις βόλτες του αρχαία κομμάτια απιθωμένα στους εξωτερικούς χώρους μουσείων σ’ ολόκληρη σχεδόν την επικράτεια.

Τα σπαράγματα που βλέπουμε να ακουμπούν στα προαύλια των μουσείων, μάλλον θεωρούνται ασήμαντα και δεν περιλαμβάνονται στις αίθουσες μαζί με τα υπόλοιπα εκθέματα. Πιο συχνά ο επισκέπτης τα προσπερνά, μολονότι έχω συναντήσει εκπαιδευτικούς που στέκονται μπροστά τους για να κάνουν ένα μικρό μάθημα στα παιδιά αφού υπάρχει και χώρος αρκετός για να απλωθεί η τάξη αλλά και επειδή δεν κινδυνεύουν τα αρχαία από τα παιδικά χέρια.

*****

Αν και ασήμαντα αυτά τα τεχνουργήματα, σύμφωνα με αρχαιολογικούς κανόνες που δεν γνωρίζω, οι φωτογραφίες του Σπύρου Λάμπρου θέλουν να τα αναδείξουν. Παρότι συχνά αταύτιστα και με ταυτότητα μοναχά έναν αριθμό καταλόγου, είναι έργα που δουλεύτηκαν ευσυνείδητα από τεχνίτες της μακρινής αρχαιότητας. Και τους τιμούν.

Ακουμπούν λοιπόν τον όγκο τους άφοβα στην κάψα και στη βροχή, στον άνεμο και στη φθορά του χρόνου, ριγμένα στο γρασίδι και κάτω από τη σκιά των δέντρων. Δηλώνουν την παρουσία τους και κάπως προσκαλούν τον επισκέπτη να τα προσέξει, να τα ψηλαφήσει, να καθίσει πάνω τους. Αν τα αφουγκραστεί, δημιουργεί σχέση πιο προσωπική. Με φαντάζομαι, μια φωτεινή μέρα στην Αρχαία Αγορά ή στον Κεραμεικό, να στέκομαι κοντά τους, να τα βλέπω να λιάζονται, να περιμένουν για να κουβεντιάσουμε βουβά, εδώ, έστω και στις τυπωμένες φωτογραφίες στις σελίδες του βιβλίου.

*****

Ο φωτογράφος επιδεικνύει συμπλέγματα, λιτές στήλες, αλλού λεπτομέρειες συνταιριάζοντας την ανάγλυφη διαβρωμένη υφή της πέτρας με κείμενα της αρχαίας και της λατινικής γραμματείας, περιγραφές, λυρικά κομμάτια, διαλόγους, περιστατικά στα οποία θα μπορούσαν να είχαν συμμετάσχει στην αρχαιότητα.

Ένα ψηφιδωτό πατημένο από χιλιάδες πόδια 

 

 

 

 

 

 

 

 

βλέμματα και εκφράσεις που κάτι θέλουν να πουν

 

ακρωτηριασμένα μέλη που μας προτρέπουν να φανταστούμε τα σώματα στα οποία ανήκαν
διαφάνειες πτυχώσεων

….. επιγραφές, όλα είναι εύγλωττα.

Ο Σπύρος Λάμπρου αναφέρει στο σύντομο εισαγωγικό κείμενο του βιβλίου ότι  η παρουσία κειμένων της γραμματείας «…αποδίδει πληρέστερα την περιηγητική εμπειρία…», και ότι «…οι ψυχικές απολαβές πήγασαν όχι μόνο από το φωτογραφικό γεγονός αλλά κι απ’ τη γνωριμία με την ιστορικότητα των τόπων…» που επισκέφτηκε, μου λείπουν, πέρα από τα φωτογραφικά κάδρα, δικές του σκέψεις εκφρασμένες με λόγο.

 

Σπύρος Λάμπρου, Προαύλια,Εκδ. Ιωλκός, 2020

Αναζητήστε το εδώ

Προηγούμενο άρθροΕύφορα μέλη ή ένα γράμμα στον Θάνατο (του Δημήτρη Λεοντζάκου)
Επόμενο άρθρο7  + 1 βιβλία για “γκρίζες” και φωτεινές περιπέτειες της ελληνικής λογοτεχνίας (του Γιάννη Ν.Μπασκόζου)

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ